احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: مارتیک قره خانیان خواننده، آهنگساز و گیتارنواز ایرانی مقیم آمریکا گفته است: من دعوتشان را قبول می کنم. شرایط آنها را هم قبول می کنم. من دلتنگ سرزمینم هستم و می خواهم برگردم اینجا نفس بکشم...

مارتیک جان! به جای این حرف ها یک بلیط بگیر و سوار هواپیما شو و پا به زمین ایران بگذار! اگر کسی نگاه سایه ات کرد با من! فقط از همان ابتدای ورودت ممکن است آنقدر تقاضای سلفی گرفتن زیاد باشد که به راحتی به خانه ات نرسی!

اینجا مشکلات بخصوص مشکلات عمیق اقتصادی و اجتماعی خود را دارد همان مشکلاتی که شب و روز در رسانه های داخلی و خارجی به صورتی منصفانه یا اغراق آمیز مطرح می شود، اما به لحاظ فضای تنفس بخصوص برای هنرمندان با هر نوع سلیقه ای، آنطور نیست که رسانه های آن طرف آب، به طرزی نامنصفانه تبلیغ می کنند. از این تبلیغات نترسید. اینجا کرهٔ شمالی و شوروی زمان استالین نیست؛ چون مردم ایران شباهتی به مردمان آن دو سرزمین ندارند.

بازگشت دسته جمعی هنرمندان به کشور علاوه بر آنکه درک خود آنها را از وضعیت ایران، عینی و واقع بینانه می کند بر بهبود روحیهٔ این مردمی که از هر سو مورد تهاجم قرار گرفته اند، اثر بسیار خواهد گذاشت.

پس مردم دوستی و وطن خواهی خود را با بازگشت به ایران به نمایش بگذارید و در غم و شادی این مردم شریک و سهیم شوید.

شما را به خدا احتیاط و حزم بی دلیل را کنار بگذارید و در نخستین فرصت، سوار هواپیما شوید و به سوی وطن پرواز کنید. این سرزمین سهم شماست. اینجا خانهٔ پدری شماست. نیاکان شما در این خاک خفته اند. غم غربت را رها کنید و بی بیم، بی هراس به خانهٔ خود پا بگذارید. ایران و مردمش مشتاق و منتظر شمایند.