روزنامه هم میهن در سرمقاله خود نوشت: ابتدا این چند خبر مربوط به ترامپ را که در این روزهای اخیر منتشر شده، مرور کنیم و سپس به مسئله اصلی بپردازیم:

ترامپ از دستیارانش خواسته راه های بازپس گیری پایگاه هوایی بگرام را بررسی کنند.

بعد از 40سال، ترامپ دستور داده تا حکم اعدام به واشنگتن برگشته شود. وی این مجازات را بخش اساسی از شیوه های مجازات در ایالات متحده دانسته که بازدارندگی ایجاد می کند.

نظرات ترامپ در تحقیر و توهین علیه باراک اوباما و جو بایدن عجیب است و در آمریکا بی سابقه است که با رؤسای جمهور قبلی چنین برخوردهایی شود.

تغییر سیاست نسبت به روسیه و اوکراین و صدور مجوز حمله به عمق خاک روسیه از جانب ترامپ.

ترامپ هنگام اعلام خدماتش به دولت فلسطین؛ حذف کمک به بودجه نهادهای حقوق بشری سازمان ملل که آن ها را نهادهای فاسد دانسته، اعلام کرد.

ترامپ خطاب به فرماندهان ارتش: اگر از حرف های من خوشتان نمی آید، می توانید سالن را ترک کنید. آن وقت درجه و آینده تان هم از بین می رود. من نام خلیجی را که ما را از مکزیک جدا می کند به خلیج آمریکا تغییر خواهم داد، چون نامش واقعاً همین است. او همچنین از تصمیم خود برای استفاده از گارد ملی در شهرهایی که دموکرات ها اداره می کنند دفاع کرد و تهدید کرد که هرکدام را یکی یکی سربراه خواهد کرد.

ترامپ درحالی که نتانیاهو را در کنار خود داشته با امیر قطر تماس گرفته و گوشی را به نتانیاهو داده تا عذرخواهی کند. او هم چنین کرده است. وی همچنین تأیید کرد که اسراییل در آینده دوباره چنین حمله ای انجام نخواهد داد! قطر هم پذیرفت تا دوباره میانجی گری میان حماس و اسراییل را تا پایان جنگ به عهده بگیرد!

ترامپ یک طرح برای غزه داده اسراییل رفته قدری چکش کاری کرده، تونی بلر را هم موظف به پذیرش آن کرده، اعراب و دولت خودگردان و روسیه هم پذیرفتند ظاهراً بعد در آخرین ویرایش یک طرفه برخی نکات را به سود اسراییل تغییر داده و همه را به خط کرده که برویم برای پایان جنگ غزه و تقدیم کردن جایزه صلح نوبل به قهرمان صلح یعنی آقای ترامپ.

ظاهراً با ایران و وزرای خارجه اتحادیه اروپا قرار جلسه بوده تا عراقچی مستقیم با ویتکاف صحبت کند که نیامده است. برخی فکر می کنند برای تحقیر ایران بوده. ولی تحقیر اصلی این رفتار متوجه اتحادیه اروپا بوده است.

اینها در کنار تهدید و حمله به ونزوئلا بخشی از اقداماتی است که ترامپ در داخل و خارج آمریکا فقط طی چند روز اخیر در حال انجام و گفتن آن هاست و همگی نشان دهنده وضعیت جدید سیاسی حاکم در جهان است.

چه خوشمان بیاید و چه بدمان بیاید، با ساختار جدیدی در نظام بین المللی مواجهیم. آنان که می گویند باید به استقبال ترامپ رفت و همه جوره با او کنار آمد همان قدر ماجرا را ساده سازی می کنند که گروه مقابل شان پیشنهاد ایستادگی و تقابل را می دهند.

مسئله شکل گیری وضعیت جدید در نظام بین المللی است و آن را نباید به ویژگی های رفتاری و اخلاقی ترامپ تقلیل داد. تحولات رسانه ای، مسئله چین، جنگ های غزه و اوکراین، تغییرات سیاست های اقتصادی و شاید از همه مهم تر تغییرات فن آوری و الکتروتکنیک چیزی نیست که بتوان آن ها را نادیده گرفت و به روانشناسی فردی ترامپ تقلیل داد.

بنابراین، تطبیق خود و کشور با این وضع جدید بسیار سخت و حتی زمان بر است و پاسخ به این پرسش در صلاحیت کارشناسان است. ولی شاید بتوان به یک ایده تاکید کرد.

اینکه اجازه ندهیم، سیبل و هدف این وضعیت جدید شویم. تا حد ممکن سر خود را پایین بگیریم تا این موج شکل بگیرد و عبور کند. ما از مواجهه با این وضعیت سودی نمی بریم، حداقل اجازه ندهیم زیان اصلی آن متوجه ایران شود.