سید مصطفی هاشمی طبا در شرق نوشت: مقام معظم رهبری در سخنان روز یکشنبه 16/9/1404 خطاب به هیئت وزیران مطالبی را ارائه کردند که در میان آن ها ضرورت پیش بینی اولویت های کشور بر پایه فوریت و زیرساختی بودن و همچنین بیان قدرت ها بود.

این تذکر نشان می دهد که ایشان برخلاف متن برنامه هفتم توسعه (که ظاهرا متن آمال و آرزوهاست و چه بسا در آن اشتباهاتی هم دیده می شود) اعتقاد به اولویت گذاری دارند، همچنان که دولت می تواند از میان انبوه احکام برنامه هفتم -که آن را اجرانشدنی و منوط به تأمین 200 میلیارد دلار کرده است- اولویت های کشور درحال حاضر را احصا کند و با تدبیر سیاست های لازم نسبت به انجام آن ها مبادرت کند.

بی مناسبت نیست که بگوییم درحال حاضر -حداقل از نظر افکار عمومی- دولت فاقد سیاست برگزیدن اولویت ها و پیگیری حل آن هاست. درست است که شخص رییس جمهور فعال است و به ویژه در طول یک سال گذشته با حوادث و گرفتاری های زیاد روبه رو شده و این نوع گرفتاری ها همچنان ادامه دارد و معلوم نیست تا چه حد بتوان در کشور ثبات ایجاد کرد، اما به هر حال در هر وضعی نمی توان از سرنوشت و آینده ایران چشم پوشی کرد. رییس جمهور شعار انتخاباتی خود را برای ایران انتخاب کرده بود.

اینکه برای ایران را معنی کنیم، بسیار ضروری است و البته هر کاری را می توان در چارچوب برای ایران توجیه کرد و صد البته غلط هم نیست، اما باید ببینیم اگر کاری را در چارچوب برای ایران بنامیم، آیا کارهای بزرگ تر و اساسی تر در همین جهت زمین مانده است و آیا به آن ها توجهی می شود یا خیر.

اینک برخلاف گذشته نه چندان دور ظاهرا حکمرانی به این نتیجه رسیده که ایران باید حفظ و حراست شود، بنابراین اولویت ها را باید در راستای حفظ ایران برشمرد تا از خطاهای منجر به نابودی ایران اجتناب کنیم. امام (ره) فرمودند حفظ نظام از اوجب واجبات است. البته حفظ نظام بدون حفظ ایران امری موهوم و انتزاعی است.

باید ایران وجود داشته باشد تا نظام در آن حفظ شود، بنابراین به طریق اولی حفظ ایران از اوجب واجبات است و این نه صرفا به دلیل بیانات امام (ره)، بلکه بر حسب عقل و تاریخ و تداوم استقلال و باقی ماندن میراث برای آیندگان حفظ ایران واجب ترین و ضروری ترین و عاقلانه ترین کار است، بنابراین اولویت کار باید حفظ ایران باشد و نه اقدامات و اظهارات مشابه پوپولیستی برای راضی کردن و سرگرم کردن مردم که نه ممکن است و نه رییس جمهور می تواند.

اما در مقام بیان قدرت ها باید گفت که داشتن ها، خود قدرت است اما داشتن های ثابت یا در حال مصرف، قدرت نیست. قدرت یعنی تصمیم گیری و پیگیری برای به ثمر رسیدن تصمیم ها.

اگر بتوانیم بگوییم چه تصمیمی اتخاذ کرده ایم و چگونه و در چه زمانی آن را به ثمر می رسانیم، وفای به عهد کرده ایم. مثلا دولت بگوید چه تصمیمی برای حفظ ایران گرفته است. واقعا معلوم نیست چرا دولت مسئله حفظ ایران را با وجود شعار برای ایران از قلم انداخته است، اگر واقعا به برای ایران اعتقاد هست و حداقل حرف امام (ره) راهنما است، پس چرا حتی برای یک بار نه در سخنرانی ها و نه در مصاحبه ها به مسئله حفظ ایران اشاره نشده است.

