محمدعلی جعفریه در شرق نوشت: آن زمان که بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری بود و با دوستان و همفکران جناب دکتر پزشکیان جلسات رایزنی داشتیم، بارها تأکید کردم که حوزه فرهنگ می تواند برگ برنده دولت ایشان باشد؛ زیرا پیش بینی های سیاسی و اقتصادی آن زمان از روند اوضاع کشور نشان می داد اوضاع چنین خواهد شد که اکنون شده است.

با انتخاب جناب دکتر صالحی به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی -هرچند خود ایشان موافق این انتخاب نبودند- کورسوی امیدی در دل های اهل فرهنگ روشن شد. وقتی معاونان ایشان در حوزه های گوناگون وزارتخانه انتخاب شدند، چنین احساس شد که دل بستن به این امید کاملا درست بوده و در میانه انتخاب معاونان، گل سرسبد بی تردید برگزیدن خانم نادره رضایی به عنوان معاون هنری بود.

سرکار خانم رضایی را دورادور می شناختم و می شناسم؛ از زمانی که مسئول انتشارات علمی فرهنگی شده بودند و با مدیریت شان آن انتشارات را متحول کرده بودند، تا امروز که ایشان از زمان حضورشان در معاونت وزارتخانه، در همین دوره کوتاه مدیریت شان، کاملا در مسیر همراهی با شعار دولت وفاق حرکت کرده اند و کوشیده اند نشاط را به جامعه دل خسته و بحران زده ما بازگردانند.

یک نمونه، ایشان بدون شعار و هیاهو، بهترین مراسم سوگواری ایام محرم را مقابل تالار وحدت برگزار و مدیریت کردند که چه تأثیر مثبت و معنوی هم در فضای فرهنگ و هنر کشور گذاشت. خانم رضایی مدیری هستند که پررنگ ترین و ملموس ترین حضور را در سالن های تئاتر داشته اند و طوری حرکت کرده اند که اهالی فرهنگ، برای اولین بار پس از دوران مدیریت آقای مسجدجامعی، حس کردند کسی از جنس خودشان بار مسئولیت معاونت را به دوش گرفته است.

همین خانم با تیزهوشی و تدبیر، همایون شجریان را به کنسرت مردمی میلیونی دعوت کرد. اما عجب است که همین تدبیر ایشان متأسفانه تبدیل به چشم اسفندیار شد. کنسرتی که می توانست بزرگ ترین وفاق ملی را بسازد و در شرایط نه جنگ و نه صلح که مورد اشاره رهبری هم قرار گرفته است، مرهمی باشد بر زخم های روان جامعه، چطور به عنوان کار منفی در نظر گرفته شده؟

فقط تصور کنید که جمعیتی میلیونی با هر فکر و پوششی سرود ای ایران را هم نوا با هم می خواندند؛ چه پاسخ دندان شکنی می شد به یاوه گویی دشمنان ایران زمین. این واقعیتی است روشن تر از خورشید.

استاد گرامی، جناب آقای دکتر صالحی عزیز، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، وجود خانم نادره رضایی افتخاری بود برای آن وزارتخانه و شما بهتر از هرکسی از ارزش کارهای ایشان در مدت حضورشان در قامت معاونت هنری مطلع هستید. توقع بنده براساس شناختم از شما این بود که از معاون کارآمدتان خانم رضایی حمایت می کردید؛ هرچند حمایت شما باعث می شد کارت زرد دوم را هم دریافت کنید.