سال 1405که برسد، قرار است دولت 2میلیون تومان ماهانه به مدت 2سال برای قدم های نورسیده به حساب مادران واریز کند.

به گزارش همشهری، این خبر در نگاه اول می تواند جذاب باشد، اما سابقه طرح ها و حمایت های قانونی در مسیر افزایش جمعیت نشان می دهد که چندان امیدوارکننده نیست.

به گفته زهرا بهروزآذر، معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده، کارت امید مادر با رقم 2میلیون تومان قرار است تا 2سال بعد از تولد کودک، شارژ شود تا خانواده ها از این طریق بخشی از هزینه های نوزاد را تأمین کنند. واقعیت این است که چنین طرح هایی نمی توانند در نگاهی کلان تأثیر چندانی بر نرخ تولد داشته باشند.

با فرض اجرایی شدن و استمرار داشتن طرح دولت برای واریز ماهانه این هدیه، اگر نیم نگاهی به هزینه های اولیه یک نوزاد بیندازیم، مشخص می شود که این طرح قرار نیست بار چندانی از دوش خانواده ها بردارد. شیرخشک، پوشک و لباس را می توان در سبد نیازهای اولیه یک نوزاد جای داد و در این صورت می توان رقم 2میلیون و 900هزار تومان را برای هزینه 3قلم خرید یک کودک در ماه های اول تولد با توجه به حداقل استفاده و قیمت درنظر گرفت.

برای اینکه بتوانیم نگاه واقع بینانه تری نسبت به طرح تازه دولت داشته باشیم، می توان با تکیه بر آمار و ارقام از سرنوشت اجرای طرح های قبلی صحبت کرد. به عنوان مثال در مورد وام های فرزندآوری باید گفت که شبکه بانکی کشور در سال 1403 بیش از 588هزار فقره تسهیلات فرزندآوری به ارزش بیش از 48هزار میلیارد تومان پرداخت کرده است، اما طبق گزارش بانک مرکزی این نکته را هم نباید فراموش کرد که هنوز بیش از 373هزار نفر در صف دریافت وام هستند.

قدم دیگری که قرار بود وضعیت مسکن خانواده های دارای 3فرزند و بیشتر را سروسامان دهد، مربوط به واگذاری زمین به این خانواده ها می شد، اما این قانون حمایتی هم چندان چاره ساز نبود. با استناد به صحبت های دبیر ستاد جوانی جمعیت وزارت راه و شهرسازی در نیمه دوم سال گذشته باید گفت که تا به امروز حدود 500هزار خانواده برای دریافت زمین در شهرهای با جمعیت زیر 500هزار نفر ثبت نام کرده اند که از این تعداد، 230هزار نفر تأیید شده اند. با وجود این، دولت تنها توانایی تخصیص حدود 50هزار قطعه زمین در سال را دارد.

شهلا کاظمی پور، جمعیت شناس گفت: تشویق به فرزندآوری از طریق حمایت های مالی دولت ها را باید از چند جنبه مورد بررسی قرار داد؛ اول اینکه چنین مبلغ های اندکی تا چه حد می توانند راهگشا باشند و هزینه ها را تأمین کنند، دوم اینکه باید بدانیم خانواده هایی که به دلایل مشکلات اقتصادی خیلی شدید بچه دار نمی شوند، شاید تنها 30درصد جامعه را تشکیل می دهند، اما درصد زیادی از زوج ها هستند که به دلیل نبود امنیت اقتصادی کلان و نبود اطمینان به حمایت های دولت، تمایلی به فرزندآوری ندارند و با رقم های 2میلیون و 5میلیون تومان به سمت فرزندآوری نمی روند.

درواقع می توان ادعا کرد که شاید این کمک مالی 2میلیون تومان در ماه، برای تنها 30درصد، آن هم در بازه زمانی کوتاه مدت، فایده خواهد داشت، اما در گذر زمان این اثرگذاری کم و کمتر می شود. من همیشه وقتی در جلسات مربوط به این موضوع حاضر می شوم، سؤالم از مسئولان مربوطه این است که چرا این قوانین درست اجرا نمی شود، همیشه هم جواب می دهند که ما به بانک ها اعلام کرده ایم، اما عمل نمی کنند. ما ید طولایی در تصویب قانون داریم، اما وقتی زمان اجرا می رسد دیگر کسی چندان پیگیر نیست.