جزایر زیبای کیش و قشم به عنوان دو نگین درخشان خلیج فارس، برای تأمین نیاز روزافزون آب خود به آب شیرین کن ها وابسته هستند. اما در سایه این وابستگی، فعالیت های غیرمجاز برخی از این تأسیسات، به تهدیدی جدی برای محیط زیست این مناطق تبدیل شده است.

به گزارش تسنیم، خطر آب شیرین کن های غیرمجاز تنها متوجه کیش و قشم نیست، بلکه زنگ خطری برای سایر مناطق ساحلی کشور نیز محسوب می شود که به چنین تأسیساتی روی آورده اند. توسعه بی رویه و بدون نظارت کافی، پایداری زیست محیطی را به شدت تهدید می کند و نیازمند یک بازنگری جدی در رویکردهاست.

آب شیرین کن های غیرمجاز با تغییر شیمیایی و فیزیکی آب دریا، ضربات مهلکی به اکوسیستم خلیج فارس وارد می کنند. این تأسیسات با افزایش شوری آب، زیستگاه های طبیعی را از بین می برند.

به گفته مریم محمدی، رییس اداره محیط زیست منطقه آزاد کیش، با توجه به اینکه خلیج فارس یک محیط دریایی نیمه بسته است، آب شیرین کن ها یکی از مواردی هستند که منجر به افزایش شوری آب و صدمه به محیط زیست دریایی می شوند.

وی همچنین به آب شیرین کن های تبخیری اشاره می کند که علاوه بر شوری، دمای آب را نیز افزایش می دهند و و در هر منطقه ای که خروجی وجود دارد اکوسیستم تحت تأثیر قرار گرفته و تخریب شده است؛ اما خوب مشکلات به همین جا ختم نمی شود و این تأسیسات غیرمجاز، به جای استفاده از آب دریا، از چاه ها نیز آب برداشت می کنند که این کار به سفره های آب زیرزمینی آسیب می زند.

رییس اداره محیط زیست منطقه آزاد کیش می گوید: متأسفانه آب شیرین کن هایی که غیرمجاز هستند، به چند روش برداشت آب می کنند و یکی از آن ها برداشت از چاه های آب است؛ برداشت آب از چاه ها در کیش به سفره های آب زیرزمینی آسیب می زند و مشکلاتی برای آب های زیرزمینی کیش ایجاد می کند.

محمدی با اشاره به اینکه تنها دو محل در شمال و جنوب کیش و چند محل در بندر صیادی به صورت مجاز آب تولید می کنند، تأکید می کند که مابقی غیرمجاز هستند.

یکی دیگر از عوامل آسیب رسان، توسعه بی رویه ساخت وساز بدون در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی است؛ این مقام مسوول با اشاره به نهضت زیرزمین سازی در برج سازی ها از حدود سال های 91 و 92، می گوید که این گودبرداری ها به منابع آب زیرزمینی دسترسی پیدا کرده و صدمات زیادی به این منابع وارد کردند.

این وضعیت نشان می دهد که چگونه نبود یک نظارت قوی و هماهنگ، می تواند توسعه را به سمت تخریب پیش ببرد؛ البته ناگفته نماند که به گفته محمدی، از سال 1401 اداره محیط زیست کیش به عنوان عضو شورای شهرسازی توانست از گودبرداری هایی که به آب های زیرزمینی دسترسی پیدا می کنند، جلوگیری کند.

به گفته مدیر محیط زیست سازمان منطقه آزاد کیش هر سه سال یکبار آب های زیرزمینی در کیش سنجش می شوند و مناطق پر ریسک برداشت آب محدود می شود.

محمدی در مورد برداشت های غیرمجاز در گذشته نیز می گوید: برداشت های غیرمجاز در سال های گذشته از منابع زیرزمینی آب به سفره های زیرزمینی آسیب وارد می کرد که با همکاری دادستان کیش مسدود شدند.

آنچه در کیش و در جزایر رخ می دهد، تنها یک مشکل محلی نیست، بلکه می تواند به عنوان یک زنگ خطر برای تمامی مناطق ساحلی کشور تلقی شود. در شرایطی که استفاده از آب شیرین کن ها به دلیل کم آبی اجتناب ناپذیر است، باید به این نکته توجه داشت که توسعه پایدار، نیازمند رعایت جدی الزامات زیست محیطی است.

کنترل و نظارت دقیق بر تأسیسات، استفاده از فناوری های نوین و مجاز، و جلوگیری از هرگونه فعالیت غیرمجاز، گام های اساسی برای حفظ تعادل میان توسعه اقتصادی و حفاظت از محیط زیست هستند.

اگر این تعادل رعایت نشود، توسعه ای که امروز به دنبال آن هستیم، فردا به تخریب محیط زیست منجر خواهد شد و پایداری بلندمدت را از بین خواهد برد. حفظ محیط زیست، ضرورتی است که نباید آن را فدای سودهای کوتاه مدت کرد.