در تحلیل پیوستن ایران به کنوانسیون CFT، یکی از پرسش هایی که وجود دارد آن است که این اقدام چه فوایدی برای کشور خواهد داشت؟ به صورت کلی می توان گفت که الحاق به کنوانسیون CFT آثار مثبت و حیاتی برای اقتصاد و جایگاه بین المللی ایران به همراه دارد و می تواند به فشارهای مالی ناشی از حضور در لیست سیاه FATF پایان دهد.

به گزارش دنیای اقتصاد، FATF از سال 1398 اقدامات تقابلی علیه ایران را آغاز کرده است. بیانیه های این نهاد به طور مکرر اعلام می کنند که عضویت ایران در کنوانسیون های پالرمو و CFT امکان تعلیق این اقدامات تقابلی و بازگشت ایران به لیست خاکستری را فراهم می سازد. این امر به نوبه خود، به عادی شدن رفتار سایر کشورها با ایران منجر می شود؛ هرچند اجرای کامل برنامه اقدام همچنان الزامی است.

در حال حاضر تصویب CFT عملا مهم ترین بهانه فنی را از دست FATF و کشورهای متخاصم ایران برای اعمال فشار بیشتر بر کشور را از بین خواهد برد. این اقدام، فرآیند شبکه سازی و اجماع بین المللی با کشورهای دوست را برای عادی سازی پرونده ایران در FATF تسهیل و تسریع می کند.

آثار اقتصادی الحاق به کنوانسیون مذکور شامل تسهیل روابط بانکی، افزایش تجارت بین المللی و جذب سرمایه گذاری خارجی است که ریسک های مالی را کاهش داده و امنیت اقتصادی بلندمدت را تقویت می کند.

نکته قابل توجه آن است که تداوم اقدامات تقابلی انتها ندارد و فشارهای فعلی و اقدامات تقابلی می تواند همانند کره شمالی، بسیار شدیدتر شود. علاوه بر این، توصیه شماره19 FATF به صراحت به کشورها اختیار می دهد که اقدامات تقابلی خاص خود را علیه کشورهای لیست سیاه تعریف کنند.

این شرایط با بازگشت احتمالی تحریم های الزام آور شورای امنیت (از طریق مکانیسم ماشه)، به یک تهدید جدی تبدیل می شود. از آنجا که ابزار اصلی کشورها برای اجرای تحریم های شورای امنیت، همین توصیه های FATF (به ویژه در حوزه عدم تامین مالی اشاعه سلاح ها) است، تعلل در الحاق به هیچ وجه جایز نیست. الحاق به CFT، با خنثی کردن بهانه های دشمنان و تقویت مبارزه با تروریسم، موقعیت ایران را در جامعه جهانی ارتقا می دهد و گامی مهم برای توسعه کشور محسوب می شود.