علیرضا قربانی در گفت وگو با شبکه تلویزیونی TRT ترکیه دیدگاه های خود درباره موسیقی، ساز و خوانندگی را اینگونه عنوان کرد: موسیقی شاید بی واسطه ترین و انتزاعی ترین هنر بین هنرهای هفت گانه باشد و این رمز و راز را دارد که حتی اگر شما ادبیات یا شعر آن اثر را ندانید، فقط با شنیدنش می توانید بفهمید آن موسیقی چقدر عمیق، احساسی، حماسی، رزمی، غمگین یا شاد است و بسیاری چیزهای دیگر را هم حس کنید. این جزو اسرار موسیقی است که بدون نیاز به درک کلام، روی آدم ها تاثیر می گذارد.

به گزارش ایسنا، وی درباره نقش جغرافیا در شکل گیری و درک موسیقی بیان کرد: زیست یا آشنایی با منطقه جغرافیایی باعث می شود موسیقی آن جامعه بهتر شناخته شود. طبیعتا مردمی که در منطقه خاورمیانه زندگی می کنند، موسیقی های همدیگر را بیشتر شنیده ، از هم الهام گرفته اند و تاثیرشان روی یکدیگر بیشتر بوده است.

این هنرمند بار دیگر بر انتزاعی بودن موسیقی تاکید کرد و گفت: اگر نخواهم خیلی طولانی بگویم، رمز و راز موسیقی به این دلیل است که حتی اگر با شعر آن آشنا نباشید، می تواند کاملا در وجودتان نفوذ کند و شما را تحت تاثیر قرار دهد.

وی همچنین درباره چگونگی حفظ هویت اثر در ترکیب موسیقی ایرانی با ارکستر یا فرم های دیگر بیان کرد: تلاش بر این است که هویت موسیقی حفظ شود و رنگ و بوی خودش را از دست ندهد؛ به ویژه وقتی با ارکستر بزرگ و سازهای مختلف غیرایرانی ترکیب می شود.

به گفته وی، المان های مختلفی برای حفظ هویت وجود دارد از جمله ادبیات و شعر. بسیاری از ملودی های جدید بر اساس موسیقی ردیفی، دستگاهی یا تصانیف مختلف موسیقی ایرانی ساخته و یا از آن ها بهره گرفته می شود.

قربانی درباره نقش سازهای سنتی در حفظ هویت گفت: استفاده از سازهای مختلف سنتی و ایرانی، مثل آنچه در فرهنگ های دیگر جهان هم وجود دارد، راهکاری برای نگه داشت یک هویت و ایجاد رنگ و طعم خاص از آن فرهنگ در موسیقی حتی با اجراهای جدید است.

وی در پایان درباره جایگاه خواننده در این نوع موسیقی تصریح کرد: خواننده به عنوان سولیست، روایت گر و داستان گوی آن ادبیات و شعر است. او ظرایف احساسی را اضافه می کند و صدایش باعث می شود شعری که اگر فقط به صورت دکلمه خوانده شود اثری محدود دارد، اثرگذاری و نفوذش در مخاطب چندین برابر شود.