بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی مانند یک شعبده باز پیر که حس لامسه اش را از دست داده است و شرایط زمانه را نمی فهمد، روز جمعه در مجمع عمومی سازمان ملل تمام ترفندهای کهنه و قدیمی خود را بیرون کشید: صفحه کاغذ آشنا و ماژیک همیشگی، به علاوه چند ترفند جدید اما به همان اندازه نخ نما که در آن اطرافیانش، مانند بچه های مهدکودکی پاسخ ها را فریاد می زدند و یک کد QR روی یقه اش که به وب سایتی هدایت می شد که به اصطلاح اتفاقات هفت اکتبر 2023 را مستند می کرد.

به گزارش ایسنا، او همزمان با قراردادن بلندگوهایی در نوار غزه، فلسطینیان را مجبور به گوش دادن به حرف هایش در سالن تقریبا خالی مجمع عمومی در نیویورک کرد. عملی که مشخصه دیکتاتورهای قاتل قرن گذشته و حال است.

به نوشته روزنامه هاآرتص، دفتر او در پاسخ به انتقادات ادعا کرد که بلندگوها در مرز قرار گرفته بودند اما این، فقط یک دروغ آشکار دیگر از یک دفتر فریبکار بود.

نتانیاهو همچنین در سخنرانی خود از اسرای صهیونیست باقی مانده در غزه به اسم یاد کرد و قول داد که آنها را به آغوش خانوده هایشان بازگرداند. او به جای گرفتن یک تصمیم شجاعانه، پایان دادن به جنگ و نجات جان افراد ، از آنها به عنوان یک ابزار تبلیغاتی استفاده کرد.

هاآرتص ادامه داد: او تاکنون 15 بار در مجمع عمومی سخنرانی کرده اما در هیچ یک از آنها وضعیت اسراییل در جهان را به این اندازه فاجعه بار و وخیم به تصویر نکشیده است. در روزهای منتهی به حضور او، کشورهایی - از جمله استرالیا، کانادا، انگلیس و فرانسه، کشور فلسطین را در اقدامی اعتراضی به رسمیت شناختند: اعتراض علیه جنگ طولانی سیاسی و شخصی در غزه و کشتار غیرنظامیان؛ علیه تحولات کرانه باختری، شهرک سازی ها و وحشیگری های خشونت آمیز شهرک نشینان که مرتکب قتل عام علیه فلسطینیان می شوند؛ و همچنین در اعتراض به اظهارات فاشیستی و نژادپرستانه وزرای او و اعضای کنست(پارلمان) در ائتلاف او.

او بارها و بارها به هفت اکتبر در شرایطی اشاره کرد که جهان بر صحنه های وحشتناک کودکان و نوزادان غزه که توسط صدها و هزاران نفر تکه تکه شده اند، متمرکز است. همه اشتباه می کنند - به جز او. نتانیاهو به علاوه، ده ها تن از رهبران جهان را که تا همین اواخر به رغم شواهد مستحکم از جنایات جنگی اسراییل در غزه از او حمایت می کردند به تسلیم شدن در برابر رسانه های مغرض ، ترور و اسلام متهم کرد.

روزنامه صهیونیستی با اشاره به اینکه همراهان او دو ردیف اول سالن تقریبا خالی مجمع عمومی را اشغال کرده بودند نوشت: آنها پس از هر جمله نتانیاهو، او را ایستاده تشویق می کردند. حتی گروه تشویق کنندگان در جایگاه نیز از گوشه و کنار برایش کف می زدند. با این حال، این سخنرانی تنها انزوای جهانی اسراییل را برجسته کرد: نتانیاهو و ابزارهای احمقانه اش دیگر اهمیتی ندارند. او به عنوان یک یادگار، یک رهبر فاسد که برای بقا در قدرت با احزاب نژادپرست متحد شده است، دیده می شود.

هاآرتص در ادامه با طرح این سوال که از این سخنرانی که ممکن است سخنرانی خداحافظی او در مجمع عمومی باشد، چه چیزی باقی خواهد ماند؟ خاطر نشان کرد: این سخنرانی در دریای اخبار محو خواهد شد و تنها به خاطر نمایش های مضحکی که با آن همراه بود، چه در سالن مجمع و چه در هنگام خروجش از اسراییل به یاد آورده خواهد شد. در سطح بین المللی، او حتی ممکن است آسیب بیشتری به اسراییل وارد کرده باشد. در داخل نیز، احتمالاً این سخنرانی آغازگر مبارزات انتخاباتی برای بیست و ششمین دوره کنست بود. چه چیزی می تواند بهتر و لذت بخش تر از انجام این کار در نیویورک، به زبان انگلیسی باشد؟