در اواخر سال 1290 هجری خورشیدی حزب دموکرات به رهبری سلیمان میرزا اسکندری تصمیم گرفت به افتخار پیروزی مجاهدان مشروطه در جنگ با محمدعلیشاه مخلوع و برادرانش شعاع السلطنه و سالارالدوله که سعی در تصرف پایتخت داشتند، گاردن پارتی برگزار کند. گاردن پارتی به جشنی می گفتند که معمولا برای امور خیریه، گرامی داشت زادروز بزرگان یا پیروزی در عرصه های ملی و سیاسی در محیط یک باغ و با اعلام دعوت از سوی یک گروه یا تشکل برگزار می شد.

چنین مراسمی عموما با اجرای موسیقی و نمایش همراه بود.

از سعید نفیسی نقل شده است: نخستین بار که کلمه گاردن پارتی را در ایران استعمال کردند به مناسبت جشن های انجمن اخوت به رهبری علی خان ظهیرالدوله بود و کلمه کنسرت هم از آن زمان بر سر زبان ها افتاد

اما برگردیم سراغ گاردن پارتی حزب دموکرات که به مدت سه روز در پارک امین الدوله در فخرآباد تهران برگزار شد. این پارک بزرگ و مصفا را میرزا علیخان امین الدوله پدربزرگ دکتر علی امینی ساخته بود و در نزدیکی ایستگاه متروی دروازه شمیران فعلی قرار داشت و از آن تنها یک درب و طاق ورودی چوبی اکنون به یادگار مانده است.

در این گاردن پارتی قرار بود کنسرتی با حضور عارف قزوینی، کلنل وزیری و رکن الدین مختاری و چندتن دیگر برگزار شود. در مورد چشم و هم چشمی عارف و درویش خان موسیقی دان شهیر بسیار گفته اند و شنیده ایم اما از قول عارف قزوینی در مورد این گاردن پارتی بخصوص نوشته اند:

پهلوان نامی این میدان من بودم، درویش خان هیچ تصور نمی کرد یک چنین نمایش با عظمتی را بشود برگزار کرد و حتی با رفقای خود شرط بسته بود که عارف از کرده ی خود پشیمان خواهد شد و امکان ندارد بتواند کار مهمی صورت دهد. به همین امید بلیط خریده بود و با جمعی از دوستان خود داخل صحنه نمایش شد ولی در پرده اول دید که هم نذر خود را باخته و هم مجبور است از کنسرت نمایش ما تعریف کند.

منبع: عصر ایران