بگرام تنها یک پایگاه نظامی نیست، بلکه یک برگه راهبردی و نمادین در رقابت میان واشنگتن، پکن و تهران است؛ پایگاهی که هرگونه تلاش واشنگتن برای بازپس گیری آن می تواند موازنه قدرت در آسیای میانه و مفهوم حاکمیت افغانستان را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.

به گزارش ایسنا، نشریه آمریکایی در مقاله ای تازه به بررسی تمرکز دوباره بر پایگاه بگرام و نقش آن در رقابت قدرت های جهانی پرداخته است. در این مقاله تأکید شده که موضوع تنها نمادین نیست، بلکه اقدامی از سوی دولت کنونی آمریکا به ریاست جمهوری دونالد ترامپ برای تثبیت نفوذ در آسیای میانه است.

پایگاه تحلیلی المانیتور در این مقاله اشاره کرده است که ترامپ در نشست خبری 18 سپتامبر از طالبان افغانستان خواست پایگاه بگرام را به آمریکا بازگردانند و هشدار داد که در غیر این صورت، افغانستان مجازات خواهد شد. ترامپ از زمان آغاز ریاست جمهوری اش تیم امنیتی خود را به طور محرمانه تحت فشار گذاشته تا راه های بازپس گیری این پایگاه را - که در سال 2021 توسط آمریکا تخلیه شد - بررسی کنند.

این مقاله تصریح کرده است که طالبان بلافاصله درخواست ترامپ را رد کرده و در بیانیه ای در 21 سپتامبر بر استقلال و تمامیت ارضی افغانستان تأکید کرده است. بگرام که در 50 کیلومتری کابل قرار دارد، بزرگ ترین پایگاه نظامی آمریکا در طول 2 دهه جنگ بود.

المانیتور همچنین نوشته که آدام بوهلر فرستاده ویژه ترامپ در امور گروگان های آمریکایی با امیرخان متقی وزیر خارجه طالبان در کابل دیدار کرده و این نشان می دهد که تماس های محدودی همچنان وجود دارد. ترامپ در نشست مشترک با کر استارمر نخست وزیر بریتانیا نیز گفت آمریکا اهرم هایی در برابر طالبان دارد و تأکید کرده آن ها به چیزهایی از ما نیاز دارند.

به گفته مقاله، سناریوهای احتمالی شامل اجاره پایگاه، به رسمیت شناختن دولت طالبان یا ارائه کمک اقتصادی است، اگرچه ترامپ احتمال استفاده از نیروی نظامی را هم رد نکرده است. به نقل از تحلیلگران در این گزارش، توافق قبلی آمریکا با طالبان شامل تضمین های امنیتی در برابر دریافت کمک بود اما اکنون روابط طالبان با هند و چین اوضاع را پیچیده تر کرده است. طارق فرهادی مشاور ژئوپلیتیک نیز گفته بازگشت آمریکا با زور منتفی است، اما چارچوبی برای همکاری آینده که بگرام را هم شامل شود، در بلندمدت امکان پذیر خواهد بود.

این مقاله نوشته است که ترامپ شخصاً بر نزدیکی بگرام به چین تأکید کرده و گفته این پایگاه یک ساعت با محلی که چین سلاح هسته ای می سازد فاصله دارد . اشاره او به سایت لوپ نور در شین جیانگ بوده است. مقاله همچنین به گزارش وزارت دفاع آمریکا درباره افزایش توان موشکی و هسته ای چین پرداخته است.

در واکنش، لین جیان سخنگوی وزارت خارجه چین هشدار داد که پکن از دامن زدن به تنش و رویارویی در منطقه حمایت نمی کند و آینده افغانستان باید توسط مردم این کشور تعیین شود.

این مقاله توضیح داده است که بازگشت آمریکا به بگرام می تواند بر سرمایه گذاری های چین در افغانستان و پروژه های مرتبط با کمربند و جاده اثر بگذارد. همچنین منابع معدنی افغانستان از جمله عناصر نادر خاکی می تواند از اهداف اصلی آمریکا باشد

المانیتور تأکید کرده است که ترامپ با هشدار نسبت به اینکه در صورت بازنگرداندن پایگاه اتفاقات بدی خواهد افتاد ، نشانه ای از موضع تهاجمی تر داده است. بنا بر یادداشت منتشرشده در نشریه تهران تایمز ، کنترل بگرام به آمریکا امکان خواهد داد عملیات پهپادی، نظارت الکترونیک، اعزام سریع نیروهای ویژه و حملاتی را علیه منافع ایران اجرا کند. پرس تی وی نیز یادآور شده که هرچند این مزایا واقعی هستند، اما اشغال دوباره بگرام این پایگاه را به یک هدف راحت برای حملات ضدآمریکایی تبدیل می کند و مستلزم هزینه های سنگین امنیتی است.

با این حال، به نوشته مقاله، نوید علی شیخ استدلال کرده که ارزش راهبرای بگرام برای نظارت بر ایران اندک است، چرا که آمریکا برای ماموریت هایی از این قبیل به ناوهای هواپیمابر و پایگاه های دیگری در منطقه اتکا می کند.

این مقاله در پایان نتیجه گیری کرده که بگرام تنها یک پایگاه نظامی نیست، بلکه یک برگه راهبردی و نمادین در رقابت میان واشنگتن، پکن و تهران است؛ پایگاهی که هرگونه تلاش آمریکا برای بازپس گیری آن می تواند موازنه قدرت در آسیای میانه و مفهوم حاکمیت افغانستان را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.