گاهی نبوغ هنرمند به اندازه ای گیرا و پرقدرت است که نمود آن را نه در چند اثر دست چین شده، بلکه در تک تک کارنامه هنری او می توان دید. پونت نوف، پاریس ، شاهکار پیر-اگوست رنوآر یکی دیگر از آثار مسحورکننده این هنرمند است که نه تنها تصویری زنده از پل تاریخی و خیابان های پاریس ارائه می دهد، بلکه روایتگر زندگی روزمره، فرهنگ و هویت ملی فرانسه در دوران بازسازی پس از جنگ است. این اثر نشان می دهد چگونه هنر می تواند تاریخ، جامعه و زیبایی شهری را همزمان ثبت کند.

به گزارش ایسنا، پونت نوف، پاریس (Pont Neuf, Paris) یک شاهکار از پیر آگوست رنوآر هنرمند امپرسیونیسم فرانسوی و هنر پاریسی است. این اثر از طریق نگاه یکی از بااستعدادترین امپرسیونیست ها، میراث غنی پاریس را کاوش می کند.

پونت نوف، پاریس (Pont Neuf, Paris)، نقاشی روغن روی بوم به ابعاد 75.3 در 93.7 سانتی متر است. این اثر نمایی بلند از پل معروف پاریسی، پونت نوف را ارائه می دهد.

رنوآر در این اثر یک صحنه خیابانی زنده را به تصویر می کشد که با معماری سنگی رنسانس این پل، چراغ های گازی قرن نوزدهم و ساختمان های کرانه چپ سن قاب بندی شده است. تعداد بی شماری از مردم با اسب، اتوبوس ها و حتی چرخ دستی در هر دو جهت از پل عبور می کنند.

ساخت پونت نوف در سال 1578 میلادی تحت فرمان پادشاه هنری سوم آغاز شد و 29 سال بعد در سال 1607 میلادی در دوران پادشاه هنری چهارم به پایان رسید. پونت نوف به معنای پل جدید است، اما به طور طنزآمیز، اکنون قدیمی ترین پل باقی مانده در پاریس است. این پل از سنگ ساخته شده، طول آن 232 متر و عرض آن 22 متر است. این پل از کرانه چپ پنج قوس و از کرانه راست هفت قوس تشکیل می دهد و در وسط به جزیره سیته، جایی که کلیسای جامع نوتردام پاریس قرار دارد، متصل می شود.

این پل یک دستاورد انقلابی در برنامه ریزی شهری و سیستم بهداشت عمومی بود زیرا پیاده روهای مشخصی در دو طرف مسیر عبور خودروها ایجاد کرد و جریان ترافیک ایمن و روان را ترویج داد. این پل قرن ها پیش از برج ایفل به یک نماد بین المللی پاریس تبدیل شد. نقاشی رنوآر یک اثر نمادین را به تصویر می کشد که نبوغ رنسانس فرانسه را با زندگی پاریسی قرن نوزدهم پیوند می دهد.

رنوآر نیز مانند بسیاری از هم عصران امپرسیونیست خود، ترجیح می داد به سبک نقاشی در فضای باز، اثر هنری خلق کند تا فضا را حس کرده و سپس در نقاشی ثبت کند. با این حال، رنوآر در این شاهکار رویکرد کمی متفاوتی اتخاذ کرد.

نشستن در فضای باز روی یکی از کرانه های رودخانه دیدگاه بلند لازم برای ثبت شکوه کامل پل را فراهم نمی کرد. بنابراین، رنوآر به مالک یک کافه در کرانه راست مراجعه کرد و خواست از طبقه اول خصوصی کافه، بالاتر از طبقه همکف عمومی، پل را مشاهده کند. مالک کافه با دریافت مبلغی اجاره موافقت کرد تا رنوآر بتواند از طبقه بالا نقاشی کند. رنوآر تنها یک روز اجاره را پذیرفت و تابلو پونت نوف، پاریس را در یک نشست نقاشی کرد! چه مهارت و چه استادی!

ادموند رنوآر ، برادر کوچکتر پیر-اگوست ، در روز نقاشی پونت نوف، پاریس همراه او بود. ادموند فقط ناظر نبود، بلکه همکار و دستیار ارزشمندی بود. در حالی که پیر-اگوست از پنجره کافه نقاشی می کرد، ادموند روی پل بود تا عابرانی که از نظر بصری جالب بودند را متوقف کند تا به نقاش کمک کند.

