فرارو- این مجموعه تلویزیونی با بازی درخشان گری اولدمن و داستانی برگرفته از رمان قوانین لندن ، بار دیگر ثابت می کند که از معدود آثار طولانی مدتی است که همچنان پرقدرت و تماشایی باقی مانده است.

به نقل از تلگراف، سریال موفق و تحسین شده اسب های آرام (Slow Horses) بار دیگر با فصل پنجم به نمایش درآمده و بار دیگر ثابت کرده است که از معدود درام های طولانی مدتی است که هیچ افتی در کیفیت آن مشاهده نمی شود. این اثر تلویزیونی، همان طور که در فصل های پیشین نشان داده بود، توانایی شگفت انگیزی در ترکیب تعلیق داستانی با طنزی تلخ و گزنده دارد؛ ترکیبی که به سختی در میان مجموعه های مشابه یافت می شود.

این فصل که بر اساس رمان قوانین لندن (London Rules) نوشته میک هرون در سال 2018 ساخته شده است، همچون گذشته همزمان میان حوادثی هولناک و موقعیت هایی کمیک در نوسان است. از یک سو، سریال به حمله ای تروریستی می پردازد که جان چندین نفر را می گیرد و از سوی دیگر، به شکلی غیرمنتظره، مرگ تراژیک 22 پنگوئن را به تصویر می کشد؛ بدون آن که تغییر لحن ناگهانی یا ناهماهنگی در روایت احساس شود.

در یکی از صحنه ها، از جکسون لَمب، جاسوس سالخورده و آشفته ای که گری اولدمن به طرزی استادانه نقش او را ایفا می کند، پرسیده می شود چرا کسی باید پنگوئن ها را هدف قرار دهد. پاسخ او ساده و طعنه آمیز است: خب معلومه… مردم دیوونه وار عاشق پنگوئن ها هستن.

در این فصل، تمرکز اصلی بر روی رادی هو (با بازی کریستوفر چونگ) است؛ هکری مغرور و پرادعا که ناگهان به نظر می رسد کسی قصد جان او را دارد. همزمان، او وارد رابطه ای عاشقانه با دختری زیبا می شود؛ موضوعی که برای همکارانش در اسلاو هاوس بیش از حد غیرقابل باور است. آن ها بیم دارند که رادی گرفتار دام جاسوسی شده باشد، اما او با اعتمادبه نفس همیشگی خود می گوید معشوقه تازه اش مجذوب او شده چون او باهوش ترین ذهن و بهترین اندام در سرویس امنیتی MI5 را دارد.

داستان با رقابت شهردار آسیایی تبار لندن (با بازی نیک محمد، بازیگر سریال تد لاسو) و رقیبی پوپولیست و ضد مهاجر آغاز می شود؛ رقیبی که همسرش ستون نویسی راست گرا و بدخلق است. در نگاه اول شاید این روایت پیش بینی پذیر به نظر برسد، اما سریال بار دیگر خلاف انتظار عمل می کند.

شهردار، به جای آن که شخصیتی قدرتمند باشد، فردی ساده لوح است که شعار انتخاباتی اش لندن را دوباره لاندُرفول کنیم است. در سوی دیگر، شرارت ها و تقابل های سیاسی برخلاف تصور اولیه مخاطب پیش می رود. جکسون لمب نیز همچنان بی پروا به طعنه زدن به فضای تصحیح سیاسی ادامه می دهد.

او در یکی از صحنه ها وقتی به او توهین می شود، با خونسردی پاسخ می دهد: مطمئن نیستم دیگه بشه گفت ‘احمق’. فکر کنم این واژه به آدمای دچار مشکل گفتاری برمی خوره… یا به خودِ احمقا. دقیق یادم نمیاد. این نوع شوخی های گزنده، همزمان شخصیت پردازی او را پررنگ می کند و به فضای طنز تلخ مجموعه دامن می زند.

همچون همیشه، لمب در تقابل با دایانا تاورنر (با بازی کریستین اسکات توماس) مقام ارشد سرویس دوم MI5 و رییس فرصت طلب و حیله گرش کلود وِیلن (با بازی جیمز کالیس) قرار دارد و بار دیگر با زیرکی آن ها را دور می زند. در این میان، ریور کارت رایت (با بازی جک لاودن) که در فصل های پیشین بیشتر به قهرمان اکشن مجموعه شباهت داشت، این بار نقش کم رنگ تری ایفا می کند. در عوض، تمرکز بیشتری بر شرلی دندر (با بازی ایمی فیون هیوز) وجود دارد؛ شخصیتی که با غم از دست دادن و اعتیاد به کوکایین دست وپنجه نرم می کند، اما در عین حال تنها کسی است که خطرات پیرامون رادی هو را جدی می گیرد.

شش قسمت این فصل به طور دقیق و حساب شده تنظیم شده اند. زمانی که افسردگی و عصبانیت شرلی بیش از اندازه می شود، شخصیت های دیگر وارد ماجرا می شوند تا بار طنز را به دوش بکشند. این بار جی.کی. کوئه (با بازی تام بروک) حضور پررنگ تری دارد. او از پشت هودی اش بیرون می آید و استعداد خود را در طنز سرد و بی روح نشان می دهد. یکی از صحنه های به یادماندنی، ماجرای او، کارت رایت و یک قوطی رنگ سرکش است که به تنهایی به یک شاهکار کوچک شباهت دارد.

و البته، همیشه جکسون لمب هست؛ یا در میان دود سیگار محو می شود یا در هوندا زردرنگ و کهنه اش خیابان ها را می پیماید. در این فصل، او حتی بدخلق تر از همیشه به نظر می رسد، اما گری اولدمن همچنان با اجرای بی نقص خود دیالوگ ها را به شکلی درخشان ارائه می دهد. در یکی از دیالوگ های طنزآمیز، او به تاورنر می گوید: انقدر مدرک علیه تو دارم که می تونم یه باغچه کامل ازش درست کنم!

اسب های آرام در میان مجموعه های تلویزیونی یک استثنا محسوب می شود؛ زیرا با وجود تداوم چندین فصل، هیچ گاه افت کیفیت نداشته و همچنان همان استحکام، هوشمندی و طنز تلخ اولیه را حفظ کرده است. روایت سریال اعتمادبه نفس بالایی دارد و تیم سازنده به خوبی می دانند چگونه میان درام، طنز و نقد اجتماعی تعادل ایجاد کنند.

با توجه به استقبال گسترده و موفقیت های پیاپی، فصل ششم این مجموعه نیز از هم اکنون فیلم برداری شده و آماده پخش است. باید دید آیا اسب های آرام می تواند در ادامه این روند طلایی، همچنان یکی از بهترین و متفاوت ترین درام های جاسوسی تلویزیون باقی بماند یا خیر.