شامگاه چهارشنبه هفته گذشته، مستند مربوط به این اقدام وزارت اطلاعات، با عنوان نهان خانه عنکبوت از شبکه یک سیما پخش شد. در این مستند، وزارت اطلاعات بخش هایی از میلیون ها سند به دست آمده از مراکز حساس و افراد مؤثر در برنامه اتمی رژیم صهیونیستی را منتشر کرد.

به گزارش ایران، بنابر اعلام وزیر اطلاعات، این نفوذ بزرگ، محصول ماه ها طراحی پیچیده، استقرار لایه های عملیاتی و اجرای موفق مراحل متعدد عملیات اطلاعاتی در دل ساختار دشمن بود. و تنها بخش اندکی از این اطلاعات به صورت رسمی منتشر شده و ابعاد دیگر آن در فرصت مقتضی و بر اساس مصالح ملی اطلاع رسانی خواهد شد . همچنین در اطلاعات به دست آمده، جزییات دقیق اماکن حساس نظامی با کاربردهای دوگانه وجود دارد که با تحویل مختصات آن ها به یگان های موشکی کشور، در جنگ 12 روزه برخی از آن ها هدف قرار گرفته اند.

حجت الاسلام خطیب در بخشی از سخنان خود، کنایه ای هم به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی زد و با اشاره تلویحی به جاسوسی ساکنین سرزمین های اشغالی برای ایران گفت: به جای حل مشکل آب ایران، به فکر نان کارمندانت باش؛ همان هایی که به انگیزه مالی با ما همکاری کردند.

اما برای درک عملیات منحصر به فرد وزارت اطلاعات فراتر از سخنان خطیب و مستند اخیر وزارت اطلاعات، باید به بررسی ابعاد فنی، استراتژیک، سیاسی و منطقه ای این عملیات پرداخت؛ روش های احتمالی اجرا را موشکافی و پیامدهایش را در سطوح داخلی، منطقه ای و بین المللی تحلیل و در نهایت آن را در بستر رقابت اطلاعاتی ایران و اسراییل ارزیابی کرد.

رژیم صهیونیستی، به دلیل بهره مندی از یکی از پیشرفته ترین سیستم های امنیتی و اطلاعاتی جهان، هدفی بسیار دشوار برای عملیات های نفوذ محسوب می شود. تأسیسات حساس مانند دیمونا، که قلب برنامه هسته ای-اتمی این رژیم است، تحت حفاظت چندلایه ای، از جمله نظارت سایبری و تدابیر فیزیکی قرار دارند. نفوذ به چنین سیستمی نیازمند ترکیبی از مهارت های اطلاعاتی، فناوری پیشرفته و بهره گیری از ضعف های احتمالی در ساختار امنیتی اسراییل است. بهره مندی از منابع انسانی یکی از روش هایی است که احتمالاً توسط وزارت اطلاعات به کار گرفته شده است. بخصوص آنکه حداقل از هفتم اکتبر 2023 به این سو، تعداد قابل توجهی از صهیونیست های ساکن سرزمین های اشغالی به جرم جاسوسی برای ایران، شناسایی، بازداشت و محاکمه شده اند. معضلی که به اذعان تحلیلگران و مقامات رژیم صهیونیستی، تبدیل به یک بحران امنیتی برای این رژیم شده و البته می تواند نشانه ای از وجود شبکه ای پیچیده از عوامل داخلی باشد که با انگیزه های مختلف به همکاری با ایران ترغیب شده اند.

انتشار اخبار متعدد از شناسایی و بازداشت جاسوس ها توسط شین بت و پلیس رژیم صهیونیستی، بر توانمندی ایران در این حوزه مهر تأیید می زند. نکته جالب توجه آنکه روز پنجشنبه هفته گذشته و به فاصله تنها یک روز از سخنان خطیب خطاب به نتانیاهو، پلیس رژیم صهیونیستی و شین بت اعلام کردند که یک صهیونیست با تابعیت دوگانه اسراییلی-آمریکایی در این ماه به ظن جاسوسی از هرتزی هالوی، رییس سابق ستاد ارتش رژیم صهیونیستی و ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی این رژیم دستگیر شده است.

احتمال دیگر، استفاده از امکان هک سایبری است. جمهوری اسلامی ایران حداقل در چند سال گذشته، توانایی های خود را در این زمینه به طور قابل توجهی ارتقا داده است. به طوری که درحال حاضر رژیم صهیونیستی در صدر فهرست اهداف حملات سایبری است. نفوذ سایبری به سیستم های دیجیتال اسراییل، که از فناوری های پیشرفته ای مانند فایروال های (دیوار آتش) چندلایه و سیستم های رمزنگاری بهره می برند، می تواند از طریق تکنیک های پیچیده ای مانند فیشینگ هدفمند، بهره برداری از آسیب پذیری های نرم افزاری، یا حتی استفاده از بدافزارهای سفارشی انجام شده باشد.

سومین احتمال، سرقت فیزیکی اسناد است. مشابه عملیات موساد در سال 2018 در تهران، که طی آن اسناد هسته ای ایران از انباری در شورآباد خارج شد. استفاده از این روش، نیازمند دسترسی مستقیم به تأسیسات یا آرشیوهای امنیتی، هماهنگی دقیق برای ورود و خروج و شبکه ای لجستیکی برای انتقال اسناد از سرزمین های اشغالی است. انتقال امن حجم زیادی از اسناد، بویژه اگر شامل فیلم ها، تصاویر با کیفیت بالا یا تجهیزات دیجیتال باشد، موفقیت بزرگ برای دستگاه اطلاعاتی ایران و چالشی بزرگ تر برای سیستم اطلاعاتی-امنیتی رژیم صهیونیستی است.

اما محتمل ترین سناریو، استفاده ترکیبی از این روش هاست. برای مثال، عوامل انسانی می توانند اطلاعات اولیه ای درباره نقاط ضعف سیستم های امنیتی فراهم کنند، که سپس برای نفوذ سایبری استفاده شود. هک سیستم ها می تواند دسترسی به اسناد دیجیتال را تسهیل کند، در حالی که شبکه ای از عوامل لجستیکی، اسناد فیزیکی را از اسراییل خارج می کنند. در صورت صحت، به کارگیری این روش و البته این سطح از هماهنگی، نشان دهنده توانمندی بالای سیستم اطلاعاتی-امنیتی ایران و توانایی وزارت اطلاعات در اجرای عملیات های چندوجهی در خاک دشمن است.