فرارو- در روزهای اخیر، گزارش های متعددی از پرواز ده ها هواپیمای سوخت رسان نیروی هوایی ایالات متحده، عمدتاً از نوع بویینگ KC-135 استراتوتانکر، از پایگاه های RAF Mildenhall و RAF Prestwick در انگلیس به سمت پایگاه هوایی العدید در قطر منتشر شده است. این حرکت، که شامل حداقل 12 فروند KC-135 و تعدادی KC-46 پگاسوس نیز می شود، همزمان با افزایش تنش ها در منطقه خاورمیانه، به ویژه میان ایالات متحده و ایران، صورت گرفته است. به گزارش فرارو، پایگاه العدید، بزرگ ترین پایگاه نظامی آمریکا در خاورمیانه، به عنوان مرکز عملیات هوایی در منطقه عمل می کند و این استقرار گسترده، گمانه زنی هایی را در مورد آمادگی برای یک عملیات نظامی بزرگ برانگیخته است. در این مقاله قصد داریم از زاویه ای متفاوت به موضوع نگاه کنیم و ظرفیت و توانایی های سوخت رسانی این تانکرهای هوایی را بررسی کنیم. اینکه هر یک از این تانکرها در یک نوبت پرواز به چند جنگنده یا بمب افکن می توانند سوخت رسانی کنند؟ و اینکه حضور این تعداد تانکر سوخت رسان در منطقه یک عملیات عادی است یا با رخداد نظامی گسترده ای در آینده مرتبط است؟ تانکر سوخت رسان KC-135 استراتوتانکر: ستون فقرات عملیات هوایی آمریکا گزارش ها حاکیست که اغلب تانکرهای سوخت رسانی که به پایگاه العدید قطر وارد شده اند از نوع بویینگ KC-135 استراتوتانکر هستند برای همین شایسته است قبل از هرچیز به بررسی این تانکر هوایی بپردازیم. بویینگ KC-135 استراتوتانکر، که از دهه 1950 وارد خدمت شده و هنوز backbone ناوگان سوخت رسان نیروی هوایی ایالات متحده است، یکی از کلیدی ترین ابزارهای لجستیکی در عملیات دوربرد محسوب می شود. این هواپیما، بر پایه بدنه بویینگ 707 ساخته شده، ظرفیت حمل تا 200٬000 پوند (حدود 90٬700 کیلوگرم) سوخت جت (JP-8) را دارد و می تواند در ارتفاعات بالا (تا 50٬000 فوت) و سرعت های نزدیک به 530 گره (حدود 980 کیلومتر در ساعت) پرواز کند. قابلیت های اصلی KC-135 شامل سیستم سوخت رسانی هوایی از طریق شلنگ های نرم (flying boom) و نقاط اتصال چندگانه است که اجازه می دهد همزمان به دو هواپیمای گیرنده سوخت رسانی کند. این تانکرها در مأموریت های واقعی، معمولاً 4 تا 6 ساعت پرواز می کنند و بخشی از سوخت خود (40٬000 تا 60٬000 پوند) را برای حفظ مدار پروازی مصرف می کنند، که حدود 140٬000 تا 160٬000 پوند سوخت قابل انتقال باقی می گذارد. مدل های به روز شده مانند KC-135R/T با موتورهای CFM-56 کارآمدتر، برد عملیاتی بیش از 11٬000 کیلومتر بدون سوخت گیری را فراهم می کنند و در عملیات هایی مانند جنگ خلیج فارس، افغانستان و عراق، نقش حیاتی در تمدید برد هواپیماهای جنگی ایفا کرده اند. استقرار اخیر این تانکرها در قطر، که می تواند به عنوان هاب لجستیکی عمل کند، ظرفیت آمریکا را برای پشتیبانی از صدها سورتی پرواز در منطقه افزایش می دهد.  ظرفیت سوخت رسانی KC-135 در یک پرواز: از جنگنده ها تا بمب افکن ها ظرفیت سوخت رسانی KC-135 به نوع هواپیمای گیرنده، مرحله مأموریت و حجم سوخت مورد نیاز (معمولاً top-off یا پر کردن جزیی برای ادامه عملیات) بستگی دارد. در یک پرواز استاندارد، با فرض 150٬000 پوند سوخت قابل انتقال، این تانکر می تواند به تعداد قابل توجهی هواپیمای جنگی سوخت رسانی کند. هر اتصال سوخت رسانی معمولاً 5 تا 10 دقیقه طول می کشد و KC-135 می تواند تا 20-30 اتصال در یک مأموریت انجام دهد. جنگنده های F-15 و F-35: این جنگنده ها، با مخازن داخلی حدود 13٬000 پوند (F-15) و 18٬500 پوند (F-35)، معمولاً 5٬000 تا 8٬000 پوند سوخت در هر اتصال دریافت می کنند. بنابراین، یک KC-135 می تواند در یک پرواز به 20 تا 30 فروند F-15 یا F-35 سوخت رسانی کند. این ظرفیت برای یک اسکادران کامل (12-24 جنگنده) ایده آل است و در عملیات هوایی می تواند چرخه های متعدد سورتی را پشتیبانی کند. بمب افکن B-2: B-2 Spirit، با ظرفیت سوخت 167٬000 پوند و مأموریت های دوربرد (تا 11٬000 کیلومتر)، به سوخت رسانی های حجیم (50٬000 تا 197٬000 پوند در هر اتصال) نیاز دارد. یک KC-135 می تواند 1 بمب افکن B-2 را به طور کامل سوخت رسانی کند یا 2-3 اتصال جزیی برای مأموریت های طولانی تر ارائه دهد. در عمل، برای عملیات B-2، اغلب چندین تانکر با هم هماهنگ می شوند. نوع هواپیما سوخت تقریبی در هر اتصال (پوند) تعداد تقریبی در یک پرواز KC-135 F-15 | 5٬000 - 8٬000 | 20 - 30 | F-35 | 5٬000 - 8٬000 | 20 - 30 | B-2 | 50٬000 - 197٬000 | 1 (کامل) یا 2-3 (جزیی) | آیا این استقرار به معنای جنگ قریب الوقوع است؟ با فرض استقرار 20-30 تانکر KC-135 در العدید، ظرفیت کل سوخت رسانی می تواند به 400 تا 900 جنگنده یا 20 تا 60 بمب افکن B-2 در یک چرخه 24 ساعته برسد عددی که برای یک نبرد هوایی گسترده منطقی است. این حجم، مشابه استقرارهای پیش از عملیات "طوفان صحرا" و یا حملات اخیر به ایران بود. با این حال، چنین تحرکاتی می تواند بخشی از استراتژی بازدارنده باشد، در واقع این استقرار از نظر بسیاری از کارشناسان نظامی بیشتر هشدار برای جلوگیری از تشدید تنش به نظر می رسد تا مقدمه ای بر جنگ تمام عیار. |