احمد زیدآبادی در یادداشتی نوشت: رسانه های غربی از تشدید تدابیر امنیتی برای حفاظت از جانِ رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی از بیم ترور او توسط عوامل جمهوری اسلامی خبر داده اند! به نظرم منظورشان زمینه سازی برای چکاندن ماشه بازگشت تحریم های سازمان ملل علیه ایران است! اما مگر در ایران کسی گروسی را تهدید به مرگ کرده است؟ جز کیهان هیچ کس! بعد از جنگ 12 روزه کیهان نوشت: [مقام های وزارت خارجه] باید رسماً اعلام کنند که به محض ورود [گروسی] به ایران، به جرم جاسوسی برای موساد و شرکت در قتل مردم مظلوم کشورمان، محاکمه و اعدام خواهد شد. بعد از این تهدید، رسانه های غربی به طور گسترده جمهوری اسلامی را به تلاش برای اعدام گروسی متهم کردند و تکذیب وزارت خارجه هم تأثیری بر این فضا نگذاشت. حالا پرسش این است که چرا اظهارنظر فردی مثل علی مطهری که ادعایش مورد استناد ترامپ قرار گرفته است، از سوی رسانه های امنیتی تقبیح و سزاوار تعقیب قضایی شمرده می شود اما تهدید کیهان علیه گروسی که بهترین سوژه را در اختیار کارزار تبلیغاتی محافل غربی قرار داده است، به عنوان امری عادی مورد بی اعتنایی قرار می گیرد؟ ترویج اعدام درمانی در هر زمینه ای از سوی رسانه ای که به غلط یا درست، تریبونی رسمی و یا نیمه رسمی به شمار می رود، نه فقط برای کشور بلکه برای نظام هم به شدت هزینه زاست. با یک حساب سرانگشتی هزینه کیهان برای نظام از کوپنش بسیار فراتر رفته است! |