تالارهایی که زمانی در تمام طول هفته مراسم داشتند، حالا به چهار یا پنج مراسم در ماه رسیده اند. صاحبان برخی از این تالارها می گویند برای مهرماه حتی یک مراسم عروسی هم رزرو نشده است.

به گزارش شرق، برگزاری مراسم ختم و ولیمه هم در یک سال گذشته کاهش چشمگیری پیدا کرده که چنین روندی منجر به تعطیلی بسیاری از این مجموعه ها شده است. با این حال بیشتر روزهای هفته برای تالاردارها بدون مراسم می گذرد و همین موضوع باعث شده نیمی از تالارهای سطح شهر در یک سال اخیر کار خود را متوقف کنند.

یکی از علت های مهم آن کاهش برگزاری جشن های عروسی است، زوج های جوان به دلیل هزینه های بالا توانایی برگزاری جشن عروسی و نامزدی و… را ندارند، درحالی که در سال های اخیر تعداد ازدواج های ثبت شده هم با کاهش چشمگیری روبه رو بوده است. داده های سازمان ثبت احوال نشان می دهد که در هفت ماهه نخست سال 1403، تنها 274هزارو 596 مورد ازدواج ثبت شده، درحالی که 108هزارو 673 مورد طلاق در همین بازه زمانی به ثبت رسیده است.

در کنار همه اینها به استناد آمارها، در دهه گذشته، تعداد ازدواج های رسمی در کشور حدود 46 درصد کاهش یافته است، بنابراین از بین این ازدواج ها، تعداد درخورتوجهی دیگر توانایی برگزاری جشن های شان را در سالن ها ندارند.

برخی از این زوج ها تأکید می کنند که هزینه های بالا، باعث شده از برگزاری جشن ازدواج خودداری کنند. این موضوع به شکل مستقیم در روند کار تالاردارها اثر گذاشته و طبق گفته مدیران تالارها و رییس اتحادیه دارندگان تالارهای پذیرایی تهران، بیشتر تالارها در حال تعدیل نیرو و در آستانه تعطیل شدن هستند.

تعداد برگزاری جشن های عروسی در بین جوان ها کم شده و علت مهم آن مسائل اقتصادی است. با این حال بیشتر مراسم ها به میهمانی های کوچک در خانه یا در مکان های غیررسمی با قیمت های ارزان محدود شده است.

سهیلا ، دختر 28ساله ای است که به تازگی ازدواج کرده و مانند بسیاری از جوان ها مراسمی نداشته است: خیلی اهل تجملات نیستم و حتی اگر هزینه این کارها را داشتم، شاید باز هم بدون پوشیدن لباس عروس در مراسم عروسی راهی خانه خودم می شدم. به هر شکلی که حساب کردیم، هزینه جشن عروسی خیلی زیاد می شد و ما دیدیم اصلا این کار منطقی نیست، حتی می دانستم خیلی از اقوام و نزدیکان برای مراسم در فشار مالی قرار می گیرند.

فقط یک مراسم خیلی ساده با 30 میهمان برای عقد داشتیم که همان هم هزینه هایش بیشتر از چیزی شد که پیش بینی کرده بودیم. خلاصه اگر مسئله اقتصادی نداشتیم، حتما جشن مفصلی می گرفتم، چون الان بعد از چند ماه که زندگی مشترک را شروع کردیم، مدام به این فکر می کنم که کاش شرایط مالی خودم و همسرم به شکلی باشد که برای سالگرد در کنار دوستانم یک میهمانی با حدود 50 یا 60 نفر بگیریم. ولی اگر همان هم کوچک ترین فشار مالی به من وارد کند، انجام نمی دهم، چون به قدر کافی شرایط اقتصادی سخت تر شده است .

