روزنامه هم میهن در سرمقاله امروز خود به سخنان اخیر پزشکیان پرداخت.

این روزنامه نوشت: آقای پزشکیان با همان لحن منحصربه فرد خودش، بالاخره حقیقتی که همه انتظارش را داشتند گفت: تا دل تان بخواهد مؤسسات و بنیادهایی داریم که هیچ برون دادی ندارند ولی پول به این ها می دهیم. خب! چرا باید به این ها پول بدهیم؟ کارمان شده فقط به یک مشت بنیاد و سازمان های الکی که به هیچ دردی نمی خورند پول بدهیم. گفتم آقایان این بساط باید جمع شود.

برخی افراد که تجربه قطع بودجه های این چنینی را دارند توصیه کردند که دولت دست به این بودجه ها نزند چون ذینفعان آن، علیه آن قیام خواهند کرد. ولی به نظر ما اتفاقاً دولت باید مطابق یک قاعده منطقی این بودجه ها را قطع کند. به ویژه آقای پزشکیان حتماً این بخش از خطبه مشهور امام علی پس از خلافت را به یاد دارند که گفت، اموال را حتی اگر به نکاح زنان کرده باشند بر می گردانم.

ما چنین انتظاری حد امام علی از ایشان نداریم و این را هم می دانیم که اگر هم در لایحه بودجه آن ها را حذف کنند، این مجلس تندروها آن ها را به لایحه بودجه بر می گرداند ولی انتظار داریم که حداقل در لایحه پیشنهادی دولت، این بودجه های بی ربط به مردم را قطع کند.

اولین پرسش برای همه این است که چرا دولت تا این حد بزرگ است و نیروهای کم و بی کیفیت در آن زیاد هستند؟ ریشه همه اینها پول های نفت بود که دولت ها داشتند و پیاپی دفتر و دستک و وظیفه جدیدی تعریف می کردند و بعد دوست و رفیق و فامیل و همشهری و هم حزبی خود را می آوردند و استخدام می کردند.

کمترین خسارت آن ها گرفتن پول حقوق بود. عوارض منفی آن ها فراتر از این پول یامفت بود. آن ها کم سواد و بی تجربه بودند و مانع کار دیگران هم می شدند. سپس به یک اداره و نهاد تبدیل می شدند که امکان حذف هم نداشته باشند و ردیف بودجه مستقل می گرفتند. تا اینکه خدا خواست و پول نفت چنان کم شد که دیگر نتوانست چاله چوله های ساختگی را پر کند و بودجه دولت به روغن سوزی افتاد و ابتدا فشار را بر مالیات و افزایش نقدینگی آورد و حالا به فکر حذف آن هاست. درحالی که آن ها جاپاهای خود را در ساختار سیاسی دارند و تا سر حد مرگ مقاومت می کنند.

چه کار باید کرد؟ چند پیشنهاد برای آقای پزشکیان داریم.

اول از همه خیلی صریح و روشن بودجه را عملیاتی و عملکردی کنید. در این روش بودجه ریزی به جای تمرکز بر اقلام هزینه ها و حقوق، بر روی نتایج و دستاوردهای برنامه ها تأکید دارد. مثلاً ده ها و صدها هزار میلیارد تومان است که به دستگاه های دینی یا رسانه ای پرداخت می شود تا اهداف مشخص و قابل سنجشی را محقق کنند در این صورت باید بودجه بر اساس عملکردهای آنان پرداخت شود.

آنگاه باید پاسخ دهند که چرا دین داری در جامعه ما در حال افول است یا چرا اثرگذاری و مخاطبان رسانه رسمی به نسبت عکس بودجه دریافتی به قهقرا می روند؟

یک راه حل جدی این است که نیروهای اضافی را بفرستید خانه و ادارات آن ها را منحل کنید ولی حداقل حقوق را تا زمانی که بیکار هستند دریافت کنند. حداقل در مصرف جا و آب و برق و گاز ده ها عامل دیگه صرفه جویی خواهد شد و مهم تر از همه کارآیی دولت هم بیشتر می شود.

در هر صورت بودجه های عمرانی این دستگاه های بی خاصیت را به طور کامل قطع کنید. در واقع در این نوع بودجه ریزی، بودجه عمرانی بلاموضوع می شود و جای آن را بودجه عملکردی و تحقق اهداف و ماموریت ها خواهد گرفت.

آقای پزشکیان! انتظار نداریم مثل امام علی عمل کنید ولی می توانید این بودجه های یامفت را صرف کاهش استقراض از بانک مرکزی کنید. استقراض از بانک مرکزی اصطلاح غلطی است. زیرا قرض الپس نده است و نوعی دست کردن در جیب فقرا و مردم عادی است.

حداقل این بودجه را ببرید در نهضت مدرسه سازی که البته بعید است تا ده سال دیگر هم بتوان آن را به سرانجام رساند.