فرارو- ورزش پیلاتس سال هاست با عنوان روشی برای داشتن بدن باریک و کشیده معرفی می شود، اما کارشناسان تأکید دارند که گرچه این تمرین فواید بسیاری برای سلامتی دارد، باید مرز میان واقعیت علمی و تبلیغات بازاری را به درستی شناخت.

به نقل از نیویورک تایمز، ورزش پیلاتس سال هاست با ادعاهای پررنگی تبلیغ می شود؛ از جمله این که می تواند با حرکات مقاومتی سبک و کشش های کنترل شده، عضلات بدن را کشیده و باریک کند و فرم اندام را به پیکر رقصندگان باله شبیه سازد؛ چیزی که در فرهنگ عمومی به بدن پیلاتسی معروف شده است. اما کارشناسان علوم ورزشی می گویند این تصویر بیش از آنکه حقیقت علمی داشته باشد، بخشی از تبلیغات بازاری است.

به گفته متخصصان، طول عضلات توسط ژنتیک تعیین می شود و تمرین ورزشی نمی تواند آنها را واقعاً بلندتر کند. همچنین باریک و خوش فرم به نظر رسیدن عضلات اغلب نتیجه کاهش چربی بدن است، نه تغییر طول بافت عضلانی. با این حال، نباید فراموش کرد که پیلاتس مزایای ارزشمند دیگری دارد که آن را از بسیاری ورزش های دیگر متمایز می کند.

پیلاتس در دهه 1930 میلادی توسط جوزف پیلاتس، بوکسور و ژیمناست آلمانی، به نیویورک معرفی شد. این روش به سرعت میان رقصندگان حرفه ای محبوب شد، زیرا به بهبود دردها و آسیب های ناشی از تمرین های شدید کمک می کرد. در سال های بعد، بسیاری از همین رقصندگان به مربیان و صاحبان استودیوهای پیلاتس تبدیل شدند.

ظاهر باریک و کشیده آنها به طور ناخودآگاه به عنوان تبلیغی زنده برای این ورزش عمل کرد. به همین دلیل، بازاریابان ورزشی به تدریج این پیام را برجسته کردند: اگر مانند رقصندگان پیلاتس تمرین کنید، ظاهر مشابهی خواهید داشت. در حقیقت، این افراد پیشاپیش اندامی باریک داشتند و صرفاً پیلاتس را نیز انجام می دادند.

این روایت همچنین با فرهنگی هم سو شد که سال هاست لاغری را ستایش می کند و در مقابل، از حجیم شدن عضلات بر اثر تمرینات قدرتی هراس دارد.

تمرین مداوم پیلاتس می تواند استقامت عضلانی را به شکل چشمگیری افزایش دهد، اما معمولاً تنها تغییرات اندکی در اندازه و حجم عضلات ایجاد می کند. علت اصلی این است که تمرینات سنتی پیلاتس فشار زیادی بر عضلات وارد نمی کنند. هر حرکت تنها چند بار تکرار می شود و میزان مقاومت یا وزنی که بر سیستم اسکلتی-عضلانی تحمیل می شود، سبک تا متوسط است.

برای کسانی که مدت ها فعالیت بدنی نداشته اند، ممکن است در ابتدا کمی افزایش حجم مشاهده شود، اما این روند در مقایسه با تمرینات قدرتی با وزنه چندان چشمگیر نیست. به طور کلی، حجیم شدن عضلات نیازمند سال ها تمرین برنامه ریزی شده و تغذیه مناسب است و به صورت تصادفی رخ نمی دهد.

به گفته متخصصان، اگر افزایش حجم عضلات هدف اصلی فرد باشد، تمرین با وزنه های سنگین مؤثرتر خواهد بود. این نوع تمرین با ایجاد پارگی های ریز در فیبرهای عضلانی، فرایند ترمیم و رشد را تحریک می کند.

