دانشمندان در یک پژوهش جدید به این نتیجه رسیدند که توده های مرموز کشف شده در مریخ ممکن است بقایای سیارات تکامل نیافته باشند.

به گزارش ایسنا به نقل از لایوساینس، داده های جمع آوری شده توسط فرودگر این سایت (InSight) ناسا از زلزله مریخ، ده ها توده مرموز را در گوشته این سیاره آشکار کرده است. این ساختارها ممکن است نتیجه برخوردهای قدرتمندی باشند که تا 4/5 میلیارد سال پیش رخ داده اند.

مطالعات جدید نشان می دهد که ساختارهای برخوردی غول پیکر، از جمله بقایای احتمالی پیش سیارات، ممکن است در اعماق زیر سطح مریخ پنهان شده باشند. این توده های مرموز که برای میلیاردها سال به طور کامل در سیاره سرخ حفظ شده اند، ممکن است از آغاز منظومه شمسی وجود داشته باشند.

دانشمندان داده های جمع آوری شده از زلزله های مریخ را بررسی کردند. فرودگر این سایت از سال 2018 تا 2022، زمانی که به دلیل مسدود شدن پنل های خورشیدی توسط گرد و غبار با پایان نابهنگام روبرو شد، لرزش های زیر سطح مریخ را پایش می کرد. این تیم با بررسی نحوه لرزش این زلزله ها در گوشته بی حرکت سیاره سرخ، چندین توده جدید را کشف کرد که بسیار متراکم تر از مواد اطراف بودند.

پژوهشگران ده ها ساختار بالقوه را با اندازه هایی تا 4 کیلومتر عرض در اعماق مختلف گوشته مریخ شناسایی کردند. گوشته مریخ از 1550 کیلومتر سنگ جامد تشکیل شده است که می تواند به دمای 1500 درجه سانتی گراد برسد.

کنستانتینوس چارالامبوس (Constantinos Charalambous)، نویسنده ارشد و دانشمند سیاره ای در امپریال کالج لندن (Imperial College London) در بیانیه ای از جانب ناسا گفت: ما هرگز داخل یک سیاره را با چنین جزییات و وضوح دقیقی ندیده بودیم. آنچه می بینیم، گوشته ای پر از قطعات باستانی است.

دانشمندان بر اساس اندازه و عمق اجرام پنهان، فکر می کنند که این ساختارها زمانی ایجاد شده اند که اجرام در 4/5 میلیارد سال پیش و اوایل منظومه شمسی با مریخ برخورد کرده اند. آن ها معتقدند که برخی از این اجرام احتمالاً پیش سیارات بودند. این اجرام سنگ های غول پیکری هستند که اگر دست نخورده باقی می ماندند، قادر به تکامل به شکل سیارات کامل بودند.

آن ها ابتدا با مشاهده اینکه برخی از سیگنال های زلزله ها برای عبور از بخش هایی از گوشته بیشتر طول می کشد، متوجه این ساختارهای مدفون شدند، سپس با ردیابی این سیگنال ها، مناطقی با چگالی بالاتر از سنگ های اطراف را شناسایی کردند که نشان می دهد آن بخش ها از آنجا منشأ نگرفته اند.

مریخ یک سیاره تک صفحه ای است، به این معنی که پوسته آن کاملاً دست نخورده باقی مانده است، برخلاف زمین که به صفحات زمین ساختی تقسیم شده است. همانطور که قطعات پوسته زمین از طریق مرزهای صفحه فرورفته می شوند و به داخل گوشته فرو می روند، باعث می شوند سنگ مذاب درون سیاره ما از طریق همرفت بالا و پایین برود. این اتفاق در مریخ رخ نمی دهد. این امر به معنی آن است که گوشته آن در جای خود ثابت است و به طور کامل ذوب نمی شود.

توده های تازه کشف شده اثبات بیشتری هستند که فضای داخلی مریخ بسیار کمتر از زمین است. چارالامبوس گفت: بقای آن ها تا به امروز به ما می گوید که گوشته مریخ طی میلیاردها سال به کندی تکامل یافته است. ویژگی هایی مانند این در زمین، ممکن است تا حد زیادی از بین رفته باشند.

از آنجایی که مریخ فعالیت زمین ساختی ندارد، زلزله ها توسط رانش زمین، شکستن سنگ ها یا برخورد شهاب سنگ ها ایجاد می شوند که به طور مکرر سطح سیاره را می پوشانند. از این لرزش ها برای شناسایی سایر اجرام پنهان در زیر سطح سیاره سرخ مانند اقیانوس زیرزمینی غول پیکر که سال گذشته با استفاده از داده های این سایت کشف شد نیز استفاده شده است.

فرودگر این سایت در طول مأموریت تقریباً چهارساله خود، داده های 1319 مریخ لرزه در مریخ را جمع آوری کرده است. با این حال، دانشمندان هنوز از اینکه می توانند داخل سیاره را با چنین جزییات دقیقی نقشه برداری کنند، شگفت زده هستند.

تام پایک (Tom Pike)، مهندس اکتشاف فضایی در امپریال کالج لندن و از نویسندگان این مطالعه گفت: ما می دانستیم که مریخ یک کپسول زمان است که پیشینه تشکیل اولیه خود را در خود جای داده است، اما پیش بینی نمی کردیم که با این سایت چقدر واضح می توانیم آن را ببینیم.

این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.