زندگی ویولت ، مجموعه ای از سه داستان کمدی، در تاریخ 7 اکتبر منتشر خواهد شد؛ یک کتاب گمشده از ویرجینیا وولف که نسخه خطی آن در یک عمارت تاریخی کشف شد. زندگی ویولت مجموعه ای است از سه داستان طنز درباره یک زن غول پیکر که بینش تازه ای از یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان فمینیست قرن بیستم ارائه خواهد داد.

وولف که با رمان ها و مقالات فمینیستی اش شناخته می شود، در سال 1941 به زندگی خود پایان داد. آثار او به دلیل تمرکز بر هنجارهای محدودکننده اجتماعی در میان طبقه بالای انگلستان، الهام بخش اندیشه ورزان نخستین جنبش فمینیسم مدرن شد.

کشف کتاب تازه ای از وولف که تصورات مربوط به او به عنوان نویسنده ای غمگین، خودکشی گرا و تلخ را به چالش می کشد، پژوهشگران ادبی را هیجان زده خواهد کرد.

زندگی ویولت هشت سال پیش از انتشار نخستین رمان شناخته شده وولف، سفر به بیرون ، تکمیل شده بود.

پروفسور اورمیلا سشگیری در حالی که در حال تحقیق بر روی مقاله خودزندگی نامه ای وولف با عنوان طرحی از گذشته (1939) بود، به نسخه خطی این اثر در عمارت لانگلیت ویلتشر برخورد.

در این کتاب، شخصیت اصلی با قدرت هایی شگفت انگیز همچون قد بلندش هم هیولاهای دریایی و هم سنت های اجتماعی را مغلوب می کند.

پروفسور سشگیری، پژوهشگر دانشگاه تنسی، گفت این توصیف اشاره ای است به یکی از دوستان نزدیک و راهنمایان وولف، ویولت مری دیکینسون، که به خاطر قامت 190 سانتی متری اش مشهور بود.

اسناد دیکینسون که ظاهراً شامل همین نسخه خطی نیز می شود در لانگلیت نگهداری می شد، زیرا این خانه زمانی محل اقامت هفتمین مارکی دو بث بود. دو عمه بزرگ او دوستان مادام العمر وولف بودند.

پروفسور سشگیری در توصیف لحظه کشف نسخه خطی به ساندی تایمز گفت: به همراه بایگان از پلکانی چوبی باشکوه، پوشیده از پرتره های اجدادی، بالا رفتم و وارد اتاق مطالعه شدم. او جعبه ای به رنگ کرم به من داد و وقتی در آن را برداشتم، این نسخه تایپ شده با جلد زعفرانی از ویرجینیا وولف درونش بود.

اثری تکمیل شده در سال 1907

پیش تر تنها یک پیش نویس از داستان های ویولت در کتابخانه عمومی نیویورک شناخته شده بود. به گفته پروفسور سشگیری، این پیش نویس به عنوان نوشته ای فرعی تلقی شده بود که نویسنده خط خطی کرده و رها کرده بود.

اما نسخه تایپ شده لانگلیت نشان می دهد که وولف در حقیقت این اثر را در سال 1907 به پایان رسانده بود. مشخص نیست چرا او در آن زمان که 25ساله و یکی از چهره های اصلی گروه روشنفکری بلومزبری بود آن را منتشر نکرد.

در یکی از صحنه ها، شخصیتی برگرفته از آشنای وولف، کیتی مکس (که احتمالاً الهام بخش شخصیت خانم دالووی در رمان بعدی وولف بوده) از احساس بدبختی، بی فایدگی و فراموش شدن از سوی دوستانش شکایت می کند.

در جای دیگر، ویولت و دوستی درباره این صحبت می کنند که خیلی خوب می شد اگر هر کس کلبه ای برای خودش داشت ؛ جمله ای که پیش درآمدی بر مقاله مشهور وولف در سال 1929، اتاقی از آن خود ، به شمار می آید.

پروفسور سشگیری گفت کشف زندگی ویولت به زدودن این تصور کمک خواهد کرد که وولف در آثار ادبی خود صرفاً بر جنبه های تلخ و دشوار زندگی تمرکز داشته است.

او افزود: وولف انسانی پرشور، درخشان و اجتماعی بود که حس شوخ طبعی اش در این داستان ها می درخشد و تا پایان عمرش در رمان هایش همواره با آگاهی از پوچی و طنز زندگی می نوشت.