به گزارش دیده بان، عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس خاطرنشان کرد: متاسفانه آقای عراقچی هنوز بابت خسارت هایی که به واسطه برجام به ایران وارد شد، از مردم عذرخواهی نکرده و حلالیت نطلبیده است.

این در حالی است که هم آقای ظریف و هم آقای عراقچی و هم برخی دیگر از آقایانی که در این توافق نقش داشتند، بابت خسارت های بزرگی که در توافق برجام به ایران وارد کردند، نفری 100 سکه از آقای حسن روحانی جایزه گرفتند. در حالی که با توجه به خسارت هایی که محسوسی که توافق برجام به کشورمان زد و اکنون با فعال سازی مکانیسم ماشه، جزییات آن بیشتر مشخص می شود، آقایان باید این سکه ها را به بیت المال بازگردانند.

وی در واکنش به این صحبت پزشکیان که بعضا صداهایی از مجلس شنیده می شود که شکاف را تشدید می کند ، اظهار داشت: رییس جمهور باید مشخص کند که منظورش از این صحبت چیست.

آقای پزشکیان باید بگوید که منظورش چه صدایی و راجع به چه موضوعی است که بتوانیم به ایشان جواب بدهیم. وگرنه ما هم می توانیم بگوییم که از ریاست جمهوری هم صداهایی می آِید که از برجام بدتر است. این کلی گویی ها فایده ای ندارد. رییس جمهور باید نظرات خود را به صورت مصداقی بیان کند تا ما هم به صورت مصداقی به ایشان پاسخ دهیم.

غضنفری با اشاره به اظهارات حسینعلی حاجی دلیگانی، نماینده مجلس مبنی بر تدوین طرح سه فوریتی برای خروج ایران از NPT گفت: به نظر می رسد که اکثریت مجلس با خروج ایران از NPT موافق هستند و تصویب طرح در این زمینه هم جزو اختیارات مجلس است.

هیچ کجای قانون اساسی نیامده است که اگر نمایندگان بخواهند طرحی را در مجلس مطرح کنند، قبل از آن باید از رهبری اجازه بگیرند. چنین چیزی نه در قانون اساسی آمده است و نه در آیین نامه داخلی مجلس. این صحبت که برخی مطرح می کنند خروج از NPT در اختیار مجلس نیست و باید از رهبر انقلاب کسب تکلیف شود، مطابق با قانون نیست.

غضنفری با اشاره به صحبت های برخی نمایندگان مجلس مبنی بر لزوم بستن تنگه هرمز توسط ایران در صورت فعال شدن مکانسیم ماشه، توضیح داد: ایران باید اعمال کنترل شدید روی این تنگه انجام دهد تا کشتی های مرتبط با رژیم صهیونیستی از آنجا رد نشوند؛ شبیه کاری که انصارالله یمن در تنگه باب المندب انجام می دهد و اجازه نمی دهد کشتی هایی که می خواهند برای اسراییل کالایی حمل کنند، از این تنگه عبور کنند.

دولت وظیفه دارد که چنین کاری را در تنگه هرمز انجام دهد. این چیزی است که حضرت آقا هم نسبت به آن دستور داده اند. ایشان هم پارسال چنین دستوری دادند و هم در صحبت هفته قبل خود مجددا تاکید کردند که همه راه های کمک رسانی به رژیم صهیونیستی باید بسته شود.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: این دستور رهبری نظام را باید دولت انجام دهد؛ یعنی اعمال کنترل بر تنگه هرمز و خلیج فارس برعهده دولت است و دولت باید برای این کار چاره اندیشی کند؛ به نحوی که شورای عالی امنیت ملی که ریاست آن برعهده رییس جمهور است می تواند برای این منظور طرح ریزی کند و دستورات لازم را به نهادهای ذی ربط بدهد تا آن ها هم اجرا کنند.

غضنفری در پاسخ به این سوال که آیا فعال سازی سازوکار اسنپ بک می تواند منجر به شروع جنگ جدیدی میان ایران و اسراییل شود یا خیر، عنوان کرد: مکانیسم ماشه بیشتر برای اعمال فشارهای اقتصادی، روانی و سیاسی بر دولت و ملت ایران است.

البته با توجه به این که طی این سال ها هم آمریکایی ها و هم اروپایی ها انواع و اقسام تحریم ها را علیه ما اعمال کرده اند، بنابراین در قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل، تحریم جدیدی باقی نمانده است که بر فرض فعال شدن این مکانیسم، علیه ایران اعمال شود. بنابراین سازوکار اسنپ بک بیشتر جنبه روانی دارد و دشمن به دنبال آن است که با فعال سازی این مکانسیم، مسئولان ما را بترساند و از آن ها باج بگیرد.

غضنفری به صحبت های رییس جمهور و سایر مسئولان دولت درباره آمادگی ایران برای مذاکره با آمریکا اشاره کرد و به دیده بان ایران گفت: وقتی مسئولان مختلف دولت دائما می گویند که ما آماده مذاکره با آمریکا هستیم، معلوم است که آن ها برای ما طاقچه بالا می گذارند. متاسفانه مشاهده کردیم همان روزی که جنگ 12روزه متوقف شد، آقای پزشکیان گفت که اکنون ما آماده هستیم که مسائل خود را با آمریکا حل کنیم.

این بدترین پالسی است که رییس جمهور می تواند برای دشمن بفرستد؛ آن هم دشمنی که مراکز هسته ای ما را بمباران کرده و خسارت های زیادی به ما زده است و در طول 12 روز جنگ، به هر طریقی که می توانسته از اسراییل پشتیبانی کرده است. آن وقت رییس جمهور می گوید الان زمان آن است که مسائل خود را با آمریکا حل کنیم. همه این صحبت ها به معنای فرستادن پالس ضعف و ذلت برای دشمن است.

غضنفری در واکنش به این صحبت پزشکیان که اگر مذاکره نکنیم، پس باید چه کنیم؟ ، اظهار داشت: در پاسخ به این پرسش رییس جمهور باید گفت که ما می توانیم مملکت خودمان را با دست خودمان و با ابتکارات خودمان بسازیم و مشکلات خود را با ابتکارات و توانمندی های خودمان حل کنیم. چه نیازی به مذاکره با آمریکا داریم که در 47 سال جز دشمنی با ما هیچ کار دیگری انجام نداده است؟

کسانی که خواهان مذاکره هستند، پاسخ بدهند که بعد از این همه سال مذاکره کردن، آیا یک عدد یک قرانی توانسته اند برای این مملکت به دست بیاورند که بازهم به دنبال مذاکره با آمریکا هستند؟ ما می توانیم راه خودمان را برویم و روی پای خودمان بایستیم و وضعیت اقتصادی کشور را با توجه به توانمندی های داخلی خودمان بهبود ببخشیم.