فرارو- بیشتر ما فقط بخش هایی از گذشته مان را به یاد داریم؛ لحظاتی پراکنده که به مرور محو می شوند. اما گاهی ذهن انسان از این قاعده پیروی نمی کند. تعداد انگشت شماری از انسان ها ممکن است خاطرات را طور دیگری به یاد بیاورند. این افراد می توانند همه جزییات خاطرات گذشته را به طور دقیق به خاطر بیاورند.

به نقل از ساینس الرت، یک گزارش جدید، داستان یکی از این افراد را روایت می کند؛ دختری نوجوان با نام مستعار TL که جزییات گذشته را به طرز عجیبی به خاطر می آورد؛ گویی می تواند در زمان سفر کند.

این پدیده که بیش یادآوری یا هایپرتایمزیا (Hyperthymesia) نام دارد، تاکنون در کمتر از 100 نفر در سراسر جهان مشاهده شده است. این افراد می توانند هر لحظه از زندگی شان را با جزییات دقیق به یاد بیاورند؛ گویی ذهنشان یک آرشیو زنده و همیشگی از خاطرات است.

والنتینا لاکورت عصب روان شناس دانشگاه پاریس می گوید: افراد مبتلا به هایپرتایمزیا خاطرات خود را به طور دقیق بر اساس تاریخ طبقه بندی می کنند. این افراد قادرند دقیقا توضیح دهند در روز مشخصی، مانند 6 ژوییه 2002، چه کاری انجام داده اند و حتی همان احساساتی را که قبلا داشته اند، دوباره تجربه کنند.

TL از کودکی می توانست خاطرات خود را با وضوح و جزییات کامل به یاد بیاورد. او در 8 سالگی این توانایی را با دوستانش درمیان گذاشت. اما آنها او را به دروغگویی متهم کردند، در نهایت در 16 سالگی این موضوع را با خانواده اش مطرح کرد و یک سال بعد تصمیم گرفت این تجربه را با دیگران به اشتراک بگذارد.

TL در آزمایش های حافظه موفق شد چهار رویداد مهم از پنج دوره مختلف زندگی اش را به دقت بازگو کند؛ نتیجه این آزمایش وجود هایپرتایمزیا در ذهن او را تایید می کند. او حافظه خود را مانند یک اتاق سفید بزرگ با سقف کوتاه تجسم می کند؛ مانند یک کتابخانه که در آن همه لحظات زندگی TL بر اساس سیستمی دقیق بایگانی شده اند. بر روی هر کدام از اسباب بازی های دوران کودکی، برچسبی شامل نام، تاریخ و نام فرد هدیه دهنده قرار دارد. عکس های خانوادگی نیز در ذهن او چنان واضح بازسازی می شوند که می تواند همه جزییات آن ها را به دقت مرور کند.

خاطرات تلخ مانند مرگ پدربزرگش در صندوقی در داخل همین اتاق نگهداری می شوند. در کنار اتاق سفید، فضاهای ذهنی دیگری نیز وجود دارند؛ مانند یک اتاق یخی برای آرام شدن هنگام خشم، یک اتاق خالی برای حل مسائل و یک اتاق نظامی که پس از ترک خانه توسط پدرش ساخته شده و زمانی که احساس گناه می کند، به آن پناه می برد.

این مطالعه به سختی ها و چالش های این توانایی نمی پردازد، اما برخی افراد مبتلا به HSAM پیش تر از خاطرات پیوسته و غیرقابل کنترل گلایه کرده اند. لاکورت می گوید: چون تعداد افراد مبتلا بسیار کم است، نمی توان این نتایج را به همه تعمیم داد. پرسش های زیادی بی پاسخ مانده اند: آیا افزایش سن بر این توانایی اثر می گذارد؟ آیا می توانند جریان خاطرات را کنترل کنند؟ آیا این توانایی با افزایش سن تغییر می کند؟ او می گوید ما هنوز در ابتدای راه هستیم و مسیر تحقیقات پیش رو، بسیار هیجان انگیز است.