علی اکبر مسعودی خمینی، یک عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، می گوید: یکی از اتفاقات خیلی مثبت در جنگ اخیر این بود که همه-از مردم عادی گرفته تا خارج نشین ها و حتی زندانیان سیاسی- پشتیبان بودند. این یکی از چیزهایی بود که خدای متعال این ها را به این طرف آورد و امیدواریم که همیشه این جور باشد. مسئولین ما برای خدا کار کنند، از خودگذشتگی داشته باشند، ملت هم دنبالشان باشند. اگر این جور باشد، هیچ کسی نمی تواند خرابکاری بکند. این ها مسائلی است که بایستی ما انقلاب را با هر نفس نگه داریم، نه اینکه خراب کنیم.

به گزارش جماران، مشروح گفت و گو با ایشان را می خوانید؛

استحضار دارید که جناب آقای خاتمی به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان بستری شدند و مرخص شدند. در پی این اتفاق در فضای مجازی برخی افراد دست به تخریب و حاشیه سازی برای وی پرداختند. نظر شما در مورد این برخوردها چیست؟

هرچند افراد و اشخاص را نمی توان از یک بعد دید و مشکل است که انسان بتواند یک نفر را از تمام جهات درک کند و متوجه باشد که چه می کند. ولی خب، بعضی از افراد چون برای خدا کار می کنند و عملکردشان جوری است که منفعتش به مردم و جامعه می رسد؛ این ماندنی است و می توان گفت که واقعاً این آدم برای اسلام و قرآن کار کرده است. هم چنین است افراد دیگری هم هستند که هر کاری انجام نمی خواهند کسی متوجه بشود می خواهند پنهانی و برای خدا باشد. ؛ پنهانی برای خدا انجام می دهند. حالا کسی می خواهد بفهمد یا نفهمد.

در هردو مورد چه خدمات آشکار و چه خدمات پنهانی مهم این است که کار فقط برای رضای خدا باشد و این اولین وظیفه ای است که برای ما روحانیون وجود دارد. کار را به خاطر خدا انجام بدهیم، نه به خاطر دلم، نه به خاطر موقعیتم.

آقای خاتمی یک چنین روحانی و یک چنین انسان خدوم است که منفعتش به مردم می رسید و کارش برای رضای خدا در جهت خدمت به جامعه و مردم بود.

من با آقای خاتمی از خیلی سال های قبل آشنا بودم. از زمانی که وزیر ارشاد بودند ما با ایشان رفت وآمد داشتیم.

با مرحوم پدرشان، آیت الله سید روح الله خاتمی هم ارتباط داشتید؟

بله، با ایشان هم آشنایی داشتم. چون پدرشان هرچند وقت یک بار خدمت امام می آمدند و من هم آنجا بودم. با ایشان هم آشنا بودیم، می گفتیم و صحبت می کردیم. پدر ایشان هم یکی از اوتاد روزگار بود و امام خمینی را مثل جان دوست داشت. می آمدند اینجا، با امام خمینی می نشستند و صحبت می کردند و از رفقای قدیمی امام، قبل از انقلاب بودند.

خود شخصیت آقای خاتمی چطور شخصیتی است؟

شخصیتش، شخصیت خوبی است. من اگر بودم، عصبانی می شدم که چرا من باید مثلاً [محدود] بشوم. اما ایشان هیچ عصبانی نشد و گفت چشم، من هستم. این صفت، صفت کم نظیری است که آدم را محصور کنند و اگر بزرگتری به او گفت شما باید این کنار بنشینی، بگوید باشد. شاید من بودم می گفتم نه، برای چه باشم؟ ولی ایشان خیلی آرام، و آن هم با این جایگاه و محبوبیتی که دارد، [پذیرفت]. شخصیت آقای خاتمی بسیار خوب و واقعاً مورد پسند است.

آقای خاتمی چون اهل گفتن، شنیدن و صحبت و آرامش بود با همه از جمله بزرگان روابط خوبی داشت. تماس های اخیر بزرگان با ایشان در بیمارستان نمونه ای از این ارتباط است.

من خودم خدمت مقام معظم رهبری در منزلشان بودم که آقای خاتمی به فرانسه رفته بودند. همان جا خود جناب آقای خامنه ای به من گفت که: آقای مسعودی، ببین! رییس جمهور ما دارد برای دیدن رییس جمهور فرانسه می رود و او چقدر از پله ها پایین آمد برای استقبالش. این برای ما خیلی خوب است که رییس جمهور ما را آن جور تحویل می گیرند. خود مقام معظم رهبری این را فرمودند. آقای خاتمی واقعاً آدم به دردبخوری بود و کار به دردبخوری کرد. خیلی از مردم الان هم همیشه دولت ایشان را یکی از بهترین دولت ها و بهترین دوره ها می دانند؛ مقابل آن کسی که بدترین دولت بود و همه چیز را نابود کرد.

