فرارو-در اعماق اقیانوس آرام، حلقه های سفید مرموزی در اطراف بشکه های مواد شیمیایی غرق شده شکل گرفته اند که سرنخ های مهمی درخصوص ماهیت و منشأ این زباله های سمی ارائه می دهند.

به نقل از ساینس الرت، هزاران بشکه حاوی مواد شیمیایی خطرناک در قرن بیستم در نزدیکی لس آنجلس و جزیره کاتالینا دور ریخته شده اند و ربات های زیرآبی هنوز در میان بقایای آن ها به بررسی و نمونه برداری می پردازند. پژوهش های اخیر نشان می دهند که این بشکه ها احتمالا حاوی مواد خطرناکی بوده اند که هنوز بر دریاها تأثیر می گذارند و پس از ده ها سال، حلقه های سفید مرموزی در اطراف آن ها شکل گرفته است.

پژوهشگران با استفاده از سونار، حدود 27 هزار بشکه را در محدوده سن پدرو شناسایی کرده اند؛ این تعداد تنها بخش کوچکی از نیم میلیون بشکه ای است که احتمالاً توسط صنعت DDT، به ویژه شرکت Montrose Chemical، در اقیانوس دور ریخته شده اند. آزمایش های قبلی نشان داده اند که هنوز در کف دریای این منطقه، حشره کش سمی DDT وجود دارد. با این حال، پژوهش ها نشان می دهند که این بشکه ها منبع DDT نیستند.

Johanna Gutleben زیست شناس دریایی دانشگاه کالیفرنیا می گوید: اگرچه DDT و محصولات جانبی آن در آب های محدوده سن پدرو نزدیک محل دورریز کاتالینا نسبتاً فراوان هستند، با این حال، غلظت DDT در نزدیکی بشکه ها تغییری نکرده است، در حالی که اگر منبع DDT همین بشکه ها بود، انتظار داشتیم میزان این حشره کش در اطراف بشکه ها افزایش یابد.

حلقه های سفید اطراف بسیاری از این بشکه ها سرنخ های مهمی درخصوص محتوای آن ها ارائه می دهند. بررسی نمونه های رسوبی نشان می دهد که محتوای بشکه ها اسیدی نبوده و برعکس، بسیار قلیایی است.

Gutleben می گوید: در این بخش از اقیانوس تنها DDT دور ریخته نشده است و ما در مورد سایر مواد دورریخته شده در این منطقه اطلاعات چندانی نداریم. تا کنون، بیشتر تحقیقات بر DDT متمرکز بوده اند.

پژوهشگران نمونه هایی از رسوبات اطراف سه بشکه را جمع آوری کردند؛ برخی از این رسوبات آنقدر سخت بودند که برای جداکردن آنها از بازوی رباتیک استفاده شد. بررسی ها نشان داد که این مواد بسیار قلیایی هستند و تنها میکروب هایی که معمولاً در چشمه های هیدروترمال و آبگرم قلیایی زندگی می کنند، می توانند در میان این رسوبات زندگی کنند.

Gutleben می گوید: ضایعات اصلی DDT اسیدی بودند و به طور معمول در بشکه ها نگهداری نمی شدند. اکنون این سوال مطرح می شود که چه ماده ای از ضایعات DDT خطرناک تر بوده که در بشکه ها قرار گرفته است؟

مواد سخت اطراف بشکه ها عمدتاً از بروسیت ساخته شده اند. ترکیبات قلیایی با منیزیم آب دریا واکنش داده و ماده ای شبیه بتن ایجاد می کنند. با حل شدن بروسیت، سطح pH رسوبات افزایش یافته و هاله های شبح مانند کربنات کلسیم شکل می گیرند. Paul Jensen، زیست شناس دریایی، می گوید: این یافته ها نشان می دهد که بیش از 50 سال بعد، بشکه ها هنوز بر محیط زیست و میکروب های محلی تأثیر می گذارند.