روزنامه هم میهن در سرمقاله خود به تصمیم حماس پرداخته است. در این یادداشت آمده است: تقریباً هیچ کس کوچک ترین احتمالی را نمی داد که جنبش حماس و مردم غزه دو سال تمام در برابر حملات و جنایات اسراییل در غزه و خارج آن چنین شجاعانه مقاومت کنند. تقریباً اغلب رهبران اصلی آن در داخل و خارج کشور ترور شدند و در این 730روز در محاصره دائم و کامل قرار داشتند و تمامی پیشنهادهای قبلی را با عنوان تسلیم یا صلح رد کردند.

گرچه همواره توافق های محدود را با نظر مثبت می دیدند. بنابراین، تردیدی در استقامت و مقاوت مثال زدنی همه آنان وجود ندارد. البته فراموش نکنیم که این مقاومت در برابر اراده رژیم نژادپرستی است که هدف اول و آخر آن نابودی این مردم و اشغال سرزمین شان است. بنابراین، مقاومت آنان را در پرتو چنین دشمنی باید تحلیل و ارزیابی و درک کرد.

ترامپ هم از زمانی که دوباره وارد کاخ سفید شد، حرف های کج و معوج فراوانی درباره غزه می زد. او در آغاز، مواضع عجیبی درباره اخراج و جابه جایی دائمی فلسطینی ها و مالکیت کامل آمریکا بر غزه داشت و بازگشت به شرایط پیشین را رد می کرد. ولی در مواضع اخیر و طرح صلحش، بیشتر به سمت راه حل های موقت تر و میانجی گرانه تر و آتش بس و تبادل گروگان ها متمایل شده است.

با توجه به طرح پیشنهادی ترامپ در مورد پایان جنگ غزه منطقی می نمود که حماس آن را رد کند؛ ولی برخلاف انتظار، حماس با دادن پاسخی به ظاهر مثبت و مهم تر از آن پاسخی دیپلماتیک و مؤدبانه و شجاعانه و حتی متضمن تمجید از ترامپ، همه را غافلگیر کرد. چرا می گوییم به ظاهر مثبت؟ به این دلیل که طرح ترامپ واجد نکات مبهمی است که گویی یک جاده است که نه تنها مقصد نهایی آن روشن نیست، بلکه تا رسیدن به پایان انواع راه های فرعی و خروجی هایی دارد که اسراییل با اتکا به قدرت خود می تواند از آن خروجی ها استفاده کند و تغییر مسیر دهد تا از راه اصلی خارج شود.

به علاوه، نه حماس و نه هیچ کس دیگری مواضع 9ماه گذشته ترامپ و اتحاد کامل او با نتانیاهو و نیز وتو کردن قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل به سود اسراییل را فراموش نکرده و نخواهد کرد.

همچنین، همه می دانند که طرح ترامپ از جهات گوناگون از جمله وضعیت نهایی غزه از نظر تحت کنترل بودن آن به دست دولت فلسطینی یا مصر یا حتی آمریکا کاملاً مبهم است. مسئله آوارگان و حق بازگشت آنان را نیز مسکوت گذاشته است.

به علاوه، نقش آمریکا و متحدانش در بازسازی غزه نیز کاملاً مبهم است. گرچه او گفته که آمریکا غزه را بازسازی می کند اما هیچ سازوکار مالی و اداری، امنیتی یا حقوقی مشخص نکرده است. طرح او در تعریف جایگاه حماس نیز ابهام دارد و مهمتر اینکه هیچ سازوکاری برای ضمانت اجرای آنچه که توافق می شود، وجود ندارد. بدون سازوکار قدرتمند نظارتی، طرح فقط روی کاغذ است.

این ابهامات همگی راهبردی و کلیدی هستند. هزینه های پذیرش این طرح برای حماس و فلسطینی ها همگی نقد است که باید فوری بپردازند؛ ولی منافعش همگی احتمالی و نسیه است. پس چرا حماس آن را پذیرفت؟

یکی از مهم ترین دلایل آن پذیرش نتانیاهو است. او تحت فشار شدید داخلی و خارجی و نیز دنبال حفظ رابطه خود با ترامپ است. همچنین، ابهام های گوناگون این طرح به سود اسراییل است و می تواند تفسیر خود را از آن داشته باشد. بنابراین، با هدف خنثی کردن فشارها به حل فوری بحران اسیرهایش نزد حماس نائل خواهد شد و بعداً از طریق تفسیرهای خودخواسته از توافق، تغییر مسیر خواهد داد.

علت مهم دیگر هم، خواست مردم غزه است که آن را در شادی پس از اعلام موافقت حماس می بینیم. همچنین، حمایت های جهانی از این طرح مبهم علت دیگر ماجراست. هر کس و هر کشوری با هدف معینی وارد این فرآیند حمایتی شده است. حتی روس ها هم همین راه را آمده اند. جالب اینکه حوثی های یمن هم از تصمیم حماس غیرمشروط حمایت کرده اند.

موافقت حماس بسیار دقیق و همراه با اعلام مواضع منطقی و سیاسی و نه حتی آرمانی و انقلابی خود، از نقاط ابهام طرح است؛ به طوری که توپ را در زمین طرف مقابل انداخته است. این سیاست شجاعانه و واقع گرایانه ای است که پیشتر در رفتار حزب الله لبنان هم دیده بودیم.

قرار نیست آخرالزمان سیاست را رقم زد. بشر تا آینده نامعلومی روی زمین زندگی می کند. مدعیان زیادی آمدند و رفتند و دنیا به پایان نرسید و ظاهراً به این زودی ها هم به پایان نخواهد رسید. راه متعارف زندگی و سیاست ورزی در چارچوب معقول و احترام به مردم و خواست آنان است.

فراموش نکنیم نه ما، نه ترامپ و نه هیچ کشور و ملت دیگری پایان تاریخ را رقم نمی زنیم. همچنان که آغاز آن را هم کسی رقم نزده است. همه ما ذره بسیار کوچکی از تاریخ هستیم.

بعدها فقط در گوشه کوچکی از کتاب های تاریخ خواهند نوشت که چه خوش خیال بودند افرادی که فکر می کردند در لحظه تعیین سرنوشت بشریت قرار دارند و مواضع آنان تعیین می کند که بشر به کجا برود یا نرود. ما حق نداریم که زندگی مردم را در بند و اسیر ذهنیات خود کنیم. زندگی ادامه دارد.