فریدون مجلسی طی یادداشتی در روزنامه اعتماد با اشاره به سخنرانی دونالد ترامپ در سازمان ملل نوشت: دونالد ترامپ، رییس جمهوری ایالات متحده در سخنرانی اش در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل بیش از آنچه تصور می شد، ناامید کننده ظاهر شد، هرچند از چهره ای چون ترامپ بیش از این نیز انتظار نمی رفت. چهره ای پوپولیست که با تکیه بر ادبیات عوام پسندانه؛ ادبیاتی مبتنی بر زور و دلالی، برخاسته از گروهی مافیایی بسیاری از اصول بنیادین جهانی و حقوق بشری و زیست محیطی را به چالش کشید و از بسیاری خط قرمزها عبور کرد.

دونالد ترامپ به عنوان رییس جمهور و نماینده کشوری که چهره ای چون آبراهام لینکلن در آن ظاهر شده، در قامت نماینده سرزمینی که روسای جمهوری اش ادعاهایی داشتند و دارند و تاکید می کنند که این کشور را از استعمار انگلیس رهانیده اند، با صراحت و افتخاری ناامید کننده از رویکرد نژادپرستانه اش حمایت کرد (هر چند چنین چالشی در این سرزمین تا بازه ای از زمان وجود داشت و فراز و نشیب هایی را طی کرد) .

ترامپ در این سخنرانی شرم آورش به راحتی از حضور مهاجران اروپایی استقبال کرد و با ادبیاتی نژادپرستانه و تند و گستاخانه مهاجران غیراروپایی را به چالش کشید و حتی پا را فراتر گذاشت از کشورهای اروپایی هم خواست تا مانع از حضور مهاجران غیراروپایی در این کشورها شوند. دونالد ترامپ با همان ادبیات عامیانه و گستاخانه اش که اساسا در شأن رییس جمهوری یک کشور نیست، رویکرد و اظهارات رییس جمهوری برزیل را به چالش کشید؛ چهره ای که در سخنرانی اش در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد صرفا رویکرد تهاجمی اسراییل و رفتار خشونت آمیز این بازیگر در غزه را غیراخلاقی و خلاف هنجارهای بین المللی خوانده بود.

با این حال ترامپ با همان وقاحت از رایزنی های آتی اش با همین چهره در آینده ای نه چندان دور خبر داد. علاوه بر این، ترامپ به عنوان چهره شخصی که ریاست کشوری چون ایالات متحده را بر عهده دارد؛ بازیگری که خود را ابرقدرت می خواند، سلفش جو بایدن را در عرصه بین المللی و در برابر هزاران چشم مورد اهانت قرار داد و این گونه کشورش را بی اعتبار کرد.

فارغ از ادعاهایی که ترامپ در ارتباط با جنگ 12 روزه ایران و اسراییل مطرح کرد به این گزاره اشاره نکرد که خودش در این حمله تهاجمی چه نقش مخربی داشته است. او صرفا مدعی شد که به همه جنگ ها پایان داده، در حالی که برخلاف ادعاها و تعهداتی که در کارزار انتخاباتی و بعد از آن مطرح کرد، امروز نه تنها نتوانسته به جنگ در اوکراین و غزه پایان بدهد، بلکه با حضورش در کاخ سفید زمینه را برای تصاعد بحران هموار کرده و دامنه تنش ها را گسترش داده است.

طبیعتا این ادعاها با هدف آن بود که رییس جمهوری امریکا از خود چهره ای صلح ساز و لایق دریافت نوبل ترسیم کند؛ تلاشی مذبوحانه که به باورم شکست خورد. اما شاید بتوان گفت بدترین بخش سخنرانی ترامپ، رویکردش به تغییرات اقلیمی و انرژی های تجدیدپذیر بود. در شرایطی که جهان درگیر بحران های جدی اقلیمی از خشکسالی گرفته تا ذوب شدن یخ ها در شمالگان و کاهش بارندگی و کمبود آب است، ترامپ با وقاحت از سوخت های تجدیدناپذیر چون زغال سنگ حمایت کرد و به راحتی گفت که از این سوخت استفاده می کند و همزمان از اروپا خواست که در این زمینه با او همصدا شود.

ترامپ با بیان چنین ادعاهایی تمامی اصول علمی و تخصصی درباره مسائل اقلیمی که بشر بدان دست یافته را به چالش کشید و این گونه سیاست های نادرست خود در عرصه جهانی را به نمایش گذاشت. چنین اظهاراتی از جانب نماینده کشوری که به بنیانگذاران خود، به قانون اساسی اش، به رویکردش در ارتباط با حقوق بشر می بالد، حقیقتا مایه تاسف است. بالاخص آنکه ترامپ بزرگ ترین دستاورد ایالات متحده یعنی صلح خواهی ادعایی را هم زیر سوال برد. در انتها باید تاکید کرد که سخنرانی ترامپ بسیار ناامید کننده بود و به جای تقویت صلح و امنیت جهان، دو متغیر مهم را زیر سوال برد و تضعیف کرد.