فرارو- فیلم سینمایی نگاهی رنگ پریده به تپه ها (A Pale View of Hills) برای اولین بار در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد، همچنیندر روزهای اخیر در جشنواره فیلم تورنتو اکران شد تا داستانی جدید از زندگی مردم ژاپن بعد از بمباران اتمی را روایت کند.

به گزارش فرارو؛ این فیلم اقتباسی از رمان نگاهی رنگ پریده به تپه ها نوشته ایشی گورو است که داستان دونسل از مردم ژاپن را روایت می کند و بر نمایش تبعات جنگ، مهاجرت و تبعید تمرکز دارد.

این اثر با وجود زیبایی بصری تلاش می کند تاثیری به یادماندنی برای مخاطب داشته باشد، با این حال به نظر می رسد تبدیل به یک اثر معمولی شده است.

فیلم با صحنه ای آغاز می شود که تداعی کننده شروع بسیاری از آثار کلاسیک است، از سر کنجکاوی برای شناخت است که مخاطب را به درون قصه می برد.

داستان در دو بازه زمانی روایت می شود، سال 1952 هفت سال بعد از بمباران اتمی ناکازاکی ژاپن، زنی به نام اتسوکو تلاش می کند تا به زندگی عادی برگردد. او بعد از مدتی با فردی به نام ساچیکو آشنا می شود، زنی مرموز که به دلیل رابطه با یک سرباز آمریکایی باعث تعجب و کنجکاوی اتسوکو شده است.

با پیوندی که میان آنها شکل می گیرد، او به این موضوع فکر می کند که آیا زندگی سنتی در کنار خانواده و خانه داری همان چیزی است که می خواهد.

فیلم بعد از نمایشی کوتاه از ژاپن به انگلستان در سال 1982 می رود، جایی که او در دوران پیری با دخترش نیکی زندگی می کند. در حالی که آنها به دنبال یک خانه بهتر برای زندگی بهترند، نیکی تلاش می کند تا از گذشته مادرش در ناکازاکی بداند. با این حال، مرور و یادآوری اتفاقات تلخ و مرگ نزدیکان هر دو آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.

از نظر بصری داستان ماهرانه میان گذشته و آینده در رفت و آمد است، با این حال مخاطب احساس سردرگمی در روایت قصه ندارد. همچنین در نگاهی رنگ پریده به تپه ها ، داستان لحن دردناکی دارد و فقدان خواهر کوچکتر نیکی در شروع روایت در سال 1982 بر همه چیز سایه انداخته است.

این اندوه حتی به گذشته هم نفوذ کرده، چرا که در ژاپن سال 1952 مخاطب شاهد مرگ گروهی از کودکان به خاطر جنگ است که تا پایان عمر در ذهن کاراکترها می ماند.

با این حال فیلم در روایت گری و نمایش نقطه دراماتیک قصه دچار لغزش می شود. اوج داستان با توضیح ها و سکانس های اضافی باعث تضعیف روایت شده است. رابطه میان اتسوکو و ساچیکو که در کتاب به صورت رازآلود و چندلایه ترسیم شده، در اینجا به یک روایت سطحی تقلیل پیدا کرده است و مخاطب از تماشی رابطه آنها لذت نمی برد.

علاوه بر زخم های جنگ که خیلی واضح در فیلم نمایش داده می شود، هر کاراکتر لایه های پنهانی دارد که تماشاگر باید آنها را کشف کند، با این حال به جز شخصیت اتسوکو به باقی کاراکترها کمتر پرداخته شده و بیننده به سختی با آنها ارتباط برقرار می کند.

در نتیجه نگاهی رنگ پریده به تپه ها در موقعیتی عجیب قرار می گیرد، اثری با فضایی مالیخولیایی، داستان و تصاویر زیبا که ضعف در شخصیت پردازی دارد، در واقع تبدیل به فیلمی شده که از درون تهی است.