کاظم جلالی، سفیر ایران در مسکو گفته است: "ایرانی ها خیال می کنند که خودشان فقط این جمله را می گویند که روس ها قابل اعتماد نیستند، روس ها هم ایرانیان را قابل اعتماد نمی دانند می گویند که با یک سوت غرب به سمت غرب گرایش پیدا می کنند."

در پشت این جملات چه فهمی از مناسبات بین کشورها نهفته است؟ به زعم آقای سفیر، روس ها فقط در صورتی به ایرانیان اعتماد می کنند که کشور مناسباتش را با همه دنیا قطع کند و دربست تحت اراده و قیمومت آنها در آید! با این وضع روس ها رابطه معقول و متوازن و مبتنی بر منافع متقابل با ایران را نمی خواهند. آنطور که سفیر گفته است؛ آنها خواهان سرسپردگی محض هستند!

معشوقی به عاشقش می گفت؛ در صورتی به عشق تو اعتماد می کنم که کور شوی و هیچ چیز را نبینی و در تمام شبانه روز فقط مرا لمس کنی!

در طول تاریخ چهارصدساله ایران، تمام تلاش دولت های ایران این بوده است که در روابط و مناسبات خارجی کشور تنوعی به وجود آورند که دخالت یک قدرت قاهر در امور داخلی کشور محدود و کنترل شود! در دوران قاجار روس ها به شدت با این سیاست مقابله می کردند و ایران را به صورت حوزه نفوذ انحصاری خود می خواستند. حتی پس از مشروطیت، استخدام یک مستشار پاک دست مالی از ینگه دنیا برای سامان دادن به مالیه ایران را تاب نیاوردند و به دولت وقت اولتیماتوم دادند که یا مورگان شوستر را از کشور اخراج کند و یا اینکه آنها تبریز را به اشغال خود در می آورند!

سخن آقای جلالی نشان می دهد که ذهنیت روس ها نسبت به نوع روابط شان با ایران تغییر معناداری نکرده است. حالا روس ها می توانند علایق خود را داشته باشند، چنین انتظاری چرا باید از طرف سفیر ایران در مسکو به عنوان امری موجه نقل شود و با به به و چه چه مجری صدا سیما روبرو شود!

چه همه چیز در این کشور مضحک و مسخره شده است! دفاع از اصل موازنه در سیاست خارجی که میراث مرحوم مدرس و مصدق است، "غربگرایی" نام گرفته و وابستگی یکجانبه به روسیه به عنوان "استقلال سیاسی" معرفی می شود!