فرارو دکتر عبدالله خلیفه الشایجی استاد علوم سیاسی دانشگاه کویت

به نقل از روزنامه القدس العربی، جنگ اسراییل علیه غزه اکنون وارد بیست وسومین ماه خود شده و صحنه ای هولناک از خشونتی بی سابقه را رقم زده است؛ جنگی که بیش از هر چیز رسوایی جامعه جهانی و معیارهای دوگانه آن را برملا می کند. در این میان، ضعف و ناتوانی جهان عرب نیز فاجعه ای تاریخی آفریده است؛ فاجعه ای که حاصل آن چیزی جز بیش از 63 هزار شهید، هزاران مفقود، 162 هزار زخمی، دو میلیون آواره و نابودی کامل زیرساخت های غزه نبوده است. همزمان، قحطی مرگباری سراسر این سرزمین محاصره شده را دربر گرفته؛ قحطی ای که ابعاد آن چنان گسترده است که حتی نهادها و رسانه های اروپایی نیز ناگزیر شدند بپذیرند این بحران ساخته دست بشر است و نه نتیجه بلایای طبیعی.

در این میان، دونالد ترامپ با ذهنیتی بیشتر شبیه یک بساز و بفروش تا یک سیاستمدار همراه با بنیامین نتانیاهو و تونی بلر، نخست وزیر پیشین بریتانیا و مشاور پرحاشیه قراردادهای میلیون دلاری دولت ها، طرحی بحث برانگیز برای آینده غزه ارائه کرده اند؛ طرحی که از دید منتقدان هم مشکوک و هم غیراخلاقی است. این نقشه، که آشکارا خلاف اصول حقوق بین الملل تعبیر می شود، چیزی جز پاک سازی قومی، اخراج صاحبان اصلی سرزمین، بازگشت شهرک سازی و سودجویی مالی نیست. بسیاری آن را نکبت دوم می نامند؛ اما نکبتی که به مراتب تلخ تر و سنگین تر از نخستین تجربه ملت فلسطین به نظر می رسد.

و گویی این فاجعه کافی نبود؛ صهیونیست ها اکنون رؤیای بازگرداندن شهرک سازی و تبدیل غزه به مجموعه ای از تفریحگاه های پنج ستاره مشرف به مدیترانه را در سر می پرورانند؛ جایی که دونالد ترامپ در فوریه گذشته آن را ریویرا خاورمیانه توصیف کرد. علاوه بر این، نباید از ذخایر غنی گاز در سواحل غزه غافل شد؛ منابعی که به طمع اقتصادی این پروژه بُعدی تازه می بخشد.

گزارش ها حاکی است دونالد ترامپ و مارکو روبیو مانعی در برابر تحمیل حاکمیت اسراییل بر کرانه باختری نمی بینند. این همان رؤیایی است که بنیامین نتانیاهو سال ها در سر پرورانده: تحقق وعده توراتی اسراییل بزرگ . این بار اما، ماجرا صرفاً به توسعه جغرافیایی از نیل تا فرات و تعرض به حاکمیت کشورهای عربی محدود نمی شود، بلکه در قالب عادی سازی سیاسی، امضای معاهدات اقتصادی، صادرات گاز غارت شده فلسطین و ادغام رژیم اشغالگر در منظومه ای موسوم به خاورمیانه جدید دنبال می شود.

روشن است که دونالد ترامپ هیچ طرح یا استراتژی مشخصی برای مسئله فلسطین، جنگ غزه و حتی آینده این سرزمین آنچه با عنوان روز بعد شناخته می شود در دست ندارد. او از فوریه گذشته تنها سناریوهایی خام و غیرعملی مطرح کرده است: ابتدا سخن از تصاحب غزه و اخراج ساکنانش در قالب پاک سازی قومی به میان آورد؛ سپس ایده خرید غزه را پیش کشید و دوباره همان طرح تصاحب را تکرار کرد. تنها یک هفته پیش نیز جلسه ای طولانی در کاخ سفید برگزار شد؛ نشستی با حضور تونی بلر، نخست وزیر پیشین بریتانیا و نماینده پیشین کمیته چهارجانبه صلح، که به گمان بسیاری بخشی از تلاش های پشت پرده برای ترسیم آینده غزه پس از جنگ به شمار می رود.

