شاید امیرکبیر فکر نمی کرد مدرسه ای که چندساله توسط معمارانش ساخته شد تا تبدیل به فضایی برای آموزش علوم و فنون جدید باشد، در دوره مرمت خود عمری 22 ساله را تجربه کند.

هر چند مهمترین دلیل این تعلل را باید نبود اعتبار و به خصوص نبود توجه درسطح ملی به این بنای نفیس و تاریخی دانست.

اما در طول بیش از یک دهه گذشته و با حضور متمرکز بخش پژوهش وزارت آموزش و پرورش در این بنای تاریخی توقع بیشتری نسبت به مرمت این بنای تاریخی هست.

هر چند کارگران در این بنا در حال کارند، اما تجربه ثابت کرده تا زمانی که توجه و اعتبار ملی به این بنای تاریخی نباشد، روند مرمت، احیا و کاربری این بنای تاریخی به مرور به جلو می رود.