​ بازی برای ایران مقابل افغانستان آرام پیش می رفت که در دقیقه 20 یک اشتباه در عقب زمین همه چیز را عوض کرد. توپ در میانه زمین لو رفت و با یک پاس عمقی، مهاجم افغانستان پشت مدافعان صاحب موقعیت شد. نیازمند تا جایی که می توانست زاویه را بست اما ضربه حریف از او گذشت و کلین شیتش خیلی زود از بین رفت. واکنش شماره یک ایران بعد از گل واضح بود. رو به مدافعان ایستاد، با دست اشاره کرد که خط میانی نزدیک تر شود و شکاف بین خطوط بسته بماند.

در ادامه نیمه اول، نیازمند چند بار با خروج های مطمئن روی ارسال ها فشار را خنثی کرد و آغازگر ضدحملات شد. با این حال همان گل ابتدایی، تصویر کلی شب او را تغییر داد. ایران مالک تر بود اما هر بار که فاصله خطوط زیاد می شد، حریف سعی می کرد با انداختن یک توپ پشت مدافعان دردسر درست می کرد و این همان نکته ای بود که نیازمند کنار محوطه بارها به هم تیمی ها گوشزد کرد.

برای دروازه بانی که تازه پیراهن شماره یک را در این تورنمنت گرفته، چنین گل هایی ناخوشایند است. نه از جنس اشتباه فردی، بلکه محصول یک بی نظمی لحظه ای که سنگربان را تنها می گذارد. نیازمند امروز از نظر تمرکز و شروع مجددها خوب بود اما برای بازگشت به مسیر کلین شیت، تیم باید فاصله خطوط را کم کند و پوشش پشت مدافعان کناری دقیق تر شود. او از همان لحظه گل، همین را می خواست: دفاع جمع وجورتر و بازی کم ریسک تر جلوی محوطه.