از سوی دیگر، برای نمایان شدن عضلات، باید لایه چربی روی آنها کاهش یابد. این فرایند بیش از آنکه به تمرین بستگی داشته باشد، به تغذیه مرتبط است. به گفته کارشناسان، هر انسانی به طور ذاتی دارای شکم شش تکه است، اما در اکثر افراد این عضلات زیر لایه ای از چربی زیرپوستی پنهان می مانند.

یکی از برجسته ترین مزایای پیلاتس، بهبود وضعیت بدن است. این ورزش بر تقویت عضلات مرکزی و پشت تمرکز دارد؛ عضلاتی که برای حفظ تعادل و حالت صحیح ستون فقرات حیاتی هستند. بسیاری از تمرین های پیلاتس شامل کشش ستون فقرات است و به جبران اثرات منفی ساعت ها نشستن پشت میز یا خم شدن روی صفحه نمایش کمک می کند.

کارشناسان می گویند تمرین منظم پیلاتس به مرور زمان باعث می شود فرد هنگام نشستن یا ایستادن قامت راست تری داشته باشد. علاوه بر این، تمرکز بر دامنه حرکتی و انعطاف پذیری، به آزادسازی عضلاتی که بیش از حد منقبض شده اند کمک می کند.

اگرچه پیلاتس فواید بسیاری دارد، اما برای کسانی که به دنبال افزایش قابل توجه حجم عضلات یا قدرت کلی هستند، کافی نیست. متخصصان توصیه می کنند این افراد تمرینات پیلاتس را با چند روز در هفته تمرینات قدرتی تدریجی با وزنه تکمیل کنند. این دو نوع ورزش مزایای متفاوتی دارند و در کنار هم می توانند سلامت جسمی و عملکرد حرکتی را به شکل چشمگیری بهبود بخشند.

پیلاتس به بهبود استقامت، هماهنگی، وضعیت بدنی و آرامش ذهنی کمک می کند، در حالی که وزنه برداری و تمرینات مقاومتی، رشد عضلات، افزایش قدرت و بهبود تراکم استخوان را تسهیل می کنند.

ادعای داشتن عضلات کشیده و باریک در اصل بیشتر توصیفی ظاهری است تا علمی. عضلات انسان ها نمی توانند فراتر از طول ژنتیکی خود رشد کنند. چیزی که در ظاهر به عنوان باریک و کشیده دیده می شود، نتیجه ترکیبی از دو عامل است: کاهش چربی بدن و بهبود وضعیت ایستادن و نشستن.

پیلاتس می تواند به هر دو عامل کمک کند؛ از یک سو با افزایش تحرک و مصرف انرژی در کاهش چربی نقش دارد و از سوی دیگر با تقویت عضلات مرکزی و اصلاح حالت بدن باعث می شود فرد بلندتر و کشیده تر به نظر برسد.

پیلاتس ورزشی ارزشمند با فواید فراوان برای سلامتی، بهبود انعطاف پذیری، تقویت استقامت عضلانی و اصلاح وضعیت بدن است. اما باید با نگاهی واقع بینانه به آن نگریست. این ورزش نمی تواند طول عضلات را تغییر دهد یا به طور معجزه آسا اندام افراد را شبیه رقصندگان باله کند.

با این حال، پیلاتس برای بسیاری از افراد، به ویژه کسانی که ساعت ها پشت میز می نشینند یا به دنبال ورزشی کم فشار برای تقویت بدن هستند، گزینه ای ایده آل محسوب می شود. اگر هدف فرد افزایش حجم و قدرت عضلات باشد، ترکیب پیلاتس با تمرینات قدرتی توصیه می شود.

در نهایت، بدن پیلاتسی بیش از آنکه نتیجه ای قطعی از انجام این ورزش باشد، بازتابی از ترکیب ژنتیک، سبک زندگی، تغذیه و انتخاب های ورزشی فرد است. پیلاتس ابزاری مؤثر برای سلامت عمومی است، اما معجزه گر نیست.