عبدالجواد موسوی در خبرآنلاین نوشت: دوستی دارم که به سیاست علاقه مند است اما سیاست ورزِ حرفه ای نیست. می گفت: هر وقت به کانال ها و سایت های خبری-تحلیلی دوستان مدعی ارزشمداری سر می زنم گمان می کنم همه مصیبت های این مملکت زیر سر سه چهار نفر بیشتر نیست. سه چهار نفر که عامدانه به این کشور خیانت کرده اند و هم چنان مشغول خیانت به کشورند. فقط مانده ام حالا که این قدر خیانت این بندگان خدا آشکار است چرا کسی به کارنامه سیاه آنان رسیدگی نمی کند؟ .

این پرسش فقط به دوست من محدود نمی شود. کم نیستند کسانی در این سرزمین که تحت تأثیر القائات دوستان مدعی ارزشمداری گمانشان بر این است؛ اگر حسن روحانی و محمدجوادظریف و علی اکبرصالحی همین امشب از روی زمین محو شوند مملکت گلستان می شود. البته آن هایی که سعی دارند به مخاطبان بحت و بسیطشان چنین القاء کنند قالتاق تر از این حرف هایند که ندانند ماجرا به همین سادگی ها هم که می فرمایند نیست. آن ها نان این دشنام ها را می خورند. چرا که نخورند؟ با این کار هم نامی به هم می زنند و هم نانی. ادای گُنده لات ها را هم درمی آورند.

به کسانی فحش می دهند که می دانند هیچ عقوبتی دامنگیرشان نخواهد شد. بر باعث و بانی ریاست جمهوری حسن روحانی لعن می فرستند درحالی که جرأت ندارند حتی یک بار کلمه شورای نگهبان را بر زبان بیاورند. بعضی هاشان که زمانی می گفتند مخالفت با شورای نگهبان در حکم محاربه با خدا و رسول خداست حالا تصمیم گرفته اند تقیه پیشه کنند. تقبل الله. این نان مفت را مدعی ارزشمداری نخورد که بخورد؟ هم فحش می دهی بی آن که بترسی.

هم اتهام می زنی بی آن که کسی از تو دلیل و مدرکی طلب کند. هم خودت را عدالت طلب جا می زنی بی آن که هزینه ای بدهی. هم تمام ناکارآمدی های خودت و دوستانت و ایل و تبارت را می اندازی به گردن سه چهار نفر. نان از این سهل تر و حلال تر کسی در عمرش خورده؟ این از آن نان هایی است که اگر نخورده ایم دست مردم هم ندیده ایم. یعنی دست هر مردمی ندیده ایم. نان خاص و کمیابی است خلاصه.

اگر هنوز انصاف و وجدانی در کار هست و گوشی برای شنیدن، پیشنهادی دارم. بزرگان و زعمایی که کاری از دستشان برمی آید برای پایان دادن به این خیمه شب بازی مهوع، تمهیدی بیندیشند. کار سختی نیست. هم آقای روحانی و هم آقای زنگنه تا به امروز صراحتا به مخالفان و اتهام زنندگانشان پیشنهاد مناظره داده اند. مناظره زنده تلویزیونی. مردم برخلاف اوایل انقلاب ولی نعمت فرادستان که نیستند اما دست کم قاضی منصفی که می توانند باشند. بعید می دانم که آقایان ظریف و صالحی هم با مناظره تلویزیونی مخالف باشند.

یک بار برای همیشه بساط این حرف های یک طرفه را روشن کنید. اصلا شاید حق با همین اتهام زنندگان باشد. مگر آن هایی که بی پروا دشنام می دهند و این چند نفر را خائن خطاب می کنند از خودشان مطمئن نیستند؟ شاید هم بزرگان و زعما به قول آقای جلیلی معتقدند که جای متهم در دادگاه است و نه تلویزیون.

خیلی خُب، تلویزیون هم ارزانی خودتان و بینندگان پُرشمارتان. حداقل به جای فحش و یقه جر دادن و رگ گردن کلفت کردن و کف بر لب آوردن، مثل آدمیزاد بروید شکایت کنید و این بندگان خدا را پای میز دادگاه بکشانید تا آن ها هم بتوانند حرف هایشان را بزنند. تا آن موقع هم لطف کنید این قدر عربده نکشید و آلودگی صوتی ایجاد نکنید.