باور رایج مبنی بر اینکه زنان کمتر خروپف می کنند، پایه علمی دارد؛ اما این تفاوت در دوره های کلیدی زندگی مانند بارداری و یائسگی به شدت کمرنگ می شود.

به گزارش ایرنا، اینکه زنان کمتر خروپف می کنند ممکن است شبیه یک کلیشه جنسیتی به نظر برسد؛ اما در حقیقت کالبدشناسی و هورمون ها باعث می شوند که به طور کلی، زنان کمتر از مردان خروپف کنند.

رایان چین تاو چونگ (Ryan Chin Taw Cheong)، متخصص گوش و حلق و بینی در بیمارستان های دانشگاه کالج لندن، می گوید: احتمال خروپف مردان تقریباً دو برابر زنان است، اما این شکاف در دو مقطع خاص از زندگی زنان کاهش می یابد؛ یکی پس از یائسگی (معمولاً بین 45 تا 55 سالگی) و دیگری در دوره بارداری، به ویژه در سه ماهه سوم.

خروپف زمانی رخ می دهد که جریان هوا در مجرای فوقانی تنفسی تا حدی مسدود شود و باعث لرزش در پشت بینی، کام نرم، گلو، زبان یا اپیگلوت (درپوش نای) شود.

این اتفاق به این دلیل می افتد که عضلات مجاری تنفسی در هنگام خواب شُل می شوند و هنگامی که در رختخواب دراز می کشیم تحت تأثیر جاذبه قرار می گیرند و به پایین کشیده می شوند.

به گفته چونگ، هورمون های زنانه مانند استروژن و پروژسترون به حفظ تونوس (سفتی) بیشتر عضلات مجاری تنفسی کمک می کنند؛ به همین دلیل است که وقتی سطح این هورمون ها در دوره یائسگی و بارداری تغییر می کند، الگوی خروپف زنان شباهت بیشتری به مردان پیدا می کند. اضافه وزن در دوره بارداری نیز این مشکل را تشدید می کند.

عوامل دیگری نیز می توانند خروپف را هم در زنان و هم در مردان تشدید کنند:

چونگ به یک نکته اجتماعی جالب اشاره می کند: زنانی که خروپف می کنند، کمتر احتمال دارد که آن را گزارش دهند؛ زیرا از قضاوت شدن و انگ خوردن می ترسند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

تغییر در الگوی خروپف را نباید نادیده گرفت، زیرا می تواند نشانه یک بیماری باشد. چونگ هشدار می دهد: خروپف می تواند نشانه ای از آپنه خواب (Sleep Apnoea) باشد که یک بیماری جدی است که در آن، تنفس در طول شب به طور مکرر متوقف می شود.

صرف نظر از جنسیت، اگر خروپف شما به اندازه ای بلند است که به طور منظم خواب شریک زندگی تان را مختل می کند، مراجعه به پزشک ضروری است.