وقتی حفظ نظام از اوجب واجبات باشد و حتی فروعات اسلام و بالاتر از آن به خاطر حفظ نظام می تواند تعطیل شود و حفظ نظام مستلزم حفظ ایران است، چرا ایران از یاد رفته است. اینکه پس از تجاوز اسراییل یادمان بیفتد که از ایران یاد کنیم و سرودهای حماسی بخوانیم، آیا به معنی حفظ ایران است؟

یادمان باشد حفظ ایران ابعاد گوناگون دارد. حفظ مرزها و حدود و ثغور از تجاوز دشمنان که با وجود آنکه رییس جمهور، رییس شورای دفاع است، نوعا مردم آن را از وظایف نیروهای مسلح می دانند و چنین نیز هست.

اما حفظ ایران ابعاد داخلی فراوان دارد که متأسفانه در کثیری از ابعاد دچار فروپاشی شده ایم، به ویژه در حفظ سرزمین داخل کشورمان و نعمت های طبیعی خداداد آن و هیچ کس، هیچ تصمیمی نمی گیرد و دولتمردان اوقات خود را به سرگرمی کاغذبازی و جلسات مطول بی حاصل و رفع و رجوع های باطل می گذرانند.

حکمرانان محترم، ریاست جمهور، مجمع تشخیص مصلحت، نمایندگان مجلس، روحانیت معزز، پایداری ها و روشنفکران، و دیگران، شما که خود را تابع امام (ره) می دانید، بگویید برای حفظ ایران و حفظ نظام کدام تصمیم را گرفته اید و حاصل آن چه بوده است؟ جز تداوم تخریب و زوال.

موضوع آن قدر واضح است که نیاز به توضیح ندارد. فقط لازم می داند یک مثال از بی تصمیمی و بی ارادگی را بیاورم؛ موضوع دریاچه ارومیه که خشک شدن آن مرگ میلیون ها هکتار کشاورزی شرق ارومیه و بیماری و دربه دری میلیون ها انسان ساکن در آن مناطق یعنی آذربایجان شرقی، زنجان و قزوین را در پی خواهد داشت. همه دوستان، داستان دریاچه آرال را می دانند که با خشک شدن آن مزارع کشاورزی نمکزار شد و مردم بیمار و دربه در.

در طول سال گذشته دریاچه مرتبا خشک شده است و آقایان تماشاگر. واقعا طبیبی برای معالجه پیدا نمی شود و همه نشسته اند تا بیمار بمیرد؟ آقایان راه حل بسیار ساده است؛ حقابه دریاچه را یک سال به دریاچه بدهند تا احیا شود. می گویید کشاورزی را چه کنیم؟ می گویم نشسته اید تا میلیون ها هکتار زمین کشاورزی شرق ارومیه از بین برود، آن وقت ماتم چند هزار هکتار را گرفته اید؟ یک سال عدم النفع به کشاورزان بدهید.

خوب است رییس جمهور اهل آنجاست، اگر اصفهانی بود چه می شد؟ آیا همه راه حل ها مرده است؟ وزیر نیرو که مسئول آب و برق است، می گوید مردم کمتر نان بخورند! واقعا شلختگی چه کار که نمی کند؟

دولت محترم در این هیاهوی نابسامانی سیاسی و سایه جنگ و تحریم ها و تهدیدها که ظاهرا از کنترل او خارج است، به هر طریق باید به حفظ ایران بیندیشد و در این راه اعتقاد و ارائه تصمیمات محکم لازم است؛ والا اگر ترجیع بند شعرش نمی گذارند باشد، همراه با حفظ نشدن ایران، خود را نیز حفظ نخواهد کرد. ایران به مردان اندیشمند و دلیر محتاج است.