زهرا جوان دیگری است که مراسم عقدش در بحبوحه جنگ 12روزه برگزار شد. آن ها به امید برگزاری جشن مفصلی برای عروسی، مراسم عقد را خانوادگی برگزار کردند، اما حالا با توجه به هزینه ها برای شروع زندگی مشترک قید مراسم عروسی را زده اند.

خودش توضیح می دهد: برای مراسم عقد تالار نگرفتیم، بلکه یک خانه عقد قدیمی انتخاب کردیم که قیمت خوبی داشت. تنها، هزینه اجاره آن مکان با تخفیف حدود 50 میلیون تومان شد. در کنارش با در نظر گرفتن 50 میهمان، هزینه های جانبی مثل لباس، گل و آرایشگاه در کل حدود 200 میلیون تومان هزینه کردیم. با این حال خیلی از میهمان های ما توان مالی برای هدیه دادن نداشتند.

سال های قبل ما در مراسم ها سکه و طلا هدیه می دادیم اما الان اصلا این طور نیست. آن قدر هزینه های ما بالا رفت که من سرویس طلا هم نخریدم. با این حال تنها دلیل ما برای منصرف شدن از برگزاری عروسی، گرانی است. برای شروع زندگی مشترک مان، از وسایل تا مراسم همه چیز را در سطح متوسط تهیه کردیم. وام ازدواج هم کمک چندانی به ما نخواهد کرد. یک وسلیه برقی مثل یخچال تقریبا نیمی از وام ازدواج را می خواهد، هرچند هنوز بعد از گذشت نزدیک به سه ماه خبری از وام نیست .

در بین زوج هایی که با هزینه های بالای قبل از شروع زندگی روبه رو شدند، محمد هم درباره تجربه مراسم ازدواج سال قبل توضیح می دهد که تنها برای یک میهمانی در باغ های اطراف تهران حدود 200 میلیون هزینه کردند. درحالی که برخی کارهای معمول مثل هزینه برای ماشین عروس و آرایشگاه برای عروس و داماد را نداشتند.

کم شدن توانایی مالی جوانان برای برگزاری جشن ازدواج به شکل مستقیم بر کار تالاردارها اثر گذاشته و آن ها را به مرز تعطیلی کشانده است.

جواد فرجی، مدیر تالاری در تهران، می گوید که شرایط برگزاری مراسم در یک سال گذشته به حدی دشوار بوده که احتمال دارد تالارها با تعطیلی کامل مواجه شوند.

او توضیح می دهد که کاهش شدید تعداد مراسم ها نه تنها درآمد تالارداران را کاهش داده، بلکه زنجیره گسترده ای از مشاغل مرتبط با این صنف را هم تحت تأثیر قرار داده است: اگر بخواهم با سال های قبل مقایسه کنم، قبلا پنجشنبه ها و جمعه های ما همیشه پر بود. همان دو روز آخر هفته خرج مجموعه را درمی آورد و می توانستیم با آن حقوق کارگر و اجاره را بدهیم. اما حالا همین روزها هم اغلب خالی می گذرد. مثلا در یک آخر هفته فقط دو مراسم کوچک داشتیم که اصلا هزینه ها را پوشش نمی دهد.

ظرفیت تالار ما هزار نفر است، اما الان مراسم هایی با صد یا حتی 25 نفر میهمان داریم. طبیعتا این باعث می شود صرفه اقتصادی نداشته باشیم. با این حال بیشترین آسیب را نیروهای کار دیده اند. بسیاری از کارکنان تالارها، به ویژه زنانی که سرپرست خانوار بودند، بیکار شده اند. سفره تالار فقط برای تالاردار نبود؛ برنج فروش، گوشت فروش، هنرمندان، دف نوازها، خواننده ها، فیلم بردارها و خیلی های دیگر از این چرخه سهم داشتند.