وقتی عرض کردم خود مقام معظم رهبری، من نشسته بودم که ایشان فرمودند: ببین آقا، رییس جمهور ما دارد می رود و رییس جمهور فرانسه از آنجا دارد به استقبالش می آید. معلوم می شود ایران و رییس جمهورش مقاماتی دارند که رییس جمهور فرانسه این همه آمده استقبال. خود مقام معظم رهبری به من نشان دادند. پس خوب است که در شرایط فعلی از ظرفیت های آقای خاتمی استفاده بشود.

درباره اوضاع و احوال امروز نظرتان چیست؟ این انسجامی که به وجود آمده را چگونه باید حفظ کنیم؟

بعضی ها هستند که خرابکارند؛ اینها چند نفرند و من همه شان را می شناسم. دانه به دانه شان را می شناسم، کارشان را هم می دانم. واقعاً الان صلاح نمی دانم آدم این ها را برملا کند. اگر روزی خیلی بخواهند [ادامه دهند]، {حرفم را خواهم زد}. من همه شان را دقیقاً می شناسم، کارشان را می دانم، اینکه کجا بوده اند و الان از چه کسی پول می گیرند؛ همه این ها را من می دانم ولی الان چیزی نمی گویم. اگر دیده باشید، یکی از آقایان یک جمله گفت. گفت فلانی در مجلس کارخرابی می کند و اسمش را هم برد.

کار افراطیون بسیار بد است و الان هم دارند دولت را تخریب می کنند. این که چه کسی پولشان می دهد را هم می دانم. هرچه بخواهند می دهند برای اینکه خرابکاری کنند. بدون اینکه الان اسم ببرم، دارم می گویم خودشان را جمع کنند. اگر بنا شد [ادامه دهند]، دیگر هیچی باقی نمی گذارم؛ اسامی شان را می گویم، کارشان را می گویم، پولشان را هم که از چه کسانی می گیرند، می گویم. باید مواظب باشند که خرابکاری نکنند.

به نظر شما این انسجام بعد از جنگ را چگونه می توانیم حفظ کنیم؟

یکی از اتفاقات خیلی مثبت در جنگ اخیر این بود که همه-از مردم عادی گرفته تا خارج نشین ها و حتی زندانیان سیاسی- پشتیبان بودند. این یکی از چیزهایی بود که خدای متعال این ها را به این طرف آورد و امیدواریم که همیشه این جور باشد. مسئولین ما برای خدا کار کنند، از خودگذشتگی داشته باشند، ملت هم دنبالشان باشند. اگر این جور باشد، هیچ کسی نمی تواند خرابکاری بکند. این ها مسائلی است که بایستی ما انقلاب را با هر نفس نگه داریم، نه اینکه خراب کنیم. من اگر زنده باشم و این ها یک مقدار بیشتر خرابکاری بکنند، تماماً اسامی شان را می نویسم و به رسانه ها می دهم.

به نظر شما چنانچه برخی معتقدند، آزادی زندانیان سیاسی چقدر در این الفت و دوستی تأثیر دارد؟

خب زندانیان سیاسی فرق می کنند. همه را که نمی شود همین جور گفت. باید پرونده شان را ببینند، چه کار کرده اند. این ها را که من نمی دانم، هیچ قضاوتی نمی توانم بکنم.

اگر نکته دیگری دارید، بفرمایید؟

نکته فراوان است، ولی گفتنش خیلی مسأله دارد. امیدوارم آن هایی که مخالف با این انقلاب، روحانیت و… هستند، به هوش بیایند و دست از این کارها و خرابکاری هایشان بردارند. اگر دست برندارند، هم خدای متعال به جهنم می بردشان، هم ما کاری می کنیم که به جهنم بروند.

در مورد محصورین و برخی زندانیان هم تقاضا داریم، مقام معظم رهبری همان طوری که همه جا فکر کرده و کار کرده اند و واقعاً دارند کار می کنند، ایشان لطف کنند و از (محصورین و بعضی از زندانیان سیاسی) بخواهند دیگر از این صحبت ها و کارها نکنند و آزاد شوند و بروند. به نظر من بسشان است؛ فهمیدند که نباید با نظام مخالفت کنند. آن آقایان هم که اصلاً مخالفت با نظام نداشتند. حالا هرچه شده، دیگر آن را من نمی دانم، ولی امیدوارم که مقام معظم رهبری عفو نمایند.

یک دفعه هم عرض کردم، عفو عمومی معنایش این نیست که هر جنایتکاری را [آزاد کنند]، نه؛ آن هایی که واقعاً آدم های به دردبخوری بودند، به نظام و انقلاب خدمت کردند، دیگر بسشان است.