روزنامه جمهوری اسلامی به بررسی ابعاد فعال شدن مکانیسم ماشه پرداخت.

این روزنامه نوشت: آغاز روند فعال سازی مکانیزم ماشه علیه ایران در روز پنجشنبه 6 شهریورماه جاری، زنگ خطر جدیدی است برای کشورمان که باید مسئولان آن را بشنوند و برای جلوگیری از اجرایی شدن آن اقدامات جدی به عمل آورند.

نکات مرتبط با این موضوع را می توان در چند محور مورد توجه قرار داد.

1- برخلاف آنچه بعضی افراد درباره مکانیزم ماشه می گویند، اجرایی شدن آن مشکلات جدیدی را برای کشور به وجود می آورد و معیشت مردم را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد. براساس فرمول اسنپ بک تحریم های وضع شده توسط سازمان ملل که برجام آن ها را بی اثر کرده بود برمی گردند و چون مربوط به این سازمان بین المللی هستند برای کشورهای عضو سازمان ملل لازم الاتباعند.

2- این درست است که سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان از نظر حقوقی نمی توانند مکانیزم ماشه را فعال کنند ولی سازوکار سازمان ملل با توجه به تسلط کامل قدرت های غربی بر آن و امکانی که برای وتو کردن دارند مرتکب این اقدام خلاف می شوند. تلاش روسیه و چین برای به تعویق انداختن 6 ماهه مکانیسم ماشه اگر به احتمال کم به نتیجه برسد، فقط یک تعویق است نه کنار گذاشتن آن.

3- برای جلوگیری از اجرایی شدن مکانیزم ماشه، 30 روز یعنی تا 5 مهرماه فرصت وجود دارد. دستگاه دیپلماسی ایران باید از این فرصت برای مذاکره و حل و فصل اختلافات استفاده کند و مانع بازگشت تحریم های سازمان ملل شود.

4- وزارت خارجه کشورمان در یکسال اخیر نشان داد قدرت کافی برای پیشبرد موفق دیپلماسی به ویژه در بخش مذاکره را ندارد. این عدم موفقیت باید انگیزه ای شود برای ایجاد تحول در دستگاه دیپلماسی و دعوت از افراد صاحب تجربه، کاربلد، شجاع و مسلط بر اوضاع سیاسی جهان تا جانی تازه در کالبد دیپلماسی بدمند و کشور را در مرحله حساس کنونی از گردنه پرپیچ و خم موجود عبور بدهند.

5- همزمان با ایجاد این تحول، لازم است نفوذ افرادی که خود از بانیان وضع موجود بودند در تصمیم سازی های دستگاه دیپلماسی قطع شود. این افراد اگر ابتکار عمل مفیدی داشتند و اگر می توانستند منافع ملی را حراست کنند، باعث و بانی قطعنامه های غلاظ و شداد سازمان ملل علیه کشورمان در دهه 80 نمی شدند، در دهه 90 علیه برجام کارشکنی نمی کردند و در دولت سیزدهم که مذاکره با دولت بایدن به نقطه پایانی برای بازگشت به برجام رسیده بود، مانع توافق نهایی نمی شدند. ادامه نفوذ این افراد در دستگاه دیپلماسی قطعاً به زیان کشور و کنار گذاشتن آن ها از فرآیند تصمیم سازی و تصمیم گیری ها از اقدامات مقدماتی برای رسیدن به یک دیپلماسی قدرتمند و موفق است.

6- فراغت دستگاه دیپلماسی از فشارهای سیاسی و تبلیغاتی، عامل دیگری برای موفقیت این دستگاه است. در بالاترین سطح حکمرانی باید به رسانه ها، افراد و جریان هایی که برخلاف روند دیپلماسی معقول و منطقی درصدد بهانه دادن به دشمنان هستند تکلیف شود نسبت به منافع ملی و مصالح جامعه پای بندی نشان دهند. این تکلیف برای رسانه ملی از اهمیت بیشتری برخوردار است.

7- قابل انکار نیست که تنها راه باقیمانده، مذاکره است. کسانی که با مذاکره مخالفند حق دارند نظر خود را داشته باشند و آن را مطرح هم بکنند ولی نباید این مجال را پیدا کنند که مانع انجام آن شوند یا با توسل به ابزارهایی که در اختیار دارند آن را ناکام نمایند.

8- دستگاه دیپلماسی کشور نباید تحت تأثیر صاحبان تئوری های توهمی از قبیل بستن تنگه هرمز، خارج شدن از پیمان های بین المللی و… قرار گیرند. این قبیل اقدامات، خاصیتی غیر از تشدید بحران نخواهند داشت.

9- بعد از توقف جنگ تحمیلی 12 روزه و ناکام ماندن اسراییل و آمریکا در طرح براندازی جمهوری اسلامی، جنگ روانی رسانه ای به ویژه در فضای مجازی علیه این نظام شدت بیشتری گرفته است. راه اصلی مقابله با این جنگ روانی، همراهی تمام عیار مسئولین با مردم در تمام زمینه هاست. تا دیر نشده باید همراهی عملی نشان داده شود تا پشتوانه مردمی که عمود خیمه حکمرانی است پابرجا بماند.

10- برخلاف آنچه در جنگ روانی دشمنان ادعا می شود، ایران از این گردنه نیز عبور خواهد کرد. مردم ایران، عزت و استقلال خود را با هیچ چیز عوض نخواهند کرد و البته حکمرانان نیز باید به همراهی تمام عیار با مردم پای بندی کامل نشان دهند.