عبدالجواد موسوی در روزنامه هم میهن نوشت: اعلام جرم علیه زینب موسوی، دیگر از آن حرف هاست. حرف بیخود زده، حد و حدود خودش را نشناخته، عفت کلام را رعایت نکرده، همه این ها درست. اما مردم هم حسابی از خجالت اش درآمدند و همین بزرگ ترین تنبیه برای او محسوب می شود.

حالا این وسط پایش به دادگاه هم باز شود و گیرم چندصباحی حبس و ممنوعیت از فعالیت در شبکه های اجتماعی را هم تجربه کند یا جریمه نقدی برایش در نظر بگیرند، چه اتفاقی می افتد؟ می دانید اگر قرار باشد سراغ همه کسانی که چنین خطاهایی را مرتکب می شوند، برویم و برایشان پرونده تشکیل دهیم، چه مصیبتی رخ خواهد داد؟

بحث بر سر این نیست که خطای زینب موسوی، خطای کوچکی است یا باید نسبت به هرگونه پرت وپلایی بی اعتنا بود، بلکه می خواهم بگویم تنبیهی که مخاطبان او برایش درنظر گرفتند به مراتب سختگیرانه تر از هر حکمی است که قوه قضاییه می خواهد برایش صادر کند.

کاربران فضای مجازی امکان هرگونه فعالیتی را از او سلب کردند و او اگر خردک هوشی و سرِ سوزن ذوقی داشته باشد، از این ماجرا درس ها خواهد گرفت و عبرت ها خواهد آموخت. اگر احکام قضایی برای تنبه صادر می شوند، هیچ حکمی در جهان نمی تواند جای بلایی را که مخاطبان زینب موسوی بر سر او آوردند، بگیرد. بله، توهین و خدشه دار کردن عفت عمومی جامعه با اظهارنظر فرق می کند اما باور بفرمایید در این مورد خاص ماجرا آن قدر سخیف، پیش پاافتاده و مبتذل است که اصلاً کار به توهین و این حرف ها نمی رسد.

در ثانی، دوستان قوه قضاییه گاهی نشان داده اند که با صرف اظهارنظر هم مشکل دارند. نمونه بارزش؛ تهدید نویسندگان بیانیه اخیر اصلاح طلبان. اگر این تهدید از سوی شخص آقای اژه ای صورت نمی گرفت، شاید جسارت نوشتن در این موضوع را نداشتم اما یقین دارم -امیدوارم اشتباه نکرده باشم- که سخن گفتن صریح با ایشان، عواقب چندانی درپی نخواهد داشت. اینکه بیانیه جمعی از اصلاح طلبان خوب است یا بد، موضوع بحث ما نیست.

بحث بر سر این است که جمعی از فعالان سیاسی که شاید بعضی از آن ها از نظر صاحب این قلم به قدر ارزنی صلاحیت اظهارنظر سیاسی ندارند، فکر کرده اند که برای برون شد از وضع موجود، راهکارهایی باید ارائه دهند. ممکن است این راهکارها از نظر بعضی ها راهکارهای غلطی باشند یا اصلاً زمان طرح این راهکارها مناسب نباشد اما آیا همه این ها به آقای اژه ای این اجازه را می دهد که بگویند دادستان به تکلیف قانونی خود عمل خواهد کرد؟

شاید مقایسه حرف های سخیف زینب موسوی با بیانیه اصلاح طلبان مقایسه درستی نباشد، که نیست، اما همان طور که مخاطبان موسوی از خجالت اش درآمدند و ادامه فعالتی اش را با اما و اگرهای دشواری روبه رو ساختند، بهترین قاضی برای بیانیه اصلاح طلبان هم مخاطبان این بیانیه خواهند بود.

جالب این که خود آقای اژه ای هم به این موضوع اشاره داشتند و گفتند: چندی پیش، یک جمع به اصطلاح سیاسی، بیانیه ای را در راستای خواست دشمن صادر کرد؛ برخی اشخاص توصیه کردند که در برخورد قضایی با صادرکنندگان بیانیه مذکور، تعجیل نشود تا اینکه خودِ مردم و جریانات سیاسی و اجتماعی، پاسخ درخوری را به آن ها بدهند؛ این امر محقق شد و جریانات و تشکل های مختلف، صدور چنین بیانیه ای را محکوم کردند؛ حتی برخی افراد و طیف های همسو با صادرکنندگان آن بیانیه نیز نسبت به چنین کاری، اعلام انزجار کردند و با تعابیر مختلفی، این مضمون را بیان کردند که صادرکنندگان بیانیه مزبور درشرایطی که دشمن به کشور ما تجاوز کرده و همچنان تهدید می کند، بیانیه ای در جهت خواست دشمن صادر کرده اند.

البته آن ها امید داشتند که درنتیجه صحبت کردن با صادرکنندگان آن بیانیه، آن ها را نسبت به اشتباه شان آگاه سازند و تاکید کردند که ممکن است آن ها اعلام برائت کنند و اظهارکنند غفلت کردیم؛ علی ایحال من از همه کسانی که به صورت مستدل و متقن، بیانیه مذکور را محکوم کردند تقدیر دارم و امید دارم آن هایی که از روی غفلت یا اغراض خاص، این بیانیه را صادر کردند، از مسیر اشتباه شان بازگردند و رویه خود را اصلاح کنند؛ البته طبیعی است که دادستان تهران در این راستا، به تکلیف قانونی خود عمل خواهد کرد.

جدای از بند اول سخنان آقای اژه ای که مثل روزنامه کیهان از واژه به اصطلاح به منظور تحقیر و تخفیف اصلاح طلبان استفاده شده و آن حکم قطعی که این بیانیه در راستای خواست دشمن صادر شده ، مابقی حرف های ایشان جدای از این که با آن مخالف یا موافق باشیم، حرف های خوفناک و قهرآمیزی به نظر نمی رسند. یک اظهارنظر است که می توان بر سر آن ها چندوچون کرد؛ و ای کاش سخنان ریاست قوه قضاییه پس از رویه خود را اصلاح کنند که لحنی مشفقانه دارد، به پایان می رسید. ای کاش. در آن صورت شاید منتقدان جدی آن بیانیه هم با شجاعت و جسارت بیشتری نقدهایشان را بیان می کردند.