وضعیت آب وهوای زمین و آب آن به طور جدایی ناپذیری به یکدیگر مربتط هستند و بدون دیگری نمی توانند وجود داشته باشند. همزمان با تغییرات بی سابقه آب وهوا و ناشی از فعالیت های انسانی، سامانه جهانی آب نیز در حال تغییر است. اگرچه این ارتباط به خوبی اثبات شده، اما پیش بینی دقیق زمان و مکان وقوع کمبود شدید آب در نتیجه تغییرات اقلیمی دشوار است. این عدم قطعیت، توانایی تصمیم گیرندگان را برای آمادگی برای این سناریوهای فاجعه بار محدود می کند.

یک پژوهش جدید که در روز سه شنبه در مجله Nature Communications منتشر شد، می خواهد با تخمین زمان و احتمال وقوع رویدادهای کمبود شدید آب، که به عنوان رویدادهای خشکسالی روز سفر نیز شناخته می شود، در سراسر جهان این شکاف علمی را پر کند. کریستین فرانزکه، استاد مرکز فیزیک آب وهوا در IBS در بوسان کره جنوبی به وب سایت Gizmodo گفته است که روز صفر اساسا زمانی خواهد بود که منطقه یا شهر خالی از آب شود.

خشکسالی های شدید شاید زودتر از پیش بینی ها رخ دهند

وقایع خشکسالی روز صفر ناشی از عوامل استرس زای مرکب روی یک سامانه آب محلی یا منطقه ای، مانند کمبود طولانی مدت بارندگی، کاشه جریان رودخانه و افزایش تقاضای آب هستند. فرانتزکه و همکارش وچیا پی، راویناندراسانا، دانشجوی دکترا در مرکز IBS، با استفاده از یک چارچوب احتمالاتی روی مجموعه بزرگی از شبیه سازی های مدل اقلیمی که همه این عوامل استرس زا را در نظر می گیرند، پیامدهای کمبود جهانی آب را پیش بینی کردند.

یافته های آنان نشان می دهد که تا پایان قرن جاری، 74 درصد از مناطق مستعد خشکسالی جهان، از جمله مناطقی که دارای محازن اصلی آب هستند، تحت سناریوی انتشار بالای گازهای گلخانه ای با خطر بالای خشکسالی های شدید و مداوم مواجه خواهند شد. تقریبا 35 درصد از این مناطق ممکن است تا سال 20230 کمبود شدید آب را تجربه کنند. این بدان معناست که 754 میلیون نفر که 467 میلیون نفر از آن ها در مناطق شهری زندگی می کنند، می توانند در معرض کمبود شدید آب در دمای کمتر از 1.5 درجه سانتی گراد (2.7 فارنتهایت) بالاتر از سطوح پیش از صنعتی شدن قرار گیرند.

افزون بر این، مدت زمان بین وقایع خشکسالی صفر روزه شاید کوتاه تر از خود وقایع باشد، که این موضوع زمان بهبودی را محدود کرده و خطرات کمبود آب را تشدید می کند. یافته های دانشمندان نشان می دهند که با پیشی گرفتن سریع تقاضا از عرضه، تنش آبی می تواند به ویژه در غرب آمریکا، مدیترانه، شمال آفریقا، جنوب آفریقا، هند، شمال چین و جنوب استرالیا شدید شود. فرانتزکه تاکید کرده است که این ها تنها پیش بینی هستند. مدل سازی تنها می تواند اطلاعات محدودی درباره تغییرات اقلیمی آینده و پیامدهای آن ها به دانشمندان بدهد. با این حال، او گفت: “ما از اینکه این اتفاق چقدر زود ممکن است رخ دهد، حیرت زده شدیم.”

چگونه تصمیم گیرندگان می توانند از این داده ها استفاده کنند؟

آروپ گانگولی، استاد برجسته مهندسی عمران و محیط زیست در دانشگاه نورث ایسترن که در این پژوهش مشارکتی نداشته است، به وب سایت Gizmodo گفته است که این تحقیق تخمینی به موقع و جامع از خطر کمبود آب در آینده ارائه می دهد. او می گوید چالش خشکسالی در سطح جهانی احساس می شود، اما کاری که باید انجام شود اغلب محلی یا منطقه ای است. زمان وقوع خشکسالی در روز صفر و زمان بهبودی موجود بین آن ها به طور گسترده ای در هر منطقه ای متفاوت است.

محققان با در نظر گرفتن این تفاوت ها، مقیاس های زمانی نظری ارائه می دهند که می تواند به هدایت واکنش های اضطراری کوتاه مدت و برنامه ریزی سیاست گذاری بلندمدت کمک کند. با این حال، کارهای بیشتری باید در این زمینه انجام شود. آروپ گانگولی گفت که در تحلیل های آینده فرانتزکه مایل است داده های مدل های اقلیمی بیشتری را برای کاهش بیشتر عدم قطعیت در نظر بگیرد و این حقیقت را برجسته کرد که مجموعه داده های او مستقیما نقش آب های زیرزمینی را به عنوان یک عامل بازدارنده در برابر خشکسالی در نظر نگرفته است.گانگولی همچنین بر نیاز به یک مجموعه داده قوی تر تاکید کرد. به همین دلیل، او هشدار داد که این تحقیق را به عنوان حرف آخر درباره خطر کمبود آب در اقلیم نبینید، بلکه آن را به عنوان راهنمایی برای درک فوریت آمادگی برای این خطر در نظر بگیرید.