فرارو- بعد از کش و قوس های فراوان فیلم سینمایی علت مرگ؛ نامعلوم به عنوان نماینده ایران در اسکار 2026 انتخاب شد.

به گزارش فرارو، این فیلم در ژانر درام- اجتماعی در سال 1400 ساخته شد، اما به دلایل نامعلوم تا اواخر زمستان 1403 در توقیف بود. علت مرگ؛ نامعلوم یکی از بهترین درام های سینمایی سال های اخیر است که با وجود برخی از ضعف ها یک داستان اجتماعی را روایت می کند.

این فیلم از برخی از زاویه ها شباهت زیادی به رمان کوری نوشته ژوزه ساراموگو دارد، در این کتاب خواننده با یک کوری دسته جمعی روبرو است که در ابتدا باعث ترحم می شود، با این حال در ادامه ترس و وحشت جایگزین حس دلسوزی می شود. این فضا دقیقا چیزی است که بیننده در علت مرگ؛ نامعلوم می بیند، عده ای که به خاطر مرگ مسافر ناراحتند، اما هر چه قصه جلوتر می رود، تصمیم های پیچیده و ترسناکی برای نجات خود می گیرند.

این فیلم داستان زندگی افرادی است که با یک ون از شهداد عازم کرمان می شوند، با این حال مرگ ناگهانی یکی از شخصیت ها مشکلات پیچیده ای را برای همه به وجود می آورد. فیلم با فضایی سنگین شروع می شود و نوید این را می دهد که مخاطب با داستانی تلخ و دلهره آور روبرو است.

این فیلم را می توان در سه پرده تعریف کرد. پرده اول دوسوم ابتدایی اثر را شامل می شود که مخاطب با قصه و کاراکترها آشنا می شود و فضایی ترسیم می شود همه درگیر حل مشکل می شوند. مشکلی در ظاهر ساده که مسائل پیچیده ای را به وجود می آورد. پرده دوم فقط چند دقیقه از علت مرگ؛ نامعلوم را در برمی گیرد، جایی که داستان به نقطه اوج می رسد و اتفاقاتی می افتد که مخاطب بیشترین هیجان و استرس را تحمل می کند. در عین حال پرده سوم، دقایق پایانی فیلم را شامل می شود، اما ادامه داستان به گونه ای است که تماشاگر احساس می کند یکبار در نقطه اوج قصه به پایان رسیده است. در واقع به نظر می رسد سکانس های پایانی فیلم را می توان حذف کرد.

شخصیت پردازی و شباهت کاراکترها به انسان هایی که بیننده هر روز در جامعه مشاهده می کند، باعث شده تا مخاطب به راحتی با شخصیت ها ارتباط بگیرد و خود را جای آنها قرار دهد. در عین حال داستان این فضا را در اختیار تماشاگر قرار می دهد تا شخصیت ها را در تصمیم گیری های اخلاقی قضاوت کند. علت مرگ؛ نامعلوم از آن دست آثاری است که بنیانش بر روی فیلمنامه استوار است، در واقع قصه آنقدر جذاب است که سایر ایرادات را به راحتی می پوشاند و مخاطب تا انتها برای دانستن سرنوشت کاراکترها صبر می کند.

چیزی که در این فیلم برای بیننده جذاب است، تعارض درونی کاراکترهاست. در واقع هر شخصیت به مرور متوجه می شود که در واکنش به مرگ مسافر تبدیل به آدمی شده که هرگز فکرش را نمی کرد. در نهایت فیلم این پرسش را مطرح می کند که انسان ها تا کجا به دنبال رعایت اخلاقند. همچنین علت مرگ؛ نامعلوم نمونه کوچکی از جامعه است، آینه ای تمام نما از وضعیتی است که تماشاگر خود را در آن می بیند.