تیم ملی فوتبال ایران در مسیر آماده سازی جام جهانی 2026، در جدیدترین دوره رقابت های کافا شرکت کرده تا مقابل تیم های بسیار معمولی که فاصله نجومی با فوتبال ایران دارند، محک بخورد. اولین آن ها افغانستان بود که شاگردان قلعه نویی با نتیجه 3 بر یک از سد این تیم عبور کردند. دومین و سومین رقیب ایران در این تورنمنت هم چنگی به دل نمی زند؛ هند و تاجیکستان، رقبای بعدی هستند. بدیهی است با توجه به کیفیت چنین تیم هایی، حتی اگر مجموعه فدراسیون فوتبال و کادر فنی به اجبار سعی در مهم بودن آن کنند، گره ای از مشکلات تیم ملی باز نخواهد شد. بدترین قسمت این داستان جایی است که تیم ملی حتی نمی تواند بابت لطفی که در حق چنین تیم های بی کیفیتی می کند، درآمدزایی هم داشته باشد.

ناتوان از یافتن رقیبی به درد بخور

بازی با تیم هایی همچون افغانستان و هند، حاصل مدیریت بحث برانگیز مدیران کنونی فدراسیون است؛ همان افرادی که از فراهم کردن یک بازی دوستانه معمولی عاجزند؛ ولی در مقام حرف، فدراسیونی 5 ستاره را مدیریت می کنند. برای روشن شدن بیشتر شرایط در این قسمت کافی است به برنامه دیگر تیم های بزرگ آسیا در فیفادی جاری، اشاره مختصری کرد تا عمق فاجعه مشخص شود. کره و ژاپن قرار است با مکزیک و آمریکا بازی کنند و عربستان هم با مقدونیه و چک، 2 تیم اروپایی که در رده 41 و 62 رده بندی فیفا حضور دارند. آن وقت مسئولان فدراسیون، برنامه ای تدارک دیده اند تا تیم ملی با تیم هایی که در رنکینگ 3 رقمی جهان حضور دارند، بازی تدارکاتی انجام دهند. کیفیت این تیم ها برای محک خوردن تیم ملی ایران به قدری پایین است که حتی ارزش به کارگیری عبارت لنگه کفش کهنه در بیابان را ندارد. باوجود این، هنر مسئولان فعلی همین است و ظاهرا چاره ای هم نیست.

کاش درآمدزایی بلد بودیم

برای فوتبالی که مدیرانش از یافتن یک رقیب تدارکاتی مناسب عاجز مانده اند، تجویز نسخه های حرفه ای، رویایی است؛ اما اگر قرار باشد تیم ملی ایران با تیم هایی مثل افغانستان، هند و تاجیکستان بازی کند، چرا مثل سازوکار روز دنیا، درآمدزایی نمی کند؟ همین حالا اگر قرار باشد ایران با تیم های خوب دنیا بازی کند، چند میلیون دلار یا چند صدهزار باید بپردازد؟ پاسخ به این سوال، قبلا داده شده. همه تیم های بزرگ دنیا که در رنکینگ فیفا جایگاه خوبی دارند، برای بازی با تیم هایی که در رنکینگ، فاصله زیادی با خودشان دارند، درخواست مالی هنگفتی می کنند. تازه در کنار این موضوع، بندهای متفاوتی هم گنجانده می شود؛ از جمله اینکه اگر قرار باشد ترکیب اصلی به میدان برود، هزینه این قدر است و تیم های دوم و سوم هزینه ای دیگر دارند. در کنار این مورد، برای حضور ستاره ها در این چنین بازی هایی، رقم بالاتر هم می رود.

بادرنظر گرفتن عرف بین المللی، حالا باید متوجه لطف بیکران فدراسیون فوتبال ایران به افغانستان و دیگر تیم های حاضر در مرحله گروهی کافا شد. برای روشن تر شدن بیشتر بحث کافی است عنوان شود که تیم ملی ایران در رده بیستم رتبه بندی فیفا و در جایگاه دوم آسیا جای دارد و تیم ملی افغانستان در رتبه 161 دنیا! اتفاقی که افتاده علاوه بر آنکه لطف مجانی به افغانستان است، هیچ دستاورد فنی و مالی هم برای فوتبال ایران ندارد.

طارمی را هم بازی دادیم!

این اولین بار نیست که فوتبال ایران، از ضعف مدیریتش لطمه می خورد. چنین الطافی در دوره قبلی به رقبای ضعیف در کافا، از جمله همین تیم ملی افغانستان شد. در دوره قبلی تازه تقریبا با ترکیب اصلی هم ایران به میدان رفت. در این دوره هم برای اینکه لطف رایگان ایران حسابی نصیب سایرین شود، حتی در روزی که تیم دوم یا سوم ایران برابر افغانستان به میدان رفت، باز مهدی طارمی، برای چند دقیقه ای به زمین مسابقه فرستاده شد تا تجربه خط دفاعی تیم ملی افغانستان، افزون شود. حتی اگر طارمی این روزها هنوز تیم باشگاهی اش را مشخص نکرده باشد، باز تنها بازمانده فوتبال ایران در سطح 5 لیگ معتبر اروپایی است که بدون آنکه دستاوردی مالی برای فوتبال ایران به همراه داشته باشد، به زمین فرستاده شد، تا کیف بازیکنان تیم ملی افغانستان از بازی تدارکاتی خوب مقابل تیم بیستم دنیا، کوک تر شود.