رضا رییسی، روزنامه نگار در روزنامه هم میهن نوشت: جریان موسوم به سوپر انقلابی که از ابتدای دولت حسن روحانی، با گارد بسته به استقبال مذاکرات هسته ای رفته و پس از انعقاد برجام، عنوان دلواپسان را از آن خود کرده و در مخالفت با توافق هسته ای از هیچ کوششی در دوران پسابرجام دریغ نورزیدند، این روزها به بهانه تحرکات تازه تروییکای اروپایی در راه اندازی فرآیند مکانیسم ماشه، فرصت را غنیمت شمرده و به تخریب و تخطئه دست اندرکاران برجام اهتمام دوچندان دارند و در این میان محمدجواد ظریف را بیش و پیش از دیگران هدف حملات خود قرار داده اند.

واضح است، هدف آنان از این تحرکات ایذایی و پروپاگاندا و تبلیغات منفی و فضاسازی نه لزوماً شخص ظریف یا برجام است. آنان با این فضاسازی قصد آن دارند که زمینه و بستر برای پیشبرد دیپلماسی به عنوان یکی از ابزارهای رفع تخاصم و تنش را در چشم انداز پیش رو، مسدود و بی اعتبار سازند و حملات آنان به شخص ظریف و الگوی مذاکراتی او و دستاورد دیپلماتیک وی و تیم همراهش از این حیث در دستور کار آنان قرار دارد.

در آخرین نمونه از این تحرکات، تندروهای داخلی و بخشی از مخالفان خارج نشین برجام به بهانه اجرایی شدن مکانیسم ماشه و شلیک تیر خلاص بر پیکره برجام، مسئولیت آن را متوجه ظریف و مذاکره کنندگان ایرانی، عنوان کرده و از همین حیث خواستار راه اندازی کمپین تبلیغاتی با عنوان بازپس گیری سکه های هدیه شده به مذاکره کنندگان برجام شده اند.

این فرافکنی محض و سطحی نگری ناموزون نسبت به برجام و دستاورد و منفعت آن برای مردم ایران درحالی است که انعقاد برجام، چنان عواید و دستاوردهایی در حوزه دریافت های مالی برای ایران داشت که سخن گفتن از سکه های اعطایی به عنوان هزینه برجام برای مردم ایران، مضحک و شوخی می ماند.

فارغ از اینکه تا همین امروز که برجام پس از خروج آمریکا و کاهش تعهدات ایران در واکنش به نقض تعهد طرفین، چند سال اخیر را نصفه و نیمه و کشان کشان سپری کرده است، از قبل آن و لغو تحریم های نفتی، میلیاردها دلار عایدی کشور از فروش محصولات نفتی بوده است و به دور از لحاظ تاثیر و تبعات سیاسی و منافع ژئوپلیتیکی حاصله از برجام، فقط کافی است که عواید مستقیم مالی از برجام را مدنظر قرار داد و به بطلان گویی جماعت دلواپس و سوپرانقلابی نسبت به تقلیل جایگاه برجام و هنر دیپلماسی چهره هایی چون ظریف در دستاوردسازی برای مردم ایران، اشراف و آگاهی یافت.

در یک فقره، مبلغ یک میلیارد و هفتصد میلیون دلار از دارایی های ایران در دوران برجام و با هنر دیپلماسی ظریف به صورت پالتی و در فرودگاه مهرآباد تحویل ایران شد، شاید منتقدان ظریف مدعی باشند که این پول ربطی به برجام و ظریف ندارد و در ازای آزادسازی چند فرد دوتابعیتی به ایران داده شد که در جواب باید گفت، سرنوشت آن 7میلیارد دلار بلوکه شده در کره جنوبی که همین وضعیت را داشت، چه شد؟ و چرا هنوز و به رغم بارها ادعای آزادسازی این دارایی بلوکه شده، حتی یک سنت آن به دست ایران در دولت مرحوم رییسی و پس از آن تا امروز نرسیده است؟

از طرف دیگر، از ابتدای ژانویه سال2014 تا ژانویه سال2016 به طور ماهیانه مبالغی شامل بر 700 تا 850میلیون دلار از دارایی های بلوکه شده ایران، نقدی و بر اساس توافقات به عمل آمده در برجام به حساب بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران واریز شده است که یک محاسبه سرانگشتی جمع مبلغ واریزی به حساب ایران در طی این دو سال را بیش از 20میلیارد دلار نشان می دهد.

حال سوال از دلواپسان آن است که عایدی جریان ضدمذاکراتی برای ایران چه بوده و جز تحریم و صدور قطعنامه چه دستاوردی داشته اند که اکنون به برجام می تازند و خواستار بازگشت سکه های اعطایی هدیه شده به مذاکره کنندگان هستند؟

آیا ظریف و عراقچی و تخت روانچی باید جوایز و هدایای خود را با این آورده ملموس و محسوس برای ایران بازپس دهند یا کسانی که به واسطه کاسبی با زجر و فشار حاصل از تحریم ها یک شبه ره صدساله رفتند و صفرهای حساب های بانکی آنان و ادعاهایشان سر به فلک کشیده و ارقام چندمیلیارد دلاری را شامل می شود؟

البته که مردم فارغ از این صحنه آرایی ها، خود خادمان واقعی را می شناسند و ارج شان می نهند که آخرین نمود آن، در رای به مسعود پزشکیان بود که محمدجواد ظریف دوشادوش او حرکت کرد و کمپین انتخاباتی اش را رونق داد و از ضرورت آشتی با دنیا و بازگشت به مذاکرات گفت.