سیدمصطفی هاشمی طبا، فعال سیاسی، در روزنامه شرق نوشت: در گفت وگوی چند شب پیش رییس جمهور با سه نفر از دست اندرکاران رسانه که شاید می توانست ترکیب بهتری داشته باشد، یک سؤال تقریبا پاسخ داده نشد و سؤال دیگر مبهم و معلق ماند و شاید سؤال دوم می توانست بهتر مطرح شود.

در این یادداشت شاید هم تعریض و تعرضی به رییس جمهور محترم بشود اما سخن صریح درباره آن که با قلبش حرف می زند- اگرچه گاه غیردقیق- خود مهربانی با اوست و آرزوی توفیق برای او، برخلاف آنان که خود هیچ قدمی برنمی دارند و تنها در پی ملکوک کردن او و به خیال خود جانشین سازی برای او هستند. سؤال اول این بود؛ سؤالی که در قلب بسیاری از آدم های این کشور است ولی نه فرصت طرح آن را دارند و نه در کرسی های به اصطلاح آزاداندیشی که هرگز پا نگرفته می توانند مطرح کنند و آن این بود که امروزه اگر جمهوری اسلامی در ایران وجود نداشت و نظامی دیگر حاکم بود، آیا باز هم آمریکا با غنی سازی و موشک داشتن مخالفت می کرد؟

برای من که به دقت مصاحبه را تعقیب می کردم، پاسخ در میان توضیحات مربوط به لزوم وحدت و… ناپدید شد اما بد نیست از این منظر برای این سؤال تقریبا عمومی پاسخی بیابیم. می توانیم پاسخ را در دو بخش قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از آن جست وجو کنیم. شاید در منظر اول چنین به نظر برسد که بله تسلیح ایران قبل از انقلاب به عنوان ژاندارم خلیج فارس این اجازه را می داد که ایران هواپیمای بسیار مدرن آن زمان یعنی F14 و F16 داشته باشد و نیروگاه هسته ای که باقی مانده سوخت آن می تواند مصارف نظامی داشته باشد را دربر گیرد و ابایی هم از موشکی شدن ایران نداشته باشند.

هرچند پس از تجاوز 12 روزه رژیم اشغالگر، یکی از عالی رتبه ترین فرماندهان ارتش شاهنشاهی که اینک در آمریکا زندگی می کند طی مصاحبه ای گفته بود دسترسی ما به سلاح های جنگی فقط با اجازه مستشاران آمریکایی بود.

یعنی در آن زمان هم، محدودیت استفاده ملی برای ایران را در نظر گرفته بودند. اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استفاده بهینه ارتش جمهوری اسلامی از هواپیماها، هلیکوپترها و سایر سلاح های مربوطه و اینکه درک کردند که این سلاح ها ممکن است علیه خود آن ها استفاده شود، نه تنها به شدت در واگذاری ها محتاط شدند بلکه در جای جای خاورمیانه جای پاهای خاصی را از آن خود کردند.

پایگاه هایی مانند اینجرلیگ ترکیه نه برای همسایگان ترکیه که برای کنترل خود ترکیه (با اینکه ترکیه عضو ناتو بود) تأسیس شده است. با نفوذ لابی صهیونیسم در کاخ سفید که به تدریج قوی تر و قوی تر شد و اینک کاخ سفید دربست در اختیار صهیونیسم قرار دارد، چهره واقعی اسراییل که ابتدا به صورت یک رژیم دفاعی و مظلوم ترسیم می شد به چهره ای تهاجمی و گسترش خواه تبدیل شد.

تبلیغات صریح نتانیاهو در سال های پشت سرهم و ارائه نقشه جدید خاورمیانه، چاپ سکه با نقشه نیل تا فرات، نصب الگوی نیل تا فرات روی لباس سربازان، نسل کشی در غزه و مطیع کردن اردن و مصر و بحرین و امارات نشان داد که آمریکا هر که را که برابر اسراییل بایستد سرکوب می کند و پیام های او به ایران حاکی از تسلیم و ایجاد ایرانی دیگر است؛ ایرانی که تسلیم خواست آن ها باشد و تنها به تجارت و بازرگانی روی آورد؛ بنابراین پاسخ سؤال این است که آن ها به هیچ رژیمی در ایران نمی خواهند اجازه غنی سازی و موشک را بدهند، زیرا ایران اندکی ملی به هرحال ممکن است برای اسراییل نسل کش، متجاوز، گسترش طلب و نابودی خواه صهیونی آخر زمانی که رسالت های خود را الهی می داند مانع ایجاد کند؛ بنابراین ایرانی خلع سلاح شده و خنثی می خواهند که تا هر وقت اراده کنند آن را نه تنها نرم افزاری بلکه به صورت سخت افزاری در اختیار گیرند.

سؤال دیگر که پرسیده شد آن بود که آقای رییس جمهور جنابعالی که به تخصص و استفاده از دانشمندان و متخصصان و کارشناسان عقیده دارید آیا می توانید به یک مورد که در این کار توفیق داشته اید رجوع کرده و بیان کنید. طبعا پاسخ این سؤال بسیار ساده است زیرا اصولا هر کار درست انجام شده بدون حضور متخصصان و کارشناسان غیر ممکن است. بگذریم از کارشناسان و مدیران خودفروخته ای که حسب دستور (براساس شیوه ها) محل سد گتوند را تغییر دادند تا دریاچه در محل نمکی قرار گیرد و فاجعه سد گتوند بخشی از خوزستان بهشت را به شوره زا تبدیل کند.

سؤال بهتر و جانشینی سؤال اول آن بود که می توانید یک مثال ازعدم توجه به کارشناسان و انجام کار غیرکارشناسی و نصب افراد فاقد صلاحیت حرفه ای در دولت خود بیاورید؟

این سؤال می توانست محک مناسبی برای خودشناسی رییس جمهور باشد و اینکه آیا بر آنچه انجام داده اشراف و اطلاعات و تسلط دارد یا خیر؟ برای این عقب مانده ذهنی، انتصاب افرادی با کمترین آگاهی هسته ای، باعدم اشراف به مسائل تربیتی و آموزشی نوین و آخرین شان انتصاب فردی بدون کمترین آشنایی با مسائل انرژی کشور برای ساماندهی سازمان بهینه سازی سوخت و از ابتداعدم توجه به توصیه های برخی گروه های تشکیل شده برای انتخاب وزرا می توانست نمونه ای برای پاسخ باشد.

اما آیا رییس جمهور به این اشراف، خودباوری و تواضع رسیده تا اقدامات خلاف نظرات خود را که اصلا و ابدا ربطی به سازمان ها و تشکیلات دیگر ندارد- بپذیرد؟ گیریم رفع فیلترینگ زمان قانع سازی می خواهد و حق با رییس جمهور است، اما انتخاب مدیرکارشناس و کاردان برای وزارتخانه ها گرچه ممکن است مجلس مخالفت کند، مگر کاری خلاف اختیارات رییس جمهور است. اگر وفاق به معنی انتصاب فرد نادان بر کار، به خاطر وفاق باشد جای بسی سؤال است.

اگر این کلمات به عنوان نقد ادا کنیم، برای سوءاستفاده خوارجی که خود را جلوتر از رهبری می شمارند و ادعا می کنند که می خواهند از تحمیل نظر دیگران به رهبری جلوگیری و نظرات خود را به رهبری تحمیل کنند نیست، بلکه برای آن است که رییس جمهوری که عقیده به صداقت و شفافیت دارد هر روز صبح خود را در آیینه مشاهده کند.