فرارو- ایوان کلیما نویسنده، مقاله نویس، نمایشنامه نویس و روزنامه نگار اهل جمهوری چک بود. او در کنار میلان کوندار و واسلاو هاول، از بزرگترین نویسندگان اهل چک به شمار می رود.

به گزارش فرارو، برای اولین بار در دهه هشتاد بود که نام ایوان کلیما در ایران به گوش عموم مردم خورد. در این دهه اولین اثر این نویسنده اهل جمهوری چک در ایران ترجمه و با استقبال خوبی از طرف مردم روبه رو شد.

ایوان کلیما به سبب عمر 94ساله ای که کرد، دوره های مختلفی از تاریخ را به چشم خود دید. او هم شاهد جنگ جهانی بود و هم بعد از به قدرت رسیدن حزب کمونیست در چکسلواکی، نوع حکمرانی آن ها را از نزدیک لمس کرده بود. کلیما که از اختناق و ستمی که حزب کمونیست در چکسلواکی به وجود آورده بود دلخور بود، مثل بسیاری دیگر از روشنفکران زمانه اش دست به مقابله زد. طبیعی است که مقاومت او و همرزمانش برای آن ها گران تمام شد. او علاوه بر تمام مشقاتی که کشیده بود، برای سال ها اجازه فعالیت هم نداشت. این مسائل خشم کلیما را نسبت به کمونیست برمی انگیخت.

بهار پراگ روزنه امیدی بود که کلیما را دلخوش می کرد. با حمله شوروی به چکسلواکی و اتمام بهار پراگ، همین روزنه امید هم از دست رفت و کلیما حالا دیگر چاره ای نداشت به جز مقاومت های مدنی. آثار کلیما برای مدت ها تنها در خارج از چکسلواکی به چاپ می رسیدند. با رخت بربستن کمونیسم از جمهوری چک، کلیما فرصت یافت تا تجربیاتش را از حکمرانی آن ها به شکل واضح تری بیان کند. این مسئله او را در ذهن مردم به عنوان نویسنده ای ضد کمونیسم جا انداخت.

خشایار دیهیمی در سال 1387، کتاب روح پراگِ کلیما را به فارسی ترجمه کرد. با ترجمه اولین اثر کلیما در ایران، او رفته رفته به نویسنده شناخته شده ای در ایران بدل شد. در ادامه ترجمه های دیگری از آثار کلیما انجام شد که به تثبیت موقعیت او در ایران کمک کرد.

از معروف ترین آثار کلیما باید به روح پراگ ، در انتظار تاریکی و نه فرشته نه قدیس اشاره کرد.