نتایج مطالعه جدیدی حکایت از آن دارد که از بین 186 کشور دنیا ، تنها یک کشور قادر است تا تمام غذای مورد نیاز شهروندانش را بدون اتکا به واردات خارجی تولید کند.

به گزارش خبرآنلاین، گویان، کشوری که کمتر نامش را شنیده اید. به جز این کشور، سایر 185 کشور دنیا همچنان در برابر تأثیرات جنگ، بلایای طبیعی و مناقشات تجاری بر تأمین مواد غذایی آسیب پذیر هستند.

در مطالعه انجام شده که نتایج آن در نشریه Nature Food منتشر شد، این موضوع مورد بررسی قرار گرفت که هر کشور تا چه اندازه می تواند نیاز غذایی مردمش در هفت گروه اصلی (میوه ها، سبزیجات، لبنیات، ماهی، گوشت، پروتیین های گیاهی و مواد نشاسته ای) را تامین کند.

نتایج نشان می دهد که در سطح جهانی، 65 درصد کشورها بیش از نیاز جمعیتشان، گوشت و لبنیات تولید می کنند. در مقابل، کمتر از نیمی از کشورها قادر به تأمین کافی پروتیین های گیاهی (مثل لوبیا، نخود، عدس، مغزها و دانه ها) یا منابع نشاسته ای هستند و تنها 24 درصد کشورها به میزان کافی سبزیجات تولید می کنند.

گویان در آمریکای جنوبی تنها کشوری است که در این زمینه به طور کامل خودکفا محسوب می شود. چین و ویتنام فاصله کمی تا این رکورد دارند و از هفت گروه غذایی، در شش گروه به مرز خودکفایی رسیده اند.

اما فقط یک هفتم کشورهای دنیا در پنج یا بیشتر از پنج دسته خودکفا هستند.

در مجموع، کشورهای اروپایی و آمریکای جنوبی بیشتر از سایر مناطق جهان به خودکفایی نزدیکند. از سوی دیگر، کشورهای جزیره ای کوچک، کشورهای شبه جزیره عربستان و کشورهای کم درآمد بیشترین وابستگی را به واردات دارند. شش کشور افغانستان، امارات متحده عربی، عراق، ماکائو، قطر و یمن، حتی در یک گروه غذایی هم خودکفا نیستند.

البته طبق گفته پژوهشگران، خودکفا نبودن لزوماً بد نیست. دکتر یوناس شتِل، پژوهشگر دانشگاه گوتینگن و نویسنده اصلی مقاله در این باره گفت: لزومی نیست که یک کشور همه غذای مورد نیاز خود را تولید کند و دلایل منطقی و متعددی دراین رابطه وجود دارد.

پس از همه گیری کرونا و آغاز جنگ روسیه و اوکراین بحث درباره مزایا و معایب خودکفایی غذایی، دوباره شدت گرفت؛ چرا که در طول این دوران ها، بی ثباتی ها عرضه مطمئن مواد غذایی به کشورهای واردکننده را مختل کرد. شتِل دراین رابطه گفت: توجه مجدد به خودکفایی غذایی ملی، احتمالا بازتابی از تحولات سیاسی گسترده تری مثل افزایش ملی گرایی و تمایل برخی کشورها به کاهش وابستگی به دیگران است.