سعید رجبی فروتن در روزنامه اطلاعات نوشت: محمدصادق کوشکی گفته کنسرت شجریان، تجمع برای باج گیری از مردم انقلابی و رهبری است. هر عاقلی می فهمد که آن روز به بهانه موسیقی و کنسرت، مانور برهنگی و براندازی برپا خواهند کرد.

از استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران می پرسم آیا اجرای چندین شب کنسرت علیرضا قربانی در فضای باز مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد نمی توانست به تجمع موردنظر شما تبدیل شود؟ آیا هزاران شنونده کنسرت پس از اتمام برنامه و در حال خروج از محوطه برای بیان شعارهای ساختارشکنانه از نوع استادیومی مشکلی داشتند؟

الان که شهردار تهران پیشنهاد برگزاری کنسرت در استادیوم آزادی را داده است، مانور مورد اشاره کوشکی در ورزشگاه آزادی تهران قاعدتاً امکان پذیر است و می توان از آن به عنوان پلن بی برای کودتاگران نام برد. مگر این توطئه شوم نیز خنثی گردد.

اگر گوینده این اظهارات فرق و توفیری بین موسیقی سنتی ایرانی، پاپ ایرانی و یا ترکیبی نداشته باشد، فکر می کند، کنسرت جایی برای جلوه گری و مانور برهنگی و لابد رقص و بزن و بکوب است اما کیست که نداند تم عاشقانه، حزن انگیز و نهایتا میهنی و حماسی جایی برای حرکات سبک و جلف باقی نمی گذارد. مگر در کنسرت های پرشمار این سال ها چنین مظاهری جدی و غیرقابل کنترل بوده است که حالا نگران آن در ابعاد یک میدان شهری هستیم.

نگویید آنجا محیط بسته و مدیریت شده بوده است شما که قادرید در سه سوت هزاران حجاب بان را به میدان فرابخوانید تا سررشته کار از دستتان در نرود، برای رفع نگرانی همین کار را بکنید تا برهنگان حساب کار دست شان بیاید.

اگر می گویید نمی خواهید کار به اصطکاک و درگیری بکشد، اقلا غمض عین کنید و بگذارید، یک شب جماعتی از زنان و دختران هموطن که الان در همه جا قابل مشاهده هستند، یک شب هم در میدانی رو به استیج یا نمایشگرها به دنیای موسیقی ایرانی با نوای فرزند خلف استاد آواز ایران دل بدهند.

اگر اصولاً بحث موسیقی نیست و با تجمع جوانانی که سبک زندگی و پوشش متفاوتی دارند، مشکل دارید، امروز در کنسرت آزادی جمع نشوند فردا در جایی که احساس آزادی و امنیت بیشتری بکنند نه برای مقاصد سیاسی بلکه برای تنفس در فضایی که می پسندند، دور هم جمع می شوند و استخوانی سبک می کنند.

البته علاوه بر محمدصادق کوشکی تاکنون یک کارگردان سینما از منتهی الیه طیف راست سیاسی نیز از اجرای کنسرت در میدان آزادی تهران به کودتا تعبیر کرده است که من با تجربه سیاسی اجتماعی خود به عنوان عضوی از این جامعه ربطی بین این تخیلات شبه امنیتی و کنسرت همایون نیافتم -شاید هم در زمره هر عاقلی نیستم که کوشکی به آن اشاره کرده است- و البته تاسف خوردم که این حضرات نظام را تا این حد آسیب پذیر جلوه داده اند تا پرده از رازمگو و کشف یک کودتای مخملین بردارند. اگر اینطور بود که اپوزیسیون خارج نشین باید اصرار بر اجرای کنسرت می داشت تا از آب گل آلود ماهی خود را صید کند.

مخلص کلام اگر کنسرت بهانه است و بحث تسویه حساب با دولت و کسانی است که تن به اجرای قانون جدید حجاب و عفاف نداده اند، از حوصله این مقال خارج است.