بر اساس گزارشی که دو هفته پیش در واشنگتن پست منتشر شد، طرح مشترک دونالد ترامپ، بنیامین نتانیاهو و تونی بلر که منتقدان آن را با طعنه غزه، ریویرا خاورمیانه می نامند بر محور تسلط کامل بر نوار ویران شده غزه استوار است. هدف این راهبرد، تبدیل این سرزمین به مجموعه ای از تفریحگاه های لوکس بر پیکر بی جان فلسطینیان و بر فراز گورها و خرابه های خانه هایشان عنوان شده است. در جوهره این طرح چیزی جز کوچاندن اجباری ساکنان، پاک سازی قومی و زدودن هویت فلسطینیان دیده نمی شود؛ سناریویی که به گفته ناظران، ادامه ای آشکار بر سیاست های دیرینه شهرک سازی و اشغالگری است.

این نقشه زیر نظر شرکت مشاوره ای بوستون کنسالتینگ گروپ طراحی شده و از حمایت کامل دونالد ترامپ و تیم او، همچنین بنیامین نتانیاهو و دولت افراطی اش برخوردار است؛ همان دولتی که با بمباران، تخریب، محاصره و گرسنگی، مردم غزه را به ترک سرزمین خود وادار می کند و در هفته های اخیر حتی برج های مسکونی را نیز منفجر کرده است.

چشم انداز این طرح، ساخت تفریحگاه های ساحلی پرزرق وبرق، هتل های مجلل، شهرهای هوشمند، مناطق صنعتی و بندرگاه هایی است که غزه را به ریویرا خاورمیانه تبدیل کند. برای اندک ساکنانی که باقی می مانند نیز وعده داده شده در صورت مهاجرت داوطلبانه تنها 5 هزار دلار غرامت به هر خانواده پرداخت خواهد شد، همراه با کمک هزینه چهارساله مسکن و پوشش هزینه های خوراک و آشامیدنی؛ وعده ای که بیش از هر چیز فریبکارانه به نظر می رسد و حقیقتی جز تحمیل آوارگی ندارد.

بر اساس این طرح، برای مالکان خانه ها و زمین ها کدهای دیجیتال در نظر گرفته می شود تا در صورت بازگشت از مهاجرت موسوم به داوطلبانه واحدهای جدیدی به آن ها تحویل داده شود؛ وعده ای که بسیاری آن را سرقت قرن توصیف می کنند. تأمین مالی این پروژه قرار است از طریق صندوقی مشترک با مشارکت شرکت ها و مؤسسات سرمایه گذاری انجام گیرد؛ صندوقی که نزدیک به 100 میلیارد دلار برای پوشش هزینه های یک طرح عظیم عمرانی و سرمایه گذاری گردآوری خواهد کرد.

طبق نقشه، کل نوار غزه به مدت 10 سال تحت قیمومیت نهادی آمریکایی قرار خواهد گرفت و اسراییل به عنوان پشتیبان اصلی آن عمل خواهد کرد. همزمان، ماشین جنگی اسراییل مأموریت یافته است تمامی زیرساخت ها، خانه ها، آپارتمان ها و بیمارستان های باقی مانده را نابود کند و با تداوم محاصره و ایجاد قحطی، شرایطی بسازد که فلسطینیان ناگزیر به مهاجرت داوطلبانه شوند. خانواده های فرسوده و زخمی نیز با وعده غرامت های مالی به ترک سرزمین خود تطمیع می شوند؛ روندی که عملاً زمینه ساز تخلیه کامل غزه، بازطراحی آن و بازگشت پروژه های شهرک سازی خواهد بود.

شگفت آور آن که با وجود مخالفت آشکار تشکیلات خودگردان، حماس، مصر، اردن، کشورهای عربی و غربی، سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری از جمله بیانیه مشترک سران عرب در اجلاس بغداد در ماه مه گذشته که خواستار آتش بس دائمی و پایان فاجعه انسانی شد، دونالد ترامپ، تیمش، تونی بلر و جرد کوشنر بار دیگر همین طرح مردود را روی میز گذاشته اند؛ این بار با جزییاتی بیشتر، اراده ای قوی تر و وقاحتی بی سابقه.

سازمان های حقوق بشری هشدار داده اند که این طرح هدفی جز ریشه کن کردن ملت فلسطین از سرزمین خود و سلب هویت تاریخی او ندارد؛ نکبتی تازه که به مراتب سنگین تر و خطرناک تر از نخستین خواهد بود. در عمل، اجرای آن یعنی کوچ اجباری و بی بازگشت 2.2 میلیون فلسطینی، تشدید شهرک سازی، یهودی سازی قدس و مسجدالاقصی، سرکوب در کرانه باختری و در نهایت حذف کامل مسئله فلسطین از دستور کار جهانی می باشد. چنین روندی تنها چرخه خشونت، اشغالگری و توسعه طلبی را تداوم می بخشد و نه تنها امنیت و ثبات منطقه، بلکه امنیت متحدان آمریکا و خود این کشور را نیز به خطر خواهد انداخت.