وقتی برگزاری مراسم کم می شود، همه این مشاغل هم لطمه می بینند. حتی قبلا در روزهای تعطیل مراسم ختم، چهلم یا خاک سپاری در تالارها می گرفتند اما الان به دلیل شرایط اقتصادی، خانواده ها مراسم نمی گیرند یا به جای آن مبلغی را به خیریه می دهند. شرایط سخت شده، قبلا سه تا چهار تالار فعال داشتیم اما الان فقط یکی مانده و اگر اوضاع همین طور پیش برود، احتمال دارد همان را هم جمع کنیم. الان خیلی از تالارها یا تغییر کاربری داده اند یا تعطیل شده اند .

در این شرایط اقتصادی، جنگ 12روزه هم فشار اقتصادی مضاعفی به کسب وکارها، به ویژه تالاردارها وارد کرد. حسین تبریزی، از تالارداران قدیمی تهران، می گوید اوضاع کسب وکار تالارها پس از جنگ اخیر و افزایش شدید قیمت ها به شدت بحرانی شده است.

او معتقد است مردم به دلیل نااطمینانی از آینده و فشارهای اقتصادی از برگزاری مراسم صرف نظر می کنند و بسیاری از تالارداران ناچار به تعطیلی یا تغییر کاربری تالارهای خود شده اند.

او در توضیح بیشتر می گوید: قبل از جنگ، هفته ای سه یا چهار مراسم داشتیم، اما الان در بهترین حالت دو مراسم برگزار می کنیم. مردم انگار می ترسند و همین باعث شده عروسی ها یکی پس از دیگری لغو شود. از طرفی افزایش قیمت ها اثر جدی در کار ما داشته، مرغ 70 هزارتومانی الان 140 هزار تومان شده و ما مجبوریم قیمت غذا را افزایش دهیم، ولی عروس و داماد چقدر توان پرداخت دارند؟ هر زوجی هم که مراسم می گیرند، معمولا ساده ترین منو را انتخاب می کنند.

همه اینها فشار مالی است. حتی در دوران جنگ ما نیروهای مان را نگه داشتیم، اما الان که مراسمی نیست، نمی توان همه را نگه داشت. وقتی در سال گذشته از هزار تالار، حدود نیمی تعطیل شدند، طبیعی است که همکاران زیادی نیروهای شان را هم از دست بدهند. ما سه تالار داشتیم که به تازگی مجبور شدیم یکی از آن ها را به باشگاه ورزشی تبدیل کنیم. در سالن دیگری با ظرفیت هزارو500 نفر، هفته قبل مراسمی 50 نفری برگزار کردیم که این اصلا توجیه اقتصادی ندارد و ادامه این روند بعید است .

صاحبان تالارها زمان شیوع کرونا را نقطه شروع کاهش فعالیت خود می دانند و مجید صمدی، از مدیران تالارهای تهران، می گوید صنف تالارها پس از کرونا بیش از نیمی از توان خود را از دست دادند و حالا با گرانی ها و رقابت نابرابر باغ های اطراف تهران، در آستانه نابودی کامل قرار دارند. او مالیات بر ارزش افزوده را بزرگ ترین معضل این صنف می داند و معتقد است در شرایط فعلی بسیاری از تالارها ناچار به تعطیلی شده اند.

او هم می گوید: بعد از کرونا کار تالارها حدود 50 درصد افت کرد. امسال اوضاع از آن هم بدتر شده است. تعداد میهمان ها در مراسم ها به 30 یا 40 نفر رسیده و بسیاری از تالارها عملا ورشکست شده اند. آن هایی هم که هنوز فعال اند، فقط به اندازه روشن نگه داشتن چراغ تالار کار می کنند. قبلا در یک ماه 20 تا 25 عروسی داشتیم، اما الان اگر چهار مراسم ختم نباشد، تقریبا هیچ عروسی ای برگزار نمی شود. مهرماه حتی شش عروسی هم نداریم. درحالی که قبل از این، در تابستان تالارها به قدری شلوغ بود که حتی زیرپله هم مراسم می گرفتند.

الان محدودیت هایی که تالارها دارند، باعث شده بیشتر مردم برای برگزاری مراسم به باغ های اطراف تهران بروند. در همین یک سال اخیر دست کم شش تالار فقط در منطقه غرب تهران بسته شده اند. به طور کلی می توان گفت 50 تا 70 درصد تالارهای شهر از بین رفته اند. در جنگ اخیر هم ضربه بزرگی خوردیم. فقط 40 مراسم ما در همان مقطع کنسل شد، بنابراین ما بارها گفته ایم یا باید محدودیت های تالارها برداشته شود یا جلوی فعالیت غیرقانونی باغ ها گرفته شود. در غیراین صورت، صنف تالار در تهران به سمت نابودی کامل خواهد رفت .

تعطیلی تالارها به دلیل مسائل اقتصادی، نگرانی این صنف است. بیژن عبداللهی، رییس اتحادیه دارندگان تالارهای پذیرایی و تجهیز مجالس تهران، در ادامه صحبت های همکارانش می گوید این صنف در سال های اخیر بیش از هر صنف دیگری از بحران های اقتصادی و اجتماعی آسیب دیده اند؛ از کرونا تا جنگ اخیر که باعث لغو گسترده مراسم های ولیمه حجاج شد.

او تأکید می کند که تالارها تنها در چند ماه از سال امکان فعالیت دارند و در همین دوره محدود نیز با مشکلاتی جدی مواجه هستند. ما در طول سال فقط چند ماه اوج کار داریم که معمولا قبل از محرم و صفر است. در این ایام هم عروسی ها برگزار نمی شود، اما ولیمه حجاج در جریان است. امسال دقیقا در اوج این مراسم ها جنگ 12روزه پیش آمد و تقریبا 98 درصد مراسم ها لغو شد. درحالی که صنف ما فصلی است. در 12 ماه سال، شاید سه تا چهار ماه بیشتر کار نکنیم؛ چون بقیه اش ایام وفات، شهادت، محرم، صفر و ماه رمضان است.

حالا تصور کنید همین اوج کار هم با جنگ یا بحران اقتصادی از بین برود. این یعنی ضرر صددرصدی. از طرف دیگر اولویت جوان ها مسئله ای مثل خانه است، نه برگزاری مراسم. ضمن اینکه تعداد میهمان ها هم به شدت کاهش پیدا کرده است .

بسیاری از تالاردارها به محدودیت های قانونی اشاره می کنند که باعث می شود تمایل به برگزاری مراسم در باغ های اطراف تهران بیشتر شود. با این حال رییس اتحادیه توضیح می دهد: تمام واحدهای دارای مجوز محدودیت های خاصی دارند؛ مثلا یکی از ساده ترین های آن همین است که اجازه موسیقی زنده ندارند و فقط پلی بک آهنگ مجاز است. درحالی که ما بارها درخواست داده ایم برای جشن های عقد و عروسی امکان اجرای موسیقی زنده وجود داشته باشد.

درصورتی که با قیمت های امروز، حداقل هزینه هر نفر حدود 700 تا 800 هزار تومان است؛ آن هم برای منوی ساده شامل یک وعده غذا، سالاد، نوشابه و دسر که هزینه های جانبی هم جداست. برای همین، بسیاری از خانواده ها توان برگزاری مراسم در تالارها را ندارند. واقعیت این است که از دوران کرونا، صنف ما مثل بیماری در کما بود و حالا هم هنوز روی تخت است و نمی تواند بلند شود.

خیلی از تالاردارها تغییر شغل داده اند. حتی تالاری با 50 سال سابقه به تازگی درخواست ابطال مجوز داده است. ما پیشنهاد داده ایم سالن های بزرگ خود را تقسیم کنند تا بتوانند مراسم های کوچک تر برگزار کنند. با این شرایط شاید بتوانند سر پا بمانند .