کوروش خدابنده، پزشک عمومی، سهمیه های پزشکی و ضعف اخلاق حرفه ای را جزو مهم ترین مشکلات پزشکی امروز در ایران دانست.

به گزارش انصاف نیوز، او گفت پزشکانی هستند که باید معلم زیست می شدند اما حالا در اتاق های عمل جراحی می کنند!

خدابنده درباره ی ارجاع سریع بیماران برای آزمایش های تشخیصی (MRI و…) گفت: بحث سواد پزشکی مطرح است. تشخیص پزشکی که رتبه ی برتر بوده با کسی که از طریق سهمیه راه پیدا کرده، کاملا متفاوت است. اشخاصی هستند که با نمرات پایین، صرفا چون زمانی در جبهه بودند راهی دانشگاه پزشکی شدند.

خدابنده گفت آماری غیررسمی منتشر شده است که نشان می دهد تعدادی از پزشکان از طریق سهمیه وارد شده اند. درواقع جلویشان منو گذاشتند و آن ها راحت توانستند انتخاب کنند که می خواهند وارد چه حوزه ای شوند یا برای کدام کشور بورسیه داشته باشند.

پزشکان سهمیه ای معمولا وارد رشته های مهارتی مثل چشم پزشکی، ارتوپدی و… شدند که جراحی ها را تکنسین و دستگاه انجام می دهند. آن ها معمولا وارد رشته های وابسته به سواد مثل داخلی، اطفال و… نمی شوند. چطور می شود که یک پزشک 55 عمل در یک روز داشته باشد؟

او در پاسخ به این سوال که مگر به بیمار اعلام نمی شود جراح تغییر کرده است، گفت: نه. یک عمل قلب حدود 7-8 ساعت طول می کشد. چطور یک پزشک می تواند روزی 8 عمل قلب انجام دهد؟ مگر اینکه یک روز به جای 24 ساعت 89 ساعت شده باشد!

همین حالا بیمارانی هستند که نسخه ی پزشک را پیش من می آورند و می گویند درمان نشده اند؛ وقتی نسخه را می خوانم اصلا متوجه نمی شوم آن پزشک با توجه به شکایت بیمار چرا فلان نسخه را نوشته است!

خدابنده درباره ی تشخیص های اشتباه پزشکی گفت: گاهی درست تشخیص نمی دهند. شخص باید معلم زیست شناسی می شده اما حالا پزشک ارتوپد است. رقابتی وجود دارد و براساس آن مرکز تشخیصی قراردادی با پزشک می بندد و پورسانت می دهد.

این پزشک داخلی در پاسخ به ضرورت و اولویت MRI و سی تی اسکن گفت: کسی بود که به درمانگاه ما آمده بود و می گفت آزمایشگاه زدیم و بیایید با هم همکاری کنیم، اما من قبول نکردم.

اگر پزشکی کارش خوب باشد، نیازی به تبلیغات و این کارها ندارد. سال 80 پزشک کاروان حج بندرعباس بودم و در مکه MRI نبود و بیمار را به جده اعزام می کردند. ما ایرانی ها دوست داریم بگوییم اولین و بزرگترین هستیم و بیمارستان زنجیره ای احداث می کنیم اما خیلی چیزها رعایت نمی شوند.

اینکه پزشکی در کار تشخیصی ذی نفع باشد اشتباه است؛ مثلا ممکن است روی هر نسخه چند درصد سود از مرکز تشخیصی دریافت کنند.

او درباره ی جایگاه اخلاق حرفه ای در پزشکی گفت: زمان ما اخلاق پزشکی را حاج آقا فلسفی تدریس می کرد! آیا او چیزی درباره ی اخلاق پزشکی می دانست؟ حالا این ماجرا بدتر شده است. پزشکانی هستند که اصلا معاینه نمی کنند. یک ماه پیش مادری می گفت دختر 8-9 ساله اش 9 روز تب داشته و متخصص کودکان برای او آزمایش های 4-5 میلیونی نوشته بود که حاضر شدنش هم زمان می برد.

مادر می گفت دکتر بدون معاینه آزمایش نوشت. درحالی که به نظرم ما در پزشکی باید اول معاینه کنیم و اگر چیزی پیدا نکردیم بعد آزمایش بنویسیم. وقتی گلوی دخترش را دیدم لوزه هایش پر از چرک بود. بعد از یک دارو خیلی زود بچه اش درمان شد.

خدابنده درباره ی اینکه آیا پزشکان برای معاینه ی بیمار بی حوصله شده اند، یا چرا برخی پزشکان اصرار دارند آزمایش های تشخیصی مثل آندوسکوپی و… را خودشان انجام دهند و تشخیص پزشک دیگر را قبول ندارند گفت: برخی پزشکان بی انگیزه و بی سواد شده اند. متخصص اطفالی می شناسم که مطبش را بسته و می گوید اجاره ی آن بیشتر از درآمد پزشکی است.

تشخیص در کشورهای دیگر ممکن است این طور نباشد چون همه یک مراحل استانداردی را طی کردند ولی در ایران این طور نیست. به هرحال بعضی پزشکان هم این طور هستند. بحث اخلاق پزشکی هم مطرح است؛ آنطور که باید تدریس نشده و نمی شود. کسی که این واحد را تدریس می کند به آن اشراف ندارد.

از 200 سوال امتحان رزیدنتی 2 تا 5 سوال مربوط به اخلاق پزشکی است. کتاب های این حوزه را هم کسانی نوشته اند که تخصصی ندارند. کسی که با دانشجوهایش مقاله می نویسد، صلاحیت کتاب نوشتن دارد؟ افرادی هستند که شاخص شده اند اما در مسابقه ای برنده شده اند که هیچ رقیبی نداشتند! بعضی هایشان از آسانسور رفتند بالا ولی ما از پله آمدیم.

آقای خدابنده راجع به اعتماد بیماران به فرآیند تشخیص و درمان گفت: باید به شناختشان و همین طور سابقه ی پزشک نگاه کنند. البته فقط بحث اعتماد به پزشک نیست و موضوع اعتماد به دارو را هم باید در نظر گرفت. بیماری داشتم که می گفت داخل کپسول ماده ای نبوده است.

دلار سه هزار تومانی 100 هزار تومان شده است. ارز ترجیحی هم که قطع شده است. یا باید قیمت دارو 30 برابر شود که نسخه ها چند میلیونی می شوند، یا وقتی نمی شود دارو وارد کرد باید تولید کرد، تولید هم که با چنین شرایطی سخت است. در چنین شرایطی ممکن است کیفیت قربانی شود.