| فرارو- فروغ فرخزاد یکی از مهم ترین شاعران تاریخ ادبیات فارسی است. فروغ شیوه جدیدی در شعر نیمایی به وجود آورد که تنها مختص او بود. به گزارش فرارو، فرخزاد، با وجود اینکه عمر طولانی ای نداشت، اما تاثیر بسیار مهمی در ادبیات فارسی گذاشت. شعر زیبای وهم سبز او را بخوانید. شعر وهم سبز تمام روز را در آیینه گریه می کردم بهار پنجره ام را به وهم سبز درختان سپرده بود تنم به پیله ی تنهاییم نمی گنجید و بوی تاج کاغذیم فضای آن قلمرو بی آفتاب را آلوده کرده بود نمی توانستم، دیگر نمی توانستم صدای کوچه، صدای پرنده ها صدای گمشدن توپ های ماهوتی و های هوی گریزان کودکان و رقص بادکنک ها که چون حباب های کف صابون در انتهای ساقه ای از نخ صعود می کردند و باد، باد که گویی در عمق گودترین لحظه های تیره ی هم خوابگی نفس می زد حصار قلعه ی خاموش اعتماد مرا فشار می دادند و از شکاف های کهنه، دلم را بنام می خواندند تمام روز نگاه من به چشم های زندگیم خیره گشته بود به آن دو چشم مُضطرب تَرسان که از نگاه ثابت من می گریختند و چون دروغگویان به انزوای بی خطر پناه می آورند کدام قله ؟ کدام اوج ؟ مگر تمامی این راه های پیچاپیچ در آن دهان سرد مکنده به نقطه تلاقی و پایان نمی رسند ؟ به من چه دادید ؟ ای واژه های ساده فریب ! و ای ریاضت اندامها و خواهش ها ! اگر گُلی به گیسوی خود می زدم از این تقلب ، از این تاج کاغذین که بر فراز سرم بو گرفته است ، فریبنده تر نبود ؟! چگونه روح بیابان مرا گرفت و سحر ماه ز ایمان گله دورم کرد چگونه ناتمامی قلبم بزرگ شد و هیچ نیمه ای این نیمه را تمام نکرد چگونه ایستادم و دیدم زمین به زیر دو پایم ز تکیه گاه تُهی می شود و گرمی تَنِ جُفتَم به انتظار پوچ تنم ره نمی برد کدام قله ؟ کدام اوج ؟ مرا پناه دهید ای چراغ های مشوش ! ای خانه های روشن شکاک ! که جامه های شسته در آغوش دودهای معطر بر بام های آفتابی اتان تاب می خورند مرا پناه دهید ای زنان ساده کامل ! که از ورای پوست ، سر انگشت های نازک تان مسیر جنبش کیف آور جنینی را دنبال می کند و در شکاف گریبانتان همیشه هوا به بوی شیر تازه می آمیزد کدام قله ؟ کدام اوج ؟ مرا پناه دهید ای اجاقهای پر آتش ! ای نعل های خوشبختی ! و ای سرود ظرفهای مسین ! در سیاه کاری مطبخ و ای ترنم دلگیر چرخ خیاطی و ای جدال روز و شب فرش ها و جارو ها مرا پناه دهید ای تمام عشق های حریصی که میل دردناک بقا بستر تصرفتان را به آب جادو و قطره های خون تازه می آراید ! تمام روز... تمام روز... رها شده... ، رها شده... ، چون لاشه ای بر آب به سوی سهمناک ترین صخره پیش می رفتم به سوی ژرف ترین غارهای دریایی و گوشتخوارترین ماهیان و مُهره های نازک پشتم از حسِ مرگ تیر کشیدند نمی توانستم... ! دیگر نمی توانستم...! صدای پایم از انکار راه بر می خاست و یأسم از صبوری روحم وسیع تر شده بود و آن بهار ، و آن وهم سبز رنگ که بر دریچه گذر داشت ، با دلم می گفت نگاه کن تو هیچ گاه پیش نرفتی تو فرو رفتی...!؟ | 
دو چهره از یک توافق؛ ایران و «آژانس» در مسیر تعامل یا تنش؟
دو چهره از یک توافق؛ ایران و «آژانس» در مسیر تعامل یا تنش؟
قهوه ناشتا؛ فاجعه یا فرصت؟ عوارض و فواید نوشیدن قهوه با شکم خالی