ماجرای ورود جمع کثیری از ارامنه به محله بهجت آباد را باید در در وقایع 8 دهه پیش اتجاد جماهیر شوروی جست وجو کرد. وقتی جنگ جهانی دوم با انبوهی از کشته ها و ویرانی ها به پایان رسید، دولت شوروی سابق قوانینی برای پذیرش مهاجر وضع کرد.

به گزارش همشهری آنلاین، بر اساس این قانون، اگر جمعیت هر شهر به یک میلیون نفر می رسید جواز تبدیل به یک جمهوری برای آن صادر می شد. ارمنستان که پس از جنگ جهانی دوم حدود 700 هزار نفر جمعیت داشت به پشتوانه این قانون در 21 نوامبر 1945 مهاجرت ارامنه از کشورهای همسایه از جمله ایران، یونان، سوریه، بغارستان و… را به خاک خود مجاز شمرد تا به حد نصاب تشکیل یک جمهوری برسد. پس از اعلام مهاجرپذیری ارمنستان، ارامنه بسیاری از روستاها و شهرهای گوشه و کنار ایران خانه و زندگی خود را فروختند تا به سیل مهاجران ارمنستان بپیوندند.

علیرضا زمانی تهران شناس، در این باره می گوید: نخستین کاروان مهاجران ایرانی سال 1946 از ایران راهی ارمنستان شدند. در آن سال جمعیت مهاجران ارمنی ایران که به دلیل شرایط نامساعد زندگی در روستاهای کم برخوردار قصد مهاجرت به ارمنستان داشتند به حدود 20 هزار تن رسیده بود.

اما طولی نکشید که با ورود مهاجرانی از کشورهای مختلف خیلی زود جمعیت ارمنستان به حد نصاب رسید و مرزهای این کشور به روی مهاجران جدید بسته شد. در آن سال در محدوده خیابان نادری کمیته ای توسط رهبر حوزه اسقفی برای کمک به مهاجران ارمنی که در مسیر مهاجرت به تهران رسیده بودند تاسیس شده بود. اگر چه این کمیته به ساکنان روستاهای ارمنی نشین ایران که قصد مهاجرت به ارمنستان داشتند اعلام کرد دیگر امکان مهاجرت به این کشور مهیا نیست اما بسیاری از آن ها پیش تر خانه و زندگی خود را به قصد مهاجرت فروخته بودند.

مرزهای ارمنستان به روی مهاجران بسته شد و ارامنه ای که در مسیر مهاجرت از روستاهایی چون جپلاق، کزاز، کمره، چهارمحال و سلطان آباد به تهران رسیده بودند اکنون باید محلی برای زندگی در پایتخت برای خود دست و پا می کردند.

زمانی ادامه می دهد: با بسته شدن مرزهای ارمنستان، ارامنه ای که اکنون به تهران رسیده بودند و خانه و زندگی خود را نیز در روستاهای خود فروخته بودند چاره ای جز سکونت در تهران نداشتند. شمار زیادی از مهاجران بخشی از اراضی بهجت آباد را که آن زمان زمین هایی بایر و خالی از سکنه بود برای سکونت انتخاب کردند. در آغاز چادرها و آلونک هایی در این محدوده ساخته شد و مهاجران در شرایطی سخت و دشوار چند ماه در این محدوده زندگی کردند. سال 1332 شهرداری وقت تهران آلونک ها را تخریب کرد و شماری از ارامنه به محله های دیگر کوچ کردند و بسیاری دیگر نیز در بهجت آباد ماندند که اکنون مجاور خیابان کریمخان زند در منطقه 6 قرار دارد.