فرارو- معاوضه ماشین با ملک به روشی جاه طلبانه برای دور زدن چالش های رکود بازار مسکن و کاهش قدرت خرید تبدیل شده است.

به گزارش فرارو؛ این راهکار به طرفین معامله اجازه می دهد بدون نیاز به نقدینگی بالا، دارایی های خود را تبدیل کرده و به اهداف مالی خود نزدیک تر شوند اما این نوع معامله، پیچیدگی ها و نکات حقوقی خاص خود را دارد که نادیده گرفتن آن ها می تواند به زیان های سنگین منجر شود. نوشته زیر شما را از صفر تا 100 با قوانین، نکات حقوقی و عرف رایج در این بازار آشنا می کند تا ریسک معامله خود را به حداقل برسانید.

دلایل اصلی محبوبیت این نوع معامله ساده است و اغلب باید ریشه آنها را در وضعیت اقتصادی کشور جستجو کرد.

برخلاف تصور عموم، معاوضه یک معامله ساده و بی قانون نیست. این فرآیند در چارچوب قانون مدنی ایران تعریف شده و دارای ساختار حقوقی مشخصی است.

مبنای قانونی این معامله، عقد معاوضه است. طبق ماده 464 قانون مدنی، معاوضه عقدی است که به موجب آن، یکی از طرفین، مالی را در ازای مال دیگر از طرف مقابل دریافت می کند، بدون آنکه یکی از این دو مال، پول رایج باشد.

عرف بازار در کنار قوانین مدنی، نقش مهمی در این معاملات ایفا می کند. قوانین نانوشته معمولاً برای جلوگیری از بروز اختلاف بین طرفین رعایت می شوند.

برای آنکه فرآیند معاوضه به درستی و بدون ریسک انجام شود پیش از تنظیم هرگونه قرارداد، تحقیقات کاملی در مورد هر دو دارایی انجام دهید.

پس از انجام بررسی ها و توافق بر سر ارزش دارایی ها و مبلغ مابه التفاوت، نوبت به تنظیم قرارداد می رسد. این قرارداد باید در یک دفتر املاک معتبر و در حضور دو شاهد تنظیم شود.

معمولاً ابتدا فرآیند تعویض پلاک خودرو انجام شده و سپس در همان روز یا روز بعد، طرفین برای انتقال قطعی سند ملک به دفترخانه مراجعه می کنند. تحویل ملک و خودرو نیز باید هم زمان با انتقال اسناد و پس از تسویه حساب کامل مبلغ مابه التفاوت صورت گیرد.

بزرگترین خطر، قیمت گذاری بیش از حد ارزش واقعی یکی از دارایی هاست. همیشه بر استفاده از کارشناس رسمی مستقل پافشاری کنید.

ممکن است ملک مشکلات حقوقی (مانند معارض) یا فنی (مانند ایرادات سازه ای) داشته باشد یا خودرو دچار مشکلات فنی پنهان باشد. کارشناسی دقیق و استعلامات قانونی این ریسک را کاهش می دهد.

به منظور جلوگیری از کلاهبرداری و اسناد جعلی، اصالت اسناد و مدارک هویتی را از طریق مراجع قانونی استعلام بگیرید و از امضای قراردادهای کلی و مبهم که جزییات در آن ها مشخص نشده، خودداری کنید. تمام توافقات باید به صورت مکتوب و شفاف در قرارداد ذکر شود.