ادموند رنوآر بیش از یک دستیار نقاش بود. او همچنین مدل نقاشی برادرش بود و در اثر دو بار دیده می شود: در پیش زمینه مرکزی با عصا و کلاه حصیری زرد و همچنین در سمت چپ پیش زمینه در حال عبور از پل.

رنوآر جنب و جوش خیابان پاریسی را با حس یک ناظر هیجان زده ثبت می کند. بیننده مانند رنوآر تجربه تماشای مردم را دارد و می تواند داستان های مختلف پشت هر شخصیت را تصور کند.

رنوآر نقاشی پونت نوف، پاریس را بلافاصله پس از جنگ معروف فرانسه و پروس (1870 1871) نقاشی کرد. این اثر چشم انداز امیدبخش از پاریس در حال بازسازی ارائه می دهد.

پونت نوف، پاریس ، شاهکاری از امپرسیونیسم فرانسوی و هنر پاریسی است. این نقاشی تاریخ رنسانس فرانسه، جمعیت زنده جامعه قرن نوزدهم و زیبایی مدرن پاریس را کاوش می کند.

موضوع نقاشی های رنوآر اغلب مردم و منظره بودند و دوستانش را به عنوان مدل نقاشی هایش انتخاب می کرد. همان طور که گفته شد به رغم مقاومت های اولیه در برابر آثار رنوآر ، نقاشی های او به رسمیت شناخته شدند و مورد تحسین قرار گرفتند. حتی دولت فرانسه یکی از نقاشی های او را خرید. همه چیز به خوبی پیش می رفت اما متاسفانه در سال 1899 به بیماری روماتیسم مفصلی مبتلا شد. این بیماری سبب درد و تورم زیاد در مفاصل و در مواردی سبب تغییر شکل مفاصل می شود. دست های رنوآر دچار تغییر شکل مفصلی شده بودند. به دنبال این بیماری، حرکت رنوآر محدود شد و هر حرکت برای او درد و تلاش زیادی را به همراه داشت.

جین رنوآور پسر این هنرمند در کتابش با عنوان پدرم، رنوآر ، واکنش مردم نسبت به نقاشی های رنوآر پس از دیدن دست های این هنرمند را این طور شرح داده است: بازدیدکنندگانی که برای این مسئله آماده نبودند نمی توانستند از تغییر شکل دست هایش چشم بردارند. با اینکه جرأت نمی کردند به این موضوع اشاره کنند اما با عباراتی همچون این غیر ممکن است! ، او چطور این نقاشی ها را با چنین دست هایی نقاشی کرده است؟ و حتما رمزی و رازی درباره این موضوع وجود دارد. ، احساساتشان را بروز می دادند.

با وجود این موضوع، رنوآر خلق تابلوهای نقاشی را تا پایان عمرش یعنی تا سال 1919 ادامه داد. او تابلوهای نقاشی خلق کرد که با توجه به اینکه حرکت دادن مچ هایش برایش کاری دشوار و دردناک بوده است، به طور حیرت آوری زیبا به تصویر کشیده شده اند. شاید پاسخ به حیرت درباره زیبایی نقاشی هایش به رغم بیماری رنوآر در کلام خودش باشد.

پیر آگوست رنوآر در سال 1841 در فرانسه متولد شد. رنگ های زنده تابلوهای نقاشی رنوآر رنجی که این هنرمند به خصوص در سال های پایانی عمرش متحمل شد را پنهان کرده است.

او در سن 21 سالگی وارد مدرسه هنرهای زیبای پاریس شد و توسط چارلز گلایر تعلیم دید. در آنجا بود که با کلود مونه ، آلفرد سیسلی و فردریک بازیل آشنا و دوست شد.

رنوآر در کنار این نقاش ها به عنوان یکی از مهم ترین هنرمندان امپریسیونیست شناخته می شود. حتی با اینکه تابلوهای نقاشی او همچون دوستانش در ابتدا از سوی مردم و آکادمی رد شدند، رنوآر با گذشت زمان به یکی از تحسین شده ترین هنرمندان نسل خود تبدیل شد. محبوبیتی که تا به امروز همچنان باقی مانده است.