روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: دنبال مقصر گشتن، در اصل نه تنها مذموم نیست بلکه لازم است، زیرا هرکس مرتکب خلاف شده باشد باید به تناسب تقصیری که دارد تعقیب شود. حتی از قصور هم نباید عبور کرد.

آنچه به عنوان پیوست لازم و قطعی برای موضوع شناخت قصور و تقصیر و برخورد با مقصران و قاصران باید مورد توجه قرار گیرد اینست که به این قبیل امور باید در زمان مناسبشان پرداخت. بی توجهی به زمان مناسب هر اقدامی ممکن است به جای حل مشکل به ایجاد مشکلات دیگر و زیان های سنگین تر منجر شود.

این روزها که به خاطر بازگشت تحریم های سازمان ملل و ماجرای معروف به اسنپ بک و فعال شدن مکانیزم ماشه بگومگوهای زیادی در سطح فعالان سیاسی و جناح ها در جریان است، باید به طرفین این بحث ها توجه و تذکر داده شود که بدترین زمان را برای این کار انتخاب کرده اند. زمانی که دشمن با شمشیر آخته به سراغ انسان می آید، او باید با تمام توان درصدد مقابله با خطر و دفع شر دشمن برآید و این واقعیت را بفهمد که تهدید اصلی، شمشیر دشمن است و ایرادهایی که ممکن است به اطرافیان خود داشته باشد مسائل فرعی هستند. تشخیص مسائل اصلی و جدا کردن آن ها از امور فرعی برای دفع شر دشمن یک هنر است و غفلت از آن می تواند بسیار زیانبار باشد.

اموری از قبیل مناظره، برگزاری محافل مخالف خوانی، علیه همدیگر در رسانه ها و فضای مجازی تبلیغ کردن و مانور غلبه بر یکدیگر دادن در افکار عمومی، در شرایط کنونی کشور ما که دشمن وقیح علیرغم تمام خیانت هایش باز هم طلبکاری می کند و منتظر فرصت برای تهاجم است، با هیچ معیار عقلی منطبق نیست.

اینها همه ممکن است در زمان دیگری جایز و یا حتی واجب باشند ولی در شرایط کنونی کشور از سم مهلک نیز زیانبارتر هستند. اکنون زمان مقابله با دشمن است و تمام فکرها، نیروها و امکانات باید متحداً صرف برطرف ساختن خطر خارجی شوند. به جان همدیگر افتادن در چنین شرایطی کمک کردن به دشمن و حتی چراغ سبز نشان دادن به اوست.

در موضوع بازگشت تحریم ها چرا کسانی که به جان همدیگر افتاده اند، زیاده خواهی ها و بدعهدی های دشمن را فراموش کرده اند؟ نمی خواهیم بگوییم کسی در داخل کشور مرتکب قصور یا تقصیری نشده و خطایی از کسی سر نزده است. افکار عمومی جامعه ما به طرفین این دعوا ایرادهای اساسی دارد و هر دوی آن ها را قابل سرزنش و حتی تعقیب می داند. بزرگ ترین گناه طرفین این دعوا اینست که آن ها سال های متمادی مشغول جنگ قدرت بودند و مصالح عالیه کشور و منافع مردم را خواسته یا ناخواسته قربانی این جنگ ملال آور و بی حاصل کردند.

اقتضای نگهبانی از مصالح کشور و منافع عامه این بود که طرفین در مقطعی که احساس می کردند ادامه جنگ قدرت موجب اتلاف ثروت کشور و ضربه وارد شدن به ملت می شود و حکمرانی را به بیراهه می برد، دست از منازعه برمی داشتند و با گذشت کردن از بعضی ادعاها، به توافق و تفاهم می رسیدند و مانع رفتن کشور به سوی پرتگاه می شدند. شما که در زمان مناسب به این وظیفه بزرگ عمل نکردید، لااقل اکنون که دیگر کشور فرصت وقت تلف کردن ندارد درصدد جبران برآیید و با کنار گذاشتن منازعات، یکپارچه و متحد در برابر دشمن مشترک بایستید و کشور را از این گردنه سخت عبور دهید.