روزنامه هم میهن در سرمقاله خود به سفر پیش روی پزشکیان به نیویورک پرداخت و در اینباره نوشت: با منتفی شدن قطعنامه اخیر، این احتمال وجود دارد که تا هفته آینده اسنپ بک اجرایی شود. ظاهراً در همین هفته نیز آقای پزشکیان عازم نیویورک هستند تا در اجلاس سالانه مجمع عمومی شرکت کنند.

ما در مقام این نیستیم که بگوییم که با کی مذاکره کنید و یا نکنید و اگر گفت وگو کردید، چه بگویید و چه نگویید. یا چه توافقی کنید. نظر دادن در این موضوعات نیازمند آگاهی کامل و اطلاعات دقیق است، که در اختیار ما نیست. ما حتی نمی خواهیم بگوییم که با رؤسای جمهور طرف مقابل گفت وگو کنید یا نکنید.

در اینجا فقط دو درخواست روشن داریم: اول این که مسئولین به ویژه آقای پزشکیان باید درک درستی از وضعیت کشور داشته باشند. وضعیت ناترازی ها را خوب بشناسند و بگویند که حل آن ها را با پیشبرد چه سیاستی ممکن و عملی می دانند؟ بدون تردید در حال حاضر مسائل خارجی و تحریم ها و تنش های بین المللی موجود ریشه و مادر همه مشکلات است. بدون حل این مسئله هیچ چشم اندازی و امیدی برای آینده و حل این ناترازی ها متصور نیست.

این که این مسئله تا چه اندازه قابل حل است را نمی دانیم. ولی مبرم ترین کار حکومت عبور از این وضعیت است. این عبور حتماً هزینه هایی دارد ولی این که باید آن ها را بپردازیم یا نه به عهده مسئولین است. پس انتظار ما چیست؟

آقای پزشکیان و دیگر مقامات کشور که عازم هستید یک نکته را فراموش نکنید. صادقانه همان کاری را انجام دهید که اعتقاد دارید. کاری که باید معطوف به خیرعمومی و مردم و سربلندی و بقای کشور باشد. مطلقاً به منافع شخصی و پست و مقام خود نگاه نکنید. از بدگویی دیگران نترسید فقط منافع کشور و مردم را لحاظ کنید.

این گونه نباشد که چندی بعد که اوضاع خرابتر شد، گلایه کنید و طلبکار شوید که ایده و طرح ما چیز دیگری بود اجازه ندادند انجام شود. یا بگویید آمریکایی ها و اروپایی ها نپذیرفتند و تقصیر آنان بود. آنان منتخب مردم ما نیستند و انتظار مردم ایران از مسئولان خودشان است. اگر اختیارات لازم را ندارید و لازم است با مقام رهبری هماهنگ کنید، پیش از رفتن نهایی شود.

ما نمی گوییم که حتماً باید توافق کرد ولی معتقدیم که اختیارات کافی با مسئولیت پذیری لازمه گفت وگو است. اصل را باید بر توافق گذاشت. مدیرمسئول روزنامه کیهان به عنوان اصلی ترین سخنگوی تندروها نکته ای را گفته که قابل توجه است. او گفته که؛ ادامه حضور ایران در NPT باج دادن است. خروج ایران از آن تنها پاسخی است که می تواند محاسبات دشمن را بر هم بزند. گرچه این حرف بسیار خطرناک و ضدایرانی است ولی از یک نظر درست است این که نمی توان در NPT ماند و این وضعیت تحریم ها و تنش ها نیز همچنان ادامه یابد.

البته نکته ای که او به آن توجه نمی کند یا توجه دارد و اظهار نمی کند این است که این تصمیم فقط در سطح مقام رهبری است چون مسئله ای راهبردی است. بنابراین اگر ایشان هم، چنین رویکردی را تأیید می کنند به طور رسمی اعلام و همان راه را بروید در غیر این صورت ماندن در این سازمان و ادامه سیاست های جاری هیچ مسئله و مشکلی را حل نمی کند.

اکنون فرصت تکرار سیاست های گذشته نیست. حتی قدری هم دیر شده است. ولی در هر حال مردم انتظار دارند که سیاست های متناقض و ناهمخوان گذشته کنار گذاشته شود. پیروی از سیاست روشن و هماهنگ لازمه عبور از این وضعیت است. گرچه همچنان فکر می کنیم که کلید حل مسائل در اصلاح سیاست داخلی و بازگشت